Lata 20. i 30. był złotym okresem w historii lotnictwa. Powstawało wówczas wiele oryginalnych, pionierskich i nietypowych konstrukcji. Tylko część z nich trafiała jednak do eksploatacji. Wiele, jak nie większość, kończyła jako pojedyncze prototypy. Jedną z takich maszyn był Latécoère 6, zaprojektowany przez inżynierów Marcela Moine’a i Pierre-Georges’a Latécoère’a. Był to prawdopodobnie pierwszy samolot wykorzystujący konstrukcję geodetyczną.
Geneza
Na początku lat 20. XX wieku francuskie lotnictwo wojskowe, wciąż opierające się w dużej mierze na konstrukcjach pamiętających czasy I wojny światowej, poszukiwało nowego, ciężkiego bombowca nocnego. Ogłoszono konkurs, w którym wybrano firmę La societe industrielle d’aviation Latécoère, której zlecono zbudowanie jednego prototypu nowego bombowca, oraz konstrukcji do testów wytrzymałościowych na ziemie. Założyciel firmy, Pierre-Georges Latécoère, postanowił opracować samolot o całkowicie metalowej konstrukcji, co było w tym czasie bardzo pionierskim i rzadkim rozwiązaniem.
Według założeń, miał to być czterosilnikowy bombowiec zdolny do przenoszenia dużego ładunku bomb na duże odległości. Jego załogę miały stanowić 3 osoby. Aby zapewnić maszynie odpowiednio wytrzymałą konstrukcję, inżynier Marcel Moine, główny projektant, zdecydował się na zastosowanie w pełni metalowej, półskorupowej konstrukcji z kratownicą geodezyjną.
Było to rozwiązanie rewolucyjne, polegające na budowie szkieletu kadłuba i skrzydeł z siatki wykonanej z duraluminiowych belek, co zapewniało dużą sztywność i wytrzymałość przy relatywnie niskiej masie. Pokrycie również wykonano z cienkich blach stalowych. Samolot był dwupłatem w układzie półtorapłata, co oznacza, że dolny płat miał znacznie mniejszą rozpiętość niż górny. Ta zaawansowana technologia, choć obiecująca, stanowiła ogromne wyzwanie produkcyjne i finansowe dla wytwórni.
Jedyny prototyp
Prototyp oznaczony jako Latécoère 6 został oblatany latem 1924 roku, a za sterami zasiadł Achille Enderlin. Maszyna posiadała cztery silniki Salmson Z9 o mocy 260 KM każdy. Próby w locie szybko wykazały jednak, że wprowadzane podczas prac projektowych zmiany tak mocno przeciążyły konstrukcję, że zainstalowane silniki miały niewystarczającą moc. Dodatkowo w trakcie prób prototyp został uszkodzony, co utrudniało prowadzenie testów i dopracowanie konstrukcji. Mimo to, francuskie siły powietrzne wykazywały zainteresowanie samolotem. Dzięki temu, Latécoère otrzymał finansowanie, dzięki któremu zastąpiono oryginalne silniki znacznie mocniejszymi, dziewięciocylindrowymi silnikami Gnome et Rhône 9A Jupiter o mocy 420 KM.
Tak zmodyfikowana maszyna otrzymała oznaczenie Latécoère 6 M. Oprócz nowych silników, w konstrukcji samolotu wprowadzono wiele drobnych zmian, w tym nowe, wytrzymalsze podwozie. Oblot tej wersji miał miejsce w 1925 roku. Samolot poddawano intensywnym testom, które dawały pozytywne rezultaty, ale równocześnie im bardziej maszyną interesowały się siły powietrzne, tym bardziej zauważano, że przyjęte w niej rozwiązania techniczne i konstrukcyjne były zbyt skomplikowane dla samolotu wojskowego. Również ewentualny koszt budowy maszyn seryjnych mógł być bardzo wysoki. W związku z tym, nigdy nie wpłynęło zamówienie na samoloty seryjne.
Dla samego Pierre-Georges’a Latécoère’a projekt ten okazał się finansową porażką. Po zakończeniu programu prób jedyny istniejący egzemplarz Latécoère 6 został najprawdopodobniej rozebrany lub złomowany. Mimo braku sukcesu komercyjnego, doświadczenia zebrane przy budowie i testowaniu tej maszyny okazały się bezcenne dla firmy Latécoère, która kontynuowała rozwój dużych, metalowych samolotów, w tym słynnych łodzi latających.
Dane taktyczno-techniczne
- Załoga – 4 osoby
- Długość –
- Rozpiętość skrzydeł –
- Wysokość –
- Masa własna –
- Maksymalna masa startowa –
- Napęd – cztery, dziewięciocylindrowe silniki gwiazdowe Gnome et Rhône 9A Jupiter o mocy 420 KM każdy
- Prędkość maksymalna –
- Prędkość przelotowa – około
- Zasięg – z ładunkiem bomb
- Uzbrojenie – 3 karabiny maszynowe Lewis kalibru 7,7 mm – po jednym na stanowiskach grzbietowym, podkadłubowym i na nosie, oraz ładunek bomb o masie do 2000 kg.
Podsumowanie
Latécoère 6 był rewolucyjną maszyną, która wyprzedzała swoje czasy. Niestety to właśnie ta nowoczesna i zarazem nietypowa konstrukcja stała się źródłem problemów samolotu. Skomplikowana konstrukcja geodetyczna, której wykonanie było bardzo kosztowne sprawiła, że samolot nie mógł wejść do służby. Dopiero po latach konstrukcja tego typu zyskała uznanie w Wielkiej Brytanii, gdzie zakłady Vickersa opracowały kilka maszyn wykorzystujących podobną konstrukcję.
Discover more from SmartAge.pl
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
