Zaprojektowany pod koniec II wojny światowej Douglas XTB2D Skypirate miał być następcą wprowadzonych do służby w 1935 roku Douglasów TBD Devastator. Przedłużające się prace zarówno nad samolotem jak i nad lotniskowcami typu Midway, z których miały operować nowe maszyny, sprawiły, że ostatecznie projekt został skasowany.
Geneza
Podstawowym amerykańskim bombowcem torpedowym na początku II wojny światowej był wprowadzony do służby w 1935 roku Douglas TBD Devastator. Maszyna ta w 1941 roku była już jednak całkowicie przestarzała. W związku z tym dowództwo US Navy rozpoczęło program pozyskania następcy dla tych maszyn. Ostatecznie Devastatory zostały zastąpione przez Grummany TBF Avenger, wprowadzone do służby w 1942 roku.
Zanim jednak Avenger wszedł do masowej produkcji, US Navy zleciła zakładom Douglasa zaprojektowanie zupełnie innego samolotu, który zakładano, że zastąpiłby Devastatora. Nowa maszyna miała być znacznie większa i wyposażona w dwa silniki. Z racji swojego rozmiaru, samolot projektowano pod powstające, duże lotniskowce typu Midway, które miały wejść do służby w połowie lat 40..
Prace nad samolotem rozpoczęto w 1942 roku, jednak zespół pod kierownictwem Eda Heinemanna i Boba Donovana już od 1939 roku prowadził we własnym zakresie prace studyjne nad potencjalnym następcą Devastatora. Oficjalne zlecenie ze strony US Navy, a następnie zamówienie dwóch prototypów sprawiło, że projekt nabrał tempa. 31 października 1943 roku US Navy złożyła oficjalne zamówienie na prototypy samolotów, które otrzymały oznaczenie Douglas TB2D Skypirate.
Olbrzymi bombowiec torpedowy
Praktycznie od samego początku zespół Douglasa zrezygnował z układu dwusilnikowego, uznając, że taki samolot będzie zbyt duży jak na lotniskowce. Zamiast tego postanowili zaprojektować i tak spory samolot jednosilnikowy, wyposażony w przeciwbieżne śmigła.
Prace nad samolotem przebiegały powoli, głównie z powodu przyjętych założeń konstrukcyjnych. 20 maja 1944 roku przedstawiciele US Navy zarekomendowali nawet rezygnację z projektu, jednak zakłady Douglasa kontynuowały prace. Ostatecznie dwa prototypy ukończono na początku 1945 roku. Skypirate miał 14 m długości i 21,3 m rozpiętości skrzydeł, co czyniło go jednym z największych samolotów pokładowych na świecie w swoim czasie.
Waga samolotu wynosiła 8 ton, a maksymalna masa startowa aż 15,7 tony. Napęd stanowił silnik Pratt & Whitney R-4360-8 Wasp Major o mocy 3000 KM, zapewniający prędkość maksymalną 546 km/h i przelotową 270 km/h. Chociaż prototypy nie posiadały uzbrojenia, w wersji seryjnej zakładano, że Skypirate będzie posiadał dwa działka kalibru 20 mm lub 4 karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm w skrzydłach, dwa karabiny 12,7 mm w tylnej, grzbietowej, zdalnie sterowanej wieżyczce, oraz jeden karabin 12,7 mm po kadłubem. Pod skrzydłami możliwe było przenoszenie bomb lub czterech torped o masie łącznej 3810 kg.
Przy tak silnym uzbrojeniu, Skypirate był znacznie potężniejszą maszyną od Avengera, który w tym czasie był podstawowym amerykańskim bombowcem torpedowym. Oblot pierwszego prototypu miał miejsce 13 marca 1945 roku. Przeprowadzone próby były udane, ale sytuacja na froncie sprawiła, że US Navy nie była już zainteresowana pozyskaniem nowego samolotu torpedowego.
Zamówienie na 23 maszyny serii przedprodukcyjnej cofnięto, a po serii kilku lotów oba XTB2D uziemiono i w 1948 roku zezłomowano. Gdyby Skypirate został ukończony wcześniej, być może wszedłby do służby, głównie ze względu na swoje potężne uzbrojenie. Po zakończeniu II wojny światowej dowództwo US Navy uznało jednak, że nie ma sensu wprowadzanie do służby aż tak dużych maszyn, zwłaszcza bombowców torpedowych. Kolejnym problemem był fakt, że samoloty te mogły operować tylko z największych budowanych wówczas lotniskowców.
