W połowie XIX wieku większość dużych państw posiadających floty inwestowało w okręty pancerny. W latach 60. XIX wieku w Brazylii rozpoczęto budowę okrętu pancernego Sete de Setembro. Długie debaty na temat jego uzbrojenia sprawiły, że okręt wszedł do służby dopiero w 1874 roku, będąc już całkowicie przestarzałą konstrukcją.

W 1867 roku brazylijskie władze podjęły decyzję o budowie okrętu pancernego w oparciu o znacznie powiększony projekt kanonierki Barroso. Nowy okręt miał dysponować pełną dzielnością morską i lepszym uzbrojeniem. Projekt miał zostać zrealizowany przez Arsenal de Marinha da Côrte w Rio de Janeiro. Chociaż stępkę położono już 8 stycznia 1868 roku, plany okrętu nie były jeszcze sfinalizowane.

Przez kolejnych kilka lat trwały intensywne dyskusje między przedstawicielami floty a konstruktorami na temat uzbrojenia budowanego okrętu. Flota chciała, aby okręt otrzymał działa Armstronga, natomiast konstruktorzy preferowali uzbrojenie produkcji Whitwortha. Kolejną kością niezgody był sam układ uzbrojenia. Rozważano instalację dwóch wież z działami albo 6 dział w centralnej kazamacie.

Ostatecznie zdecydowano się na kompromisowe rozwiązanie w postacie 4 dział 300-funtowych, ładowanych odprzodowo, umieszczonych w centralnej kazamacie, wyprodukowanych przez Whitwortha. Okręt nazwany Sete de Setembro i sklasyfikowany jako fregata pancerna zwodowano dopiero 16 maja 1874 roku, a prace wykończeniowe trwały do 4 lipca. W momencie wejścia do służby okręt był już więc całkowicie przestarzały.

Sete de Setembro
Sete de Setembro

Sete de Setembro miał 73 m długości i wyporność 2174 ton. Napęd stanowiły 2 silniki parowe o mocy 2000 ihp, zapewniające prędkość maksymalną 12 węzłów. Kadłub wykonano z drewna i pokryto żelaznymi płytami o grubości 114 mm w pasie burtowym i na kazamacie oraz 12,7 mm na pokładzie. Załoga liczyła 185 oficerów i marynarzy.

Z racji długiego czasu budowy, okręt nie wziął udziału w wojnie z Paragwajem, z myślą o której go projektowano. Dodatkowo przestarzała konstrukcja w momencie wejścia do służby sprawiły, że Sete de Setembro nie był już potrzebny. Eksploatowano go w ograniczonym zakresie do 1876 roku, kiedy to wycofano go do rezerwy. Przywrócono go do służby w 1877 roku, a następnie przekształcono w pływającą baterię. W 1893 roku okręt pozbawiono napędu i pozostawiono w porcie w Rio de Janeiro, gdzie został zdobyty przez buntowników w trakcie rewolty. Odbito go 16 grudnia 1893 roku, ale krótko później okręt spłonął.

Sete de Setembro był ofiarą szybkiego rozwoju budownictwa okrętowego w drugiej połowie XIX wieku. Przedłużająca się budowa sprawiła, że w momencie wejścia do służby okręt był całkowicie przestarzały i nieprzydatny, ponieważ konflikt z myślą o którym go budowano, zakończył się 4 lata przed wejściem jednostki do eksploatacji.


Discover more from SmartAge.pl

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Wspieraj SmartAge.pl na Patronite
Udostępnij.
SmartAge.pl
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.