Łuk Triumfalny w Paryżu

Znajdujący się w centrum Paryża Łuk Triumfalny (fr. Arc de Triomphe) jest obok Wieży Eiffla, Luwru i jeszcze kilku innych miejsc, jednym z najważniejszych symboli stolicy Francji. Zbudowano go w latach 1806-1836.

Pomysł budowy Łuku Triumfalnego zrodził się w głowie Napoleona Bonaparte po zwycięskiej bitwie pod Austerlitz w 1805 roku. Budowla miała stać się symbolem zwycięstw francuskiej armii, zwłaszcza w czasie wojen rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich. Głównym architektem był Jean Chalgrin, jednak zmarł on w 1811 roku, przez co prace dokończyli inni architekcie.

Budowę łuku rozpoczęto 15 sierpnia 1806 roku. Przez dwa lata trwało samo przygotowywanie fundamentów, a w 1810 roku zbudowano drewnianą makietę imitującą gotową budowlę. Po śmierci Chalgrina, opiekę nad pracami przejął Jean-Nicolas Huyot. W okresie Restauracji Burbonów, w latach 1814-1830 prace nad łukiem przerwano. Wznowiono je dopiero w 1833 roku. W tym okresie, odpowiedzialność za przebieg prac przejął Héricart de Thury. Oficjalnie prace zakończono 29 lipca 1836 roku.

Budowla ma formę jednoarkadowego rzymskiego łuku triumfalnego o wysokości 51 m, szerokości 44,5 m i głębokości 22 m. Był to najwyższy na świecie łuk triumfalny aż do 1938 roku. Na ścianach budowli znalazły się 4 duże reliefy – Marsylianka, której autorem jest François Rude, Triumf, wykonany przez Jean-Pierre Cortota, Obrona Francji przed koalicją i Pokój, oba wykonane przez Antoine Etex. Dodatkowo wyryto 660 nazwisk oficerów napoleońskich, w tym 7 Polaków – gen. Józefa Grzegorza Chłopickiego, Jana Henryka Dąbrowskiego, Karola Otto Kniaziewicza, Józefa Feliksa Łazowskiego, marszałka księcia Józefa Poniatowskiego, bryg. Józefa Sułkowskiego i generała Józefa Zajączka. Ponadto wyryto na tablicach nazwy miejsc, w których francuska armia stoczyła znaczące zwycięskie bitwy, oraz umieszczono kilka tablic pamiątkowych.

Wraz z wielką przebudową Paryża w połowie XIX wieku, znacząco zmienił się układ ulic wokół Łuku. Obecnie rozchodzą się one promieniście od Łuku, tworząc szerokie bulwary. Mimo znaczenia budowli, nie poddawano jej większym pracom konserwacyjnym, przez co jej stan stopniowo ulegał pogorszeniu. Podczas I wojny światowej doszło do niewielkiego uszkodzenia konstrukcji, spowodowanego złym stanem technicznym. Wydarzenie to szybko zatuszowano, aby nie budziło skojarzeń z sytuacją na froncie.

Po wojnie, 7 sierpnia 1919 roku doszło do incydentu w trakcie którego Charles Godefroy przeleciał samolotem przez środek Łuku Triumfalnego. Wydarzenie to zostało zarejestrowane na filmie. W 1920 roku oficjalnie pod Łukiem umieszczono grób nieznanego żołnierza. Trumnę z szczątkami nieznanego żołnierza umieszczono 10 listopada 1920 roku w kaplicy wewnątrz Łuku, a 28 stycznia 1921 roku przeniesiono ją do krypty, w której znajduje się cały czas.

Od początku istnienia Łuku, organizowano w jego pobliżu defilady wojskowe, ale najważniejsze z nich miały miejsce podczas II wojny światowej, kiedy Łuk był świadkiem najpierw defilady niemieckiej armii, która podbiła Francję, a później oddziałów alianckich, które wyzwoliły kraj. Po wojnie, w latach 1965-1966 konstrukcję poddano pierwszej w jej historii dokładnej konserwacji i oczyszczaniu.

Obecnie w Łuku Triumfalnym, który cały czas jest jednym z symboli Paryża, znajduje się niewielkie muzeum i taras widokowy. Dostęp do budowli możliwy jest albo przez przejścia nadziemne, co jest utrudnione przez ruch samochodów (lepiej nie ryzykować przechodzenia przez ulicę), albo przez przejścia podziemne.

Źródło zdjęć: Depositphotos.com