Zapomniany karabin Cei-Rigotti

Na przełomie XIX i XX wieku rozwój techniki sprawił, że wielu konstruktorów zaczęło tworzyć bardzo oryginalne projekty broni strzeleckiej. Niektóre z nich nigdy nie zostały zrealizowane, a inne powstały w niewielkich ilościach, po czym świat o nich zapomniał. Przykładem takiej broni jest włoski karabin Cei-Rigotti.

Do naszych czasów przetrwało kilka egzemplarzy tego karabinu, jednak jego historia jest stosunkowo tajemnicza i mało znana. Wiadomo, że historia broni sięga ostatniej dekady XIX wieku i związana jest z postacią włoskiej oficera, majora Amerigo Cei-Rigotti. Stworzył on prawdopodobnie całkowicie prywatnie prototyp karabinu automatycznego przystosowanego do strzelania pociskami karabinowymi i korzystającego z magazynków o różnej pojemności.

Niektóre źródła sugerują, że oficjalna prezentacja broni miała miejsce w 1895 roku, ale inne podają datę 13 czerwca 1900 roku (z tego samego roku pochodzi najwięcej wzmianek o karabinie). Cei-Rigotti ważył 4,3 kg i miał 1 m długości. Prototyp zasilany był prawdopodobnie amunicją 6.5×52 mm Mannlicher-Carcano, ale zachowane współcześnie egzemplarze zasilane są amunicją 7.65×53 mm Mauser.

Cechą charakterystyczną karabinu Cei-Rigotti był sposób zasilania amunicją i tym samym szybkostrzelność. Według dostępnych rysunków technicznych, karabin zasilany był z magazynków mieszczących 6, 10, 20, 25 albo nawet 30 naboi. Niepotwierdzone informacje sugerują, że istniała nawet wersja zasilana z magazynka o pojemności 50 naboi.

Karabin mógł strzelać ogniem pojedynczym lub ciągłym, osiągając szybkostrzelność w granicach 300-600 strzałów na minutę, prędkość wylotowa pocisków wynosiła 730 m/s, a maksymalny zasięg 1400 m. Broń poddano testom we Włoszech oraz Wielkiej Brytanii. Można również spotkać informacje o testach w Grecji.

Karabin nie trafił do eksploatacji zapewne z powodu braku zaufania do jego skomplikowanej konstrukcji i problemów z przegrzewaniem się podczas prowadzenia ognia ciągłego. Interesującą cechą broni, wpływającą na jej skomplikowanie jest konstrukcja spustu i magazynka. Spust skonstruowano tak, że możliwe było zwolnienie zamka przy jego użyciu w taki sposób, aby nie oddać przypadkowego strzału. Dodatkowo magazynek był połączony na stałe z osłoną spustu, przez co jego wymiana wymagała rozmontowania broni – sam magazynek mógł być ładowany z łódek amunicyjnych.

Do naszych czasów przetrwały na pewno 2, a być może 3 karabiny tego typu. Wiadomo, że istniały różne wersje karabinu, o czym świadczą dostępne zdjęcia. Broń ta zyskała współcześnie zainteresowanie głównie dzięki grze Battlefield 1, gdzie odwzorowano ją dosyć dobrze.