W centrum Bagdadu w Iraku, przy wjeździe na plac defiladowy przy Parku Zawra znajdują się dwa olbrzymie monumenty w formie dłoni trzymających skrzyżowane miecze. Zbudowane w 1989 roku, szybko stały symbolem zarówno Bagdadu jak i reżimu Saddama Husajna.
W 1986 roku, jeszcze w trakcie trwania wojny iracko-irańskiej, Saddam Husajn zlecił budowę kilku monumentów w centrum Bagdadu. Miały one z jednej strony upamiętniać irackich żołnierzy, którzy walczyli i ginęli w trakcie tej wojny, jak i budować dumę narodową wśród Irakijczyków. Głównymi projektami jakie zrealizowano były Grób Nieznanego Żołnierza, pomnik Al-Shaheed oraz plac defilad i park Zawra.
Największym projektem był plac defilad przy parku Zawra. Oprócz samego placu, parku oraz okolicznych budynków w których zamierzano umieścić wystawy i sklepy z pamiątkami, Saddam Husajn chciał, aby powstały w tym miejscu dwa łuki triumfalne na wjeździe i wyjeździe z placu. Własnoręcznie przygotował szkic łuków, przedstawiający dwa skrzyżowane miecze.
W ogłoszonym konkursie na projekt łuków zwyciężył jeden z ważniejszych irackich rzeźbiarzy, Khaled al-Rahal. Zaprojektował on łuki w formie wystających z ziemi dłoni trzymających dwa miecze, skrzyżowane dokładnie nad drogą. Kształt dłoni miał być podobno wzorowany na dłoniach samego Saddama Husajna.
Al-Rahal zmarł w 1987 roku, zanim monumenty ukończono, w związku z czym prace kontynuował znajomy zmarłego rzeźbiarza, Mohammed Ghani Hikmat. Łuki ukończono oficjalnie i udostępniono mieszkańcom miasta 8 sierpnia 1989 roku. W najwyższym punkcie mają one 40 m wysokości. Podstawy wykonano z betonu, dłonie z brązu, a miecze o długości 43 m każdy, z stali nierdzewnej. Same dłonie ważą po 20 ton, ich podstawy również ważą po 20 ton, a miecze ważą po 24 tony. W podstawach z których wystają dłonie umieszczono w specjalnych siatkach 5000 hełmów, które miały należeć do irańskich żołnierzy. Pomnik otrzymał oficjalnie nazwę Qaws an-Naṣr, ale znany jest również jako Miecze Qādisīyah lub Łuk Zwycięstwa, Dłonie Zwycięstwa albo Skrzyżowane Miecze.
Mimo dwóch inwazji na Irak, łuki przetrwały i nie zostały uszkodzone. Amerykanie rozważali ich zburzenie po zajęciu Bagdadu, ale ostatecznie zrezygnowali z tego pomysłu. Nowe władze irackie były jednak innego zdania i w lutym 2007 roku zarządziły rozbiórkę konstrukcji jako symbolu reżimu Saddama Husajna. Mimo protestów mieszkańców i nawet przedstawicieli wojsk okupacyjnych, prace rozpoczęto 20 lutego, jednak następnego dnia je przerwano.
W 2011 roku częściowo rozebrane łuki zaczęto odbudowywać, uznając, że chociaż symbolizują one poprzedni reżim, mają równocześnie olbrzymie znacznie dla Irakijczyków. Obecnie uznaje się je za jeden z ważniejszych symboli Bagdadu oraz istotną atrakcję turystyczną.