Crime Scene Game – Helsinki 2012 – recenzja

Gry detektywistyczne i śledcze są coraz popularniejsze. Cechuje je dynamiczna, wymagająca uwagi i spostrzegawczości rozgrywka, ale z drugiej strony są to tytuły jednorazowe. Gdy raz poznamy rozwiązanie, drugi raz nie zagramy. To czy taka gra jest dobra, czy zła zależy zawsze od fabuły i mechaniki. Jak wypada więc gra Crime Scene Game – Helsinki 2012? Dowiecie się tego z naszej recenzji.

O grze

Crime Scene Game – Helsinki 2012 to gra detektywistyczna/śledcza. Naszym zadaniem jest dotarcie do rozwiązania przechodząc przez kolejne karty i rozwiązując zagadki bądź łamigłówki (trochę jak w escape roomie, ale w formie karcianej). Musimy uważnie wczytać się w historię i przyjrzeć dostępnym materiałom, aby przedzierać się przez fabułę.

Gra składa się z 64 kart podzielonych na kilka grup, planszy z zdjęciem miejsca zbrodni oraz przewodnika po grze i instrukcji. Dodatkowo pudełko z grą również jest rekwizytem. Zgodnie z opisem, gra przeznaczona jest dla jednego lub więcej graczy (w wieku +18), a czas rozgrywki powinien wynieść około 2 godzin.

Celem gry jest zapobiegnięcie zamachowi na prezydenta Finlandii. Wcielamy się w rolę oficera służb bezpieczeństwa, który pilnuje miejsca, w którym odbywa się przemówienie głowy państwa. Na początku gry zauważamy kilka podejrzanie zachowujących się osób, co pociąga za sobą kolejne wydarzenia wymagające naszej interwencji. Jeśli podążymy za odpowiednim tropem, dotrzemy do zakończenia i uratujemy prezydenta.

Przebieg gry

Jak przystało na grę karcianą, kolejne etapy rozgrywki odkrywamy poprzez karty. Są one ze sobą połączone i tylko w odpowiedniej kolejności dobierania pozwolą nam na rozwiązanie śledztwa. Aby odkrywać i dobierać kolejne karty musimy rozwiązywać różnego rodzaju łamigłówki, często wymagające dużej spostrzegawczości. Mechanizm dobierania kart przypomina rozwieszanie sznurków między poszczególnymi kartami (dosłownie, ponieważ na kartach narysowane są kolorowe sznurki). Zawsze wiemy ile dodatkowych kart potrzebujemy aby uzyskać odpowiedzi pozwalające na posunięcie fabuły do przodu. Jeśli utkniemy i nie będziemy wiedzieli co robić dalej, z pomocą przychodzą nam karty wskazówek.

Na pierwszy rzut oka mechanika gry wydaje się więc prosta, ale w praktyce gra jest dosyć skomplikowana. Zamieszczone na kartach łamigłówki często są bardzo trudne i wymagające dużej spostrzegawczości. Nie ma tutaj dróg na skróty, nawet z wskazówkami. Te tylko nieznacznie nakierują nas gdzie szukać wyniku. Jest to zarówno plus jak i minus gry. Niektóre z zadań są bowiem opisane dosyć lakonicznie, przez co bez zajrzenia do karty wskazówki nie będziemy w stanie w ogóle zacząć poszukiwań rozwiązania.

Musimy jednak uważać na to ile kart wskazówek wykorzystamy, ponieważ za każde ich użycie tracimy punkty reputacji potrzebne do zakończenia gry. Do zakończenia gry prowadzi jedna droga. Sam finał może natomiast być dla nas pozytywny albo negatywny – dowiemy się tego jednak na samym końcu. Co jednak istotne, w grze nie ma typowego fałszywego tropu. Jeśli nie znajdziemy rozwiązania zagadki, po prostu staniemy w miejscu, wiedząc, że musimy się cofnąć. Jest to plus ułatwiający grę, ale z drugiej strony nie zapewnia dreszczyku emocji przy kolejnych decyzjach, związanego z niepewnością, czy poruszamy się dobrą drogą.

Podsumowanie

Największą zaletą gry jest jej poziom trudności i rozbudowana fabuła. Gra nie jest zbyt prosta, ani zbyt trudna (nie licząc kilku nieścisłości w instrukcjach do łamigłówek). Samo wykonanie gry również jest bardzo fajne – fakt, że wykorzystano również pudełko to niewątpliwy atut. Jedynie same karty mogłyby być lepszej jakości – nieco grubsze. Z drugiej strony, jako, że jest to tytuł jednorazowy, karty nie muszą być zbyt solidne, ponieważ nie będziemy do nich wracali. Fabuła jest ciekawa i nieoczywista, chociaż momentami może być nieco chaotycznie opowiedziana.

Miejscami brakuje czytelnych instrukcji na temat naszego zadania na karcie łamigłówki. Przez to bez kart wskazówek po prostu nie będziemy w stanie wykonać zadania. Szkoda też, że chociaż cała gra jest po polsku, to na awersach kart znajdziemy nazwy po angielsku.

Ostatnia rzecz to fakt, że gra jest jednorazowa. Jedna droga do zakończenia, brak fałszywych tropów, albo kilku rozwiązań (poza pozytywnym i negatywnym) sprawia, że zgramy w tę grę tylko raz. Niektórzy lubią takie gry, ale za cenę około 50 zł, można oczekiwać nieco więcej. Jest to bardzo indywidualna kwestia.

Jeśli więc lubicie gry detektywistyczne, śmiało zainteresujcie się grą Crime Scene Game – Helsinki 2012. Jeśli nie jesteście pewni, czy to tytuł dla Was, pamiętajcie, że gra kosztuje niecałe 50 zł, więc na tyle mało, że można dać jej szansę. Warto też dodać, że seria Crime Scene Game liczy już kilka tytułów. Można je znaleźć w salonach Empik.