Zbudowany w 1943 roku niszczyciel Shimakaze był jedynym z planowanych 17 japońskich wielkich niszczycieli uzbrojonych w torpedy kalibru 610 mm, który wszedł do eksploatacji. Jego kariera była krótka, ale jednostka ta zapisała się w historii jako jeden z najszybszych niszczycieli z czasów II wojny światowej.
Geneza
W ramach zainicjowanego w 1939 roku 4. programu rozbudowy japońskiej floty oprócz takich jednostek jak pancernik Yamato i lotniskowiec Shinano, zamówiono eksperymentalny, prototyp wielkiego niszczyciela, który miał stać się bazą do zbudowania serii kolejnych 16, a według dalszych planów nawet 32 niszczycieli uzbrojonych w ciężkie torpedy kalibru 610 mm.
Okręt miał posiadać kadłub będący wydłużonym kadłubem niszczycieli typu Yugumo, a uzyskana przez to przestrzeń na pokładzie miała być wykorzystana do zamontowania trzeciej wyrzutni torped kalibru 610 mm. Tym samym niszczyciel miał posiadać aż 15 wyrzutni torpedowych – po pięć w trzech aparatach. Dodatkowo planowano zainstalowanie potężnej siłowni z turbinami parowymi wysokiego ciśnienia, które miały zapewniać znacznie wyższą prędkość maksymalną około 39 węzłów.
Jedno z niewielu zdjęć niszczyciela Shimakaze
Ze względu na potrzebę dostosowania projektu do wymagań floty, oraz z powodu eksperymentalnego charakteru jednostki, prace nad nią przebiegały powoli. Ostatecznie stępkę pod okręt nazwany Shimakaze położono 8 sierpnia 1941 roku w stoczni Marynarki w Maizuru. Wodowanie miało miejsce 18 lipca 1942 roku, a do służby okręt wszedł 10 maja 1943 roku.
Wielki niszczyciel Shimakaze
Shimakaze miał 129,5 m długości i wyporność całkowitą 3400 ton. Napęd zapewniały dwie turibny parowe Kampon o mocy 75 000 KM, zapewniające prędkość maksymalną aż 40,9 węzła (uzyskaną podczas testów). Zasięg wynosił 6000 mil morskich (11 000 km) przy prędkości 18 węzłów. Załoga liczyła około 267 oficerów i marynarzy. Od początku Shimakaze posiadał radar.
Uzbrojenie okrętu w momencie wejścia do służby składało się z 6 dział uniwersalnych kalibru 127 mm w trzech wieżach (3xII), 6 działek przeciwlotniczych kalibru 25 mm (3xII), 2 karabinów przeciwlotniczych kalibru 13,2 mm oraz 15 wyrzutni torped w trzech aparatach, kalibru 610 mm. Dodatkowo okręt zabierał 18 bomb głębinowych. Ze względu na rozmiar torped, nie przenoszono zapasowych torped, jednak przy 15 wyrzutniach siła ognia była wystarczająco duża.
Jedno z niewielu zdjęć niszczyciela Shimakaze (koloryzowane)
Niszczyciel chociaż wywodził się z wcześniejszych projektów, posiadał całkowicie nową konstrukcję dziobu, umożliwiającą pływanie z większymi prędkościami. Aparaty torpedowe umieszczono tak, aby umożliwić strzelanie na każdą burtę. W początkowej konfiguracji zainstalowano stosunkowo słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, przez co w toku eksploatacji okręt musiał przejść modernizację i wzmocnienie obrony plot. W ramach przeprowadzonych na początku 1944 roku, oraz w czerwcu tego roku modernizacji dodano kolejne działka kalibru 25 mm, zwiększając ich liczę do łącznie 16. Zwiększono również zapas bomb głębinowych do 36 ładunków.
Już w toku budowy Shimakaze, dowództwo floty uznało, że budowa kolejnych niszczycieli tego typu nie będzie opłacalna. Koszt samej siłowni i skomplikowanie konstrukcji sprawiły, że bardziej opłacalne było zbudowanie większej liczby prostszych niszczycieli już sprawdzonego typu. Shimakaze po ukończeniu i przeprowadzeniu prób trafił do eksploatacji i był intensywnie wykorzystywany w walkach na Pacyfiku, w szczególności w roli jednostki eskortowej. Mimo to, jego załodze ni udało się wykorzystać potencjału potężnego uzbrojenia torpedowego.
Shimakaze w grze World of Warships
Kariera okrętu dobiegła końca 11 listopada 1944 roku. Podczas działań w zatoce Ormo okręt został poważnie uszkodzony bliskimi eksplozjami bomb zrzucanych przez amerykańskie bombowce pokładowe. Niszczyciel utracił napęd, a na pokładzie wybuchły liczne pożary. Ostatecznie okręt zaczął tonąć i eksplodował. Większość członków załogi zginęła.
Miejsce zatonięcia Shimakaze było znane, ale wrak odkryto dopiero 1 grudnia 2017 roku. Dokonała tego ekspedycja pod dowództwem Paula Allena. Odkrycie wraku było o tyle istotne, że obaliło powtarzane przez lata twierdzenie, że w trakcie modernizacji usunięto jedną z trzech wież dział kalibru 127 mm. Wrak posiadał bowiem wszystkie trzy wieże.
Podsumowanie
Shimakaze był jednym z najszybszych niszczycieli podczas II wojny światowej, oraz posiadała wyjątkowo potężne uzbrojenie torpedowe. Salwa 15 torped kalibru 610 mm mogła spokojnie zatopić nawet duży okręt wojenny, zwłaszcza, że torpedy te miały o wiele większą głowicę bojową niż typowe torpedy kalibru 533 mm, stosowane w tym czasie przez większość flot.
Shimakaze w grze World of Warships
Gdyby nie koszty i problemy z produkcji tak skomplikowanych i dużych okrętów, Japonia wprowadziłaby podczas wojny większą ich liczbę. Pierwotnie zakładano zbudowanie 1+16 okrętów, ale później zaczęto rozważać program budowy aż 32 okrętów tego typu.
Jako ciekawostkę warto dodać, że okręt ten dostępny jest również w grze World of Warships – możecie skorzystać z tego linku, aby założyć nowe konto lub wrócić do gry i uzyskać dodatkowe bonusy.
