Produkowany w latach 1959-1960 amerykański samochód elektryczny Henney Kilowatt chociaż nie był pierwszym współczesnym samochodem elektrycznym produkowanym seryjnie, nie był nawet produkowany w większych ilościach, ale był zwiastunem powoli zbliżającej się rewolucji w motoryzacji.
Samochody elektryczne były bardzo popularne na przełomie XIX i XX wieku, ale z czasem zostały zastąpione przez samochody z silnikami spalinowymi. Ostatecznie prawie całkowicie odeszły w niepamięć, ale nie oznaczało to, że nie próbowano projektować nowych aut tego typu. W połowie lat 50. XX wieku w amerykańskiej firmie National Union Electric Company pojawił się pomysł zaprojektowania małego samochodu elektrycznego. Zakładano, że samochód będzie wykorzystywany przez firmy z branży elektrycznej oraz w mniejszym zakresie przez użytkowników indywidualnych,
National Union Electric Company było konsorcjum składającym się z firm Emerson Radio, Henney Motor Company i Eureka Williams Company. Inicjatorem prac był C. Russell Feldmann, prezes NUEC. Prace projektowe miał prowadzić zespół pod kierownictwem Victora Wouka, w skład którego wchodzili m.in. Lee DuBridge i Linus Pauling (ten ostatni nie brał aktywnego udziału w pracach projektowych). Pozostałymi członkami zespołu byli inżynierowie z California Institute of Technology (Caltech).
Napęd samochodu opracowała firma Eureka Williams Company (specjalizująca się w produkcji… odkurzaczy), a firma Henney Coachworks miała opracować nadwozie. Jako bazę do prac wykorzystano podwozie samochodu Renault Dauphine, który był małym i lekkim samochodem, idealnie nadającym się do przerobienia na auto elektryczne. Nadwozie w praktyce było kopią francuskiego nadwozia, ale nieznacznie zmodyfikowane.
Samochód otrzymał nazwę Henney Kilowatt (można również spotkać nazwę Renault Dauphine Kilowatt) i miał 3,9 m długości i masę 907 kg w pierwszej wersji z mniejszymi bateriami i 968 kg w wersji z większymi bateriami. Prędkość maksymalna wynosiła 64 km/h w wersji z 36-woltowej i 97 km/h w wersji 72-woltowej. Zasięg wynosił odpowiednio 64 km i 97 km.
Produkcję rozpoczęto w 1959 roku, ale szybko ją przerwano, ponieważ zauważono, że zastosowane akumulatory są za słabe. Po zastąpieniu ich przez mocniejsze akumulatory, produkcję wznowiono. Zbudowano 47 w pełni sprawnych samochodów, ale łącznie powstało prawdopodobnie 100 nadwozi. 36 egzemplarzy trafiło do firm z branży energetycznej, a pozostałe trafiły do klientów indywidualnych.
Niestety na tym zakończyła się historia projektu. Brak zainteresowania tego typu samochodami – w tym czasie w USA królowały wielkie krążowniki szos, oraz wysokie koszty produkcji, a tym samym cena jednostkowa (nie udało się zejść do zakładanej ceny 3600 dolarów) sprawiły, że nie kontynuowano produkcji.
Z dostępnych informacji wynika, że 4-8 egzemplarzy Henney Kilowatt przetrwało do naszych czasów. Dwa samochody przechowywane były w magazynach producenta, a dwa kolejne były używane prywatnie. Możliwe, że kilka egzemplarzy uchowało się gdzieś w Stanach Zjednoczonych. Henney Kilowatt nie był bardzo udanych samochodem, ale przypomniał światu o samochodach elektrycznych, tak popularnych jeszcze pół wieku wcześniej.
