Ze względu na swoją neutralność, Szwajcaria przez wiele lat opierała swoje siły zbrojne w znacznej mierze o konstrukcje rodzime. Dotyczyło to zarówno sił lądowych jak i lotnictwa. Zbudowany w 1968 roku samolot do holowania celów F+W C-3605 Schlepp jest jedną z kilku mało znanych szwajcarskich konstrukcji lotniczych.
Geneza
W latach 60. podstawowymi samolotami wykorzystywanymi do holowania celów w Szwajcarii były samoloty EKW C-36 (C-3603). Samoloty te powstały w 1939 roku (oblot prototypu miał miejsce 15 maja 1939 roku) i od 1942 roku były wykorzystywane jako samoloty szturmowe. Powstało 175 maszyn tego typu. Wraz z nadejściem ery odrzutowców, samoloty te stały się jednak przestarzałe, w związku z czym zaczęto je przebudowywać w samoloty przystosowane do holowania celów.
EKW C-36 (fot. Sandstein/Wikimedia Commons)
W latach 60. z racji intensywnej eksploatacji samoloty te były jednak bardzo mocno zużyte. O ile żywotność płatowców można było jeszcze wydłużyć remontami (w 1967 roku szacowano, że płatowce pozostaną zdatne do eksploatacji przez około 10 lat), tak problemem były silniki Hispano-Suiza 12Y-51, do których brakowało już części zamiennych.
Dowództwo Szwajcarskich Sił powietrznych uznało, że należy znaleźć następcę wysłużonych samolotów. Początkowo szukano dostawcy zagranicznego, jednak ostatecznie uznano, że koszty pozyskania nowych samolotów są zbyt wysokie przy tego typu maszynach. Bardziej opłacalnym rozwiązaniem było przebudowanie będących w najlepszym stanie płatowców C-3603 i zainstalowanie w nich nowych silników.
F+W C-3605 Schlepp (fot. Gyrostat/Wikimedia Commons)
F+W C-3605 Schlepp
Prace nad przebudową C-3603 rozpoczęto w 1965 roku. Pracami w zakładach Farner Werke kierował Jean-Pierre Weibel. Jako prototyp nowej maszyny oznaczonej jako C-3605 posłużył C-3603 o numerze 102. W maszynie zainstalowano nowy silnik turbośmigłowy Lycoming T53. Ze względu na jego rozmiar, dziób samolotu został wydłużony o 1,82 m.
Pozostała część kadłuba i płatowca pozostały bez zmian – dodano jedynie dodatkowy, trzeci statecznik pionowy. Oblot prototypu nowej maszyny miał miejsce 19 sierpnia 1968 roku. Próby zakończyły się pozytywnie, w związku z czym dowództwo Szwajcarskich Sił Powietrznych podjęło decyzję o przebudowie 24 maszyn do nowej wersji.
F+W C-3605 Schlepp (fot. Adrian Stürmer)
Dostawy samolotów rozpoczęły się w 1971 roku i zakończyły w styczniu 1973 roku. Samoloty otrzymały charakterystyczne malowanie w czarne i żółte pasy. Wykorzystywano je do połowy lat 80., po czym ze względu na zużycie konstrukcji wycofano je ze służby w 1987 roku, zastępując przebudowanymi samolotami Pilatus PC-9. Kilka maszyn trafiło do muzeów, a dwa w ręce prywatne, dzięki czemu pozostają cały czas zdolne do lotów.
F+W C-3605 Schlepp (fot. Adrian Stürmer)
Konstrukcja
F+W C-3605 Schlepp miał 12 m długości i 13,7 m rozpiętości skrzydeł. Maksymalna masa startowa wynosiła 3716 kg. Napęd stanowił turbośmigłowy silnik Lycoming T53-L-7 o mocy 1100 KM zapewniający prędkość maksymalną 432 km/h i przelotową 420 km/h. Zasięg samolotu wynosił 980 km. Samolot miał dwuosobową załogę i wyposażony był w wyciągarkę SZW 52 z kablem o długości 2000 m do holowania celów oraz podskrzydłowe zaczepy do montowania generatorów dymu.
F+W C-3605 Schlepp (fot. 46aviation/Wikimedia Commons)
