Most Brookliński – najsłynniejszy most w Nowym Jorku

Lista najsłynniejszych budynków i konstrukcji w Nowym Jorku jest spora, a wybranie najważniejszej z nich chyba nie jest możliwe, ale bez wątpienia na tej liście znajduje się Most Brookliński, zbudowany w 1883 roku. Jest to jeden z najstarszych mostów wiszących na świecie, a przez długie lata był jednym z najdłuższych.

Pomysł zbudowania ostu łączącego Brooklyn z Manhattanem po raz pierwszy głośno zaczął promować John Augustus Roebling w 1852 roku. Minęło jednak 15 lat zanim jego idea zyskała popularność wśród lokalnych władz. Dopiero w 1867 roku władze Nowego Jorku zgodziły się sfinansować budowę mostu, jednak zanim rozpoczęto prace, Roebling zmarł w 1869 roku z powodu obrażeń jakich doznał w wypadku. Wraz z jego śmiercią, pracami nad mostem zajął się jego syn Washington Augustus Roebling.

Oficjalnie budowę rozpoczęto w 1869 roku. W pierwszym etapie oprócz oczyszczenia brzegów przystąpiono do budowy filarów mostu. W trakcie prac pod wodą, w specjalnych kesonach robotnicy przygotowywali fundamenty potężnych wież. W trakcie prac, 3 stycznia 1870 roku Washington Roebling zapadł na chorobę kesonową (chorobę dekompresyjną). Ówcześni konstruktorzy nie spotkali się wcześniej z tego typu objawami. Od tego momentu nie mógł bezpośrednio nadzorować prac nad mostem.

Ze względu na długość mostu, prace nad nim trwały do 1883 roku. 17 maja 1883 roku przeprowadzono próbę obciążeniową mostu, w trakcie której przeszły przez niego 22 słonie z cyrku P.T. Barnuma. Oficjalne otwarcie przeprawy miało miejsce 24 maja 1883 roku w obecności tysięcy widzów. 1834-metrowy most był w tym czasie najdłuższym mostem wiszącym na świecie. Koszt prac wyniósł 15,5 mln dolarów (współcześnie około 391 mln dolarów), a 27 robotników poniosło śmierć (setki innych zapadło na chorobę kesonową).

W momencie budowy, Roebling nie miał dostępu do wiedzy i sposobów badania wytrzymałości mostów narażonych na silne wiatry, którą zaczęto wykorzystywać po zawaleniu się mostu Tacoma Narrows Bridge. Mimo to Most Brookliński (początkowo nazywany New York and Brooklyn Bridge albo East River Bridge, a dopiero od 1915 roku Brooklyn Bridge) okazał się wyjątkowo wytrzymały. Roebling zaprojektował konstrukcję sześciokrotnie bardziej wytrzymałą niż wymagały tego warunki.

Jedną z ciekawostek dotyczących mostu jest fakt, że w podjazdach na obu brzegach ukryte są podziemne magazyny, wykorzystywane kiedyś do składowania wina i szampana. Podczas zimnej wojny jeden z takich magazynów po nowojorskiej stronie przerobiono nawet na schron i magazyn obrony cywilnej na wypadek wojny.

Mimo upływu lat Most Brookliński jest cały czas wykorzystywany, a dziennie przejeżdża przez niego 105 679 samochodów (dane z 2016 roku) korzystających z sześciu pasów ruchu (w przeszłości przez środek mostu biegły tory kolejki miejskiej), dodatkowo piesi mogą przechodzić przez most przez kładkę zawieszoną nad drogą. Co istotne w swojej długiej historii tylko kilkukrotnie poddawano go większym remontom, zwykle ograniczając się jedynie do wymiany elementów stalowych i lin. Warto również dodać, że współczesny kolor mostu nie jest oryginalny. Według dostępnych danych, w momencie oddania do użytku wieże miały kolor beżowy, a główne przęsło o długości 486,3 m czerwone lub również beżowe.