Do pojawienia się bardzo udanych całkowicie metalowych samolotów pasażerskich Douglasa i Boeinga, w lotnictwie pasażerskim na świecie bardzo ważną rolę odgrywały samoloty Fokkera. Zanim jednak powstały tak znane maszyny jak Fokker F.VII i F.VIII, Reinhold Platz zaprojektował Fokkera F.II.
Zakłady Fokkera założone przez Anthona Fokkera w Niemczech w 1912 roku podczas I wojny światowej specjalizowały się głównie w produkcji maszyn wojskowych. Zdobyte w tym czasie doświadczenie pozwoliło inżynierom Fokkera szybko odnaleźć się w powojennym zapotrzebowaniu na samoloty. Jednym z inżynierów, którzy mieli swój istotny wkład w rozwój projektów Fokkera był Reinhold Platz.
Wykorzystał on swoje doświadczenie z czasów wojny do zaprojektowania w 1919 roku samolotu pasażerskiego w układzie górnopłata (co było w tym czasie dużą nowością) oznaczonego fabrycznie jako V.45. Samolot miał 11,65 m długości i 16,1 m rozpiętości skrzydeł, a maksymalna masa wynosiła 1900 kg. Napęd samolotu początkowo stanowił silnik BMW IIa o mocy 185 KM. Maszyna mogła zabrać na pokład 4 pasażerów, pilota i mechanika/nawigatora, którego miejsce mogło być odstąpione pasażerowi w razie potrzeby.
Samolot zbudowany w fabryce Fokkera w Schwrin, wzbił się w powietrze w październiku 1919 roku. Krótko później Anthony Fokker podjął decyzję o przeniesieniu swoich zakładów do Holandii, więc 20 marca 1920 roku prototypowy V.45 nielegalnie przeleciał przez granicę. Tam kontynuowano prace nad maszyną, którą zainteresowały się linie KLM. Zamówiły one dwie maszyny z silnikami Mercedesa o mocy 178 KM, które wkrótce zamieniono na silniki Armstrong Siddeley Puma o mocy 240 KM. Dzięki temu samolot osiągał prędkość maksymalną 150 km/h, przelotową 120 km/h i zasięg 1200 km. Maszyna w wersji seryjnej otrzymała oznaczenie Fokker F.II
W tym czasie samolotem zainteresowały się linie lotnicze Deutsche Aero Lloyd, które zakupiły licencję i rozpoczęły własną produkcję zmodyfikowanej wersji maszyny. Modyfikacje polegały głównie na wzmocnieniu podwozia, przebudowie kokpitu oraz okien w kabinie pasażerskiej. Kadłuby budowano w warsztacie Deutsche Aero Lloyd, a skrzydła w zakładach Albatrosa. Samoloty otrzymały również nowy silnik BMW IV o mocy 230 KM, zamieniony później na BMW Va o mocy 320 KM. W Niemczech zbudowano łącznie 20 maszyn, co razem z prototypami i produkcją holenderską dało 23 egzemplarze wszystkich wersji Fokkera F.II
Samoloty trafiły ostatecznie do eksploatacji w liniach lotniczych KLM, belgijskich SABENA, niemieckich Deutsche Aero Lloyd i Deutsche Luft Hansa oraz Deutsche Luft-Reederei, latających z Wolnego Miasta Gdańsk. Od 1926 roku większość Fokkerów F.II wykorzystywana była na lokalnych trasach w Niemczech do 1934 roku, po czym zastąpiono je nowszymi konstrukcjami i zezłomowano. Doświadczenie zdobyte przy pracach nad F.II wykorzystano przy budowie kolejnych samolotów pasażerskich, które zdominowały europejskie linie lotnicze na przełomie lat 20. i 30.
