F+W C-3605 Schlepp – szwajcarski samolot do holowania celów

Ze względu na swoją neutralność, Szwajcaria przez wiele lat opierała swoje siły zbrojne w znacznej mierze o konstrukcje rodzime. Dotyczyło to zarówno sił lądowych jak i lotnictwa. Zbudowany w 1968 roku samolot do holowania celów F+W C-3605 Schlepp jest jedną z kilku mało znanych szwajcarskich konstrukcji lotniczych.

Geneza

W latach 60. podstawowymi samolotami wykorzystywanymi do holowania celów w Szwajcarii były samoloty EKW C-36 (C-3603). Samoloty te powstały w 1939 roku (oblot prototypu miał miejsce 15 maja 1939 roku) i od 1942 roku były wykorzystywane w roli maszyn szturmowych. Powstało 175 egzemplarzy C-36/C-3603. Wraz z nadejściem ery odrzutowców, samoloty te stały się jednak przestarzałe, w związku z czym zaczęto je przebudowywać i przystosowywać do holowania celów.

W latach 60. z racji intensywnej eksploatacji samoloty te były jednak bardzo mocno zużyte. O ile żywotność płatowców można było jeszcze wydłużyć remontami (w 1967 roku szacowano, że płatowce pozostaną zdatne do eksploatacji przez około 10 lat), tak problemem były silniki Hispano-Suiza 12Y-51, do których brakowało już części zamiennych.

Dowództwo Szwajcarskich Sił Powietrznych uznało, że należy znaleźć ich następcę. Początkowo szukano dostawcy zagranicznego, jednak ostatecznie uznano, że koszty pozyskania nowych samolotów są zbyt wysokie i nieuzasadnione przy tego typu maszynach. Bardziej opłacalnym rozwiązaniem było przebudowanie będących w najlepszym stanie płatowców C-3603 i zainstalowanie w nich nowych silników.

F+W C-3605 Schlepp

Prace nad przebudową C-3603 rozpoczęto w 1965 roku w zakładach Farner Werke, a kierował nimi Jean-Pierre Weibel. Jako prototyp nowej maszyny oznaczonej jako C-3605 posłużył C-3603 o numerze 102. Zainstalowano w niej nowy silnik turbośmigłowy Lycoming T53, ale ze względu na jego rozmiar, dziób samolotu został wydłużony o 1,82 m.

Pozostała część kadłuba i płatowca pozostały bez zmian – dodano jedynie dodatkowy, trzeci statecznik pionowy. Oblot prototypu nowej maszyny miał miejsce 19 sierpnia 1968 roku. Próby zakończyły się pozytywnie, w związku z czym dowództwo Szwajcarskich Sił Powietrznych podjęło decyzję o przebudowie 24 maszyn do nowej wersji.

Dostawy samolotów rozpoczęły się w 1971 roku i zakończyły w styczniu 1973 roku. Samoloty otrzymały charakterystyczne malowanie w czarne i żółte pasy. Wykorzystywano je do połowy lat 80., po czym ze względu na zużycie konstrukcji wycofano je ze służby w 1987 roku, zastępując przebudowanymi samolotami Pilatus PC-9.  Kilka maszyn trafiło do muzeów, a dwa w ręce prywatne, dzięki czemu pozostają cały czas zdolne do lotów.

Konstrukcja

F+W C-3605 Schlepp miał 12 m długości i 13,7 m rozpiętości skrzydeł. Maksymalna masa startowa wynosiła 3716 kg. Napęd stanowił turbośmigłowy silnik Lycoming T53-L-7 o mocy 1100 KM zapewniający prędkość maksymalną 432 km/h i przelotową 420 km/h. Zasięg samolotu wynosił 980 km. Samolot miał dwuosobową załogę i wyposażony był w wyciągarkę SZW 52 z kablem o długości 2000 m do holowania celów oraz podskrzydłowe zaczepy do montowania generatorów dymu.

Źródło zdjęć: depositphotos.com