1 września 1939 roku wojska III Rzeszy zaatakowały Polskę. Tego dnia wybuchła II wojna światowa, najkrwawszy konflikt w dziejach świata. Mimo zaciekłej obrony Wojsko Polskie uległo mającym przewagę liczebną siłom niemieckim i sowieckim po miesiącu walk.
Geneza
Przyczyn wybuchu II wojny światowej, a tym samym ataku na Polskę szukać można już w 1918 roku. Po zakończeniu I wojny światowej, na mapie Europy ponownie pojawiła się Polska. Odzyskanie niepodległości wiązało się z przejęciem dawnych terenów Rzeczpospolitej, na które składały się wówczas terytoria zajmowane przez Niemcy, rozpadające się Austro-Węgry i pogrążoną w wojnie domowej Rosję.
Zwłaszcza dla Niemiec i Rosji, a później ZSRR utrata tych terytoriów była dosyć sporym ciosem, głównie w dumę narodową. Skutkiem tego była m.in. wojna polsko-bolszewicka w latach 20., podczas której bolszewicy chcieli zająć tereny młodego Państwa Polskiego, oraz ciągłe napięcia w relacjach polsko-niemieckich.
Jednym z ważniejszych skutków zmian granicznych było również utworzenie tzw. korytarza polskiego, łączącego centralną Polskę, z niewielkim fragmentem wybrzeża w rejonie Trójmiasta i półwyspu Helskiego. Odcinał on terytorium Prus Wschodnich od Niemiec, utrudniając komunikację między tymi regionami.
Po dojściu do władzy w Niemczech w 1933 roku Adolfa Hitlera kraj ten rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę remilitaryzację, łamiąc tym samym wszelkie postanowienia traktatu Wersalskiego. Coraz bardziej imperialna polityka III Rzeszy pod wodzą nowego przywódcy nie spotykała się z oporem państw zachodnich.
Mimo licznych negocjacji, w 1938 roku doszło do Anschlussu Austrii, oraz zajęcia części terytorium Czechosłowacji. W marcu 1939 roku kraj ten całkowicie podzielono, włączając jego zachodnią część do Niemiec, a na wschodniej tworząc marionetkowe państwo Słowackie.
Kolejnym krokiem w odbudowie potęgi Niemiec miało być zajęcie Polski, będącej jawnym przeciwnikiem agresywnej polityki III Rzeszy. 23 sierpnia 1939 roku w Moskwie, przedstawiciele ZSRR i III Rzeszy podpisali tzw. Pakt Robbentrop-Mołotow. Oficjalnie był to pakt o nieagresji, ale dodatkowo podpisano tajny protokół, który zakładał rozbiór terytorium Polski. Można śmiało powiedzieć, że miał to być IV rozbiór Polski.
Podbicie Polski miało również zabezpieczyć wschodnią granicę Niemiec. Chociaż Wojsko Polskie było mniejsze i gorzej uzbrojone niż niemieckie, w przypadku wojny na dwa fronty, było wystarczającym problemem dla Berlina. Przygotowania do ataku na Polskę trwały przez cały 1939 roku.
Atak początkowo miał nastąpić 26 sierpnia, ale oficjalne ogłoszenie sojuszu między Polską a Wielką Brytanią sprawiło, że Hitler zdecydował się na odłożenie ataku o kilka dni, aby zobaczyć czy za deklaracjami kryją się dalsze działania.
Polska w 1939 roku miała podpisany pakt o nieagresji z ZSRR oraz sojusz z Francją i Wielką Brytanią. To właśnie ten sojusz miał gwarantować pełne bezpieczeństwo Polski. Niestety władze w Warszawie nie wiedziały, że Francuzi kierowani przez dosyć pacyfistyczne władze, nie planowali żadnych większych działań zbrojnych, uznając, że w razie wojny, Wojsko Polskie będzie w stanie bronić się przez kilka miesięcy. Niechęć do włączania się w kolejną wojnę światową istotnie wpływała na decyzje francuskich władz.
Ostatecznie atak na Polskę zaplanowano na 1 września 1939 roku.
