W 1945 roku Roy Weber zaprojektował dla Australijskich linii autobusowych Dysons Peninsula Motors nietypowy, sześciokołowy autobus o nazwie Landliner. Pojazd wyróżniał się dwuosiowym, skrętnym wózkiem z przodu. Zbudowano jeden egzemplarz, który po kilku latach eksploatacji przerobiono na przyczepę.
Autobus miał 13,7 m długości i wyposażony był w dwa ośmiocylindrowe silniki Forda, umieszczone po jednym z skrętnym wózku z przodu i z tyłu pojazdu. Początkowo Landliner mógł zabrać 30 pasażerów, ale z czasem układ siedzeń tak przerobiono, aby pomieścić 44 siedzenia.
Po raz pierwszy autobus zaprezentowano 28 listopada 1945 roku. Pierwszym użytkownikiem były linie Dysons Peninsula Motors ale już w 1947 roku Landliner trafił w ręce Western Australian Government Railways. W czerwcu 1948 roku zmodernizowano go, powiększając liczbę siedzeń z 30 do 44.
W listopadzie w związku z krytyczną opinią na temat hydraulicznego systemy sterowania przednim wózkiem podjęto decyzję o przebudowie autobusu na przyczepę. Do jej holowania wybrano ciężarówkę o nazwie Foden prime mover F1. W takiej konfiguracji zestaw wykorzystywano do 18 października 1963 roku, kiedy to oficjalnie wycofano go z eksploatacji.
Dalsze losy przyczepy/autobusu nie są znane, ale prawdopodobnie został zezłomowany. Linie Dysons Peninsula Motors wykorzystywały wiele nietypowych autobusów, budowanych na specjalne zamówienie.
