W 1929 roku w zakładach Svenska Aero powstał projekt dwupłatowego myśliwca dla szwedzkich sił powietrznych. Maszyna otrzymała nazwę Jaktfalken i była całkowicie prywatnym przedsięwzięciem. Po próbach wojsko zamówiło kilkanaście maszyn, które wykorzystywano do 1941 roku.
Utworzone na początku lat 20. XX wieku zakłady Svenska Aero początkowo skupiały się na produkcji lekkich samolotów treningowych oraz maszyn licencyjnych, głównie projektowanych w Niemczech. Pod koniec dekady, przedstawiciele firmy chcąc zdobyć nowe rządowe zamówienia, zwrócili się do dowództwa szwedzkich sił powietrznych z pytanie o wymagania dla nowego myśliwca.
Svenska Aero Jaktfalken J 6A
Wojsko nie było zainteresowane współpracą i nie przekazało żadnych informacji, dlatego inżynierowie Svenska Aero podjęli decyzję o rozpoczęciu prac nad myśliwcem w oparciu o własne analizy. Po przeanalizowaniu konstrukcji najważniejszych ówczesnych myśliwców, w 1929 roku rozpoczęto prace nad własną konstrukcją. Ich efektem było powstanie myśliwca SA 11 Jaktfalken. Maszyna wyposażona była w silnik Armstrong Siddeley Jaguar, kadłub miał konstrukcję z metalowych rur pokrytych aluminiowymi panelami w przedniej części kadłuba, a reszta kadłuba i skrzydła pokryte były płótnem. Samolot miał stałe podwozie i otwarty kokpit.Kadłub miał 7,5 m długości, rozpiętość skrzydeł wynosiła 8,8 m, a maksymalna masa startowa 1470 kg. Prędkość maksymalna wynosiła 310 km/h a przelotowa 260 km/h. Uzbrojenie składało się z dwóch karabinów maszynowych kalibru 8 mm.
SA 14E Jaktfalken II
Próby prototypu, w których brał udział pilot testowy Nils Söderberg wykazały, że maszyna ma bardzo dobre właściwości. 11 listopada 1929 roku prototyp został pokazany przedstawicielom sił powietrznych. Zainteresowali się oni nim na tyle, że podjęto decyzję o zamówieniu 3 maszyn do testów porównawczych z z brytyjskim myśliwcem Bristol Bulldog II. 9 stycznia 1930 roku pierwszy prototyp został zakupiony przez siły powietrzne i otrzymał wojskowe oznaczenie J 5. W toku prób podjęto decyzję o zmianie silnika na Bristol Jupiter, co pociągnęło za sobą potrzebę przebudowania wszystkich 3 maszyn.
Główny inżynier odpowiedzialny za projekt, Carl Clemens Bücker wprowadził stosowne poprawki, ale wpłynęło to na pojawienie się silnych drgań konstrukcji. Mimo to siły powietrzne zdecydowały się na zamówienie kolejnej partii 5 maszyn z silnikami Bristol Jupiter VII. Maszyny otrzymały oznaczenie fabryczne SA 14 Jaktfalken I oraz II (J 6A). W 1931 roku zbudowano jeden egzemplarz oznaczony jako SA 14E, który trafił do Norwegii. W 1933 roku, już po przejęciu zakładów Svenska Aero przez ASJA zbudowano 7 kolejnych myśliwców, które posiadały nieco zmodyfikowaną konstrukcję i oznaczenie wojskowe J6B.
Fiński Svenska Aero Jaktfalken
Ze względu na ograniczoną produkcję i brak zamówień zagranicznych (siły powietrzne Argentyny i Japonii interesowały się Jaktfalkenem), po zbudowaniu łącznie 19 maszyn produkcję przerwano. Szwedzkie siły powietrzne wykorzystywały posiadane maszyny głównie do zadań szkoleniowych, ale do 1941 roku wszystkie egzemplarze zezłomowano. W 1939 roku 3 myśliwce (1 J 6A i 2 J6B) zostały przekazane Finlandii w ramach pomocy wojskowej. Finowie wykorzystywali swoje maszyny do 1945 roku do zadań szkoleniowych, po czym również je zezłomowali.
Myśliwce Jaktfalken były jednymi z wielu zapomnianych samolotów, których kariera była krótka i miała typowo lokalny charakter.
Fiński Svenska Aero Jaktfalken
