Fotografia lotnicza – poradnik cz. 1 – 5 podstawowych rad jak zrobić lepsze zdjęcia lotnicze

2. Optymalne ustawienia aparatu

Podczas fotografowania samolotów nie będziemy mieli zbyt dużo czasu na ciągłe zmienianie ustawień aparatu. W związku z tym musimy wybrać jak najbardziej optymalne nastawy. W pierwszej kolejności aparat najlepiej aby był ustawiony w tryb preselekcji przysłony (A/Av), dzięki czemu ustawimy najlepszą dla naszego obiektywu przysłonę – zależy ona od obiektywu jaki używamy. Autofocus musi być ustawiony w tryb ciągły (Continue), co pozwoli nam na robienie ostrych zdjęć zmieniającego położenie obiektu. Przydatne jest również robienie zdjęć w trybie seryjnym, ale musimy pamiętać, że efektem będą tysiące zdjęć do przejrzenia.

ISO najlepiej ustawić na automatyczne, z ogranicznikiem dopasowanym do naszego aparatu – musimy sami ustalić przy jakiej wartości szum będzie dla nas za duży. Z drugiej strony niższe wartości ISO mogą nam pomóc w sytuacjach, kiedy będzie nam zależało na wydłużeniu czasu (o czym piszę niżej) Ekspozycja zależy natomiast od warunków oświetleniowych – im mniej światła, tym wartość ekspozycji powinna być ustawiona na wyższą.

Kolejna kwestia to czasy. Musimy je dostosować do tego co fotografujemy i co chcemy uzyskać. W przypadku maszyn z napędem śmigłowym lepiej, aby były one nieco dłuższe, co pozwoli nam na rozmycie albo w najlepszej sytuacji zamknięcie śmigła. Nie ma nic gorszego jak zdjęcie samolotu lub śmigłowca z zatrzymanym śmigłem. Do pełnego zamknięcia śmigła w wielu przypadkach potrzebne są czasy grubo poniżej 1/100, więc zrobienie ostrego zdjęcia staje się trudne i wymaga wprawy.

W przypadku odrzutowców sytuacja jest prostsza, ponieważ możemy sobie pozwolić na krótkie czasy. Jeśli natomiast chcemy uzyskać efekt panoramowania, czyli znaczne rozmycie tła, czas zależy tylko od naszych preferencji.

Aby kontrolować czasy, najlepiej przestawić aparat w tryb preselekcji czasu, co da nam kontrolę nad czasami, ale z drugiej strony pozbawi nas kontroli nad przysłoną, która może uzyskać wartości dalekie od optymalnych. O wiele pewniejsza będzie praca w trybie manualnym, w którym ustawimy wszystkie parametry na pożądane. Wymaga to jednak wprawy i praktyki, aby znaleźć idealne ustawienie do danych warunków oświetleniowych.

Możemy również ograniczyć ISO, zwłaszcza przy średnich warunkach oświetleniowych, co w trybie preselekcji przysłony sprawi, że czasy będą dłuższe, bez potrzeby manipulowania trybami. Dodatkowo będziemy mieli pewność, że na zdjęciach nie będzie szumów.

Bardzo przydatna jest więc stabilizacja obiektywu, ale pod warunkiem, że użyjemy jej w odpowiednim trybie. Każdy producent obiektywów ma różne systemy stabilizacji, dlatego trzeba wybrać ten, który zakłada robienie zdjęć poruszającego się obiektu. Zbyt mocna stabilizacja może być źródłem nieudanych zdjęć z powodu efektu przesunięcia – robiąc zdjęcie będziemy przesuwali obiektyw w jedną stroną, a stabilizacja będzie chciała skompensować ten ruch w przeciwną stronę, co doprowadzi do poruszenia zdjęcia.

3. Selekcja

Kiedy już zrobimy nasze zdjęcia, czas na selekcję, czyli wybranie tych najlepszych, które poddamy dalszej obróbce. Wbrew pozorom jest to może nie trudne, ale męczące zadanie, ponieważ czekać nas będzie przejrzenie od kilkuset do kilku tysięcy zdjęć. Musimy skupić się przede wszystkim na tym, aby wybrać te najostrzejsze, a jeśli mamy kilka podobnych kadrów, wybierzmy tylko jeden z nich. Nie ma nic gorszego, niż prezentowanie kilku podobnych zdjęć.

Co do zasady, nie ma ograniczeń ile maksymalnie zdjęć powinno się wybrać. Wszystko zależy od liczby ciekawych kadrów – w moim przypadku zwykle jest to około 10% zrobionych zdjęć, lub maksymalnie 200-300 na jedną imprezę lotniczą. Przy okazji przeglądania zdjęć warto pozbywać się za jednym razem wszystkich całkowicie nieudanych zdjęć, aby nie zalegały nam na dysku.