Francuskie samoloty bojowe kojarzą się głównie z charakterystycznymi skrzydłami w układzie delta. Pod koniec lat 60. na zlecenie francuskiej armii w zakładach Dassault rozpoczęto prace nad samolotem o zmiennej geometrii skrzydeł Dassault Mirage G. Zbudowano łącznie trzy prototypy, ale nigdy nie wprowadzono go do eksploatacji.
Francuska armia zaczęła interesować się samolotami o zmiennej geometrii skrzydeł w 1954 roku, rozważając zamówienie takiej maszyny z myślą o wykorzystaniu w lotnictwie lądowym jak i pokładowym. Początkowo prace prowadzono wspólnie z Brytyjczykami w ramach programu AFVG, jednak współpraca nie szła zbyt dobrze. W październiku 1965 roku zakłady Dassault otrzymały zamówienie na prototyp nowego samolotu bojowego wyposażonego w skrzydła o zmiennej geometrii.
Według założeń maszyna miała pełnić rolę myśliwca i dysponować dwuosobową załogą, a napęd stanowić miał pojedynczy silnik Pratt & Whitney TF-306 produkowanym na licencji w zakładach SNECMA. Pracami projektowymi zajmował się zespół, którego kierownikami byli Jean-Jacques Samin i Jean-Paul Emoré. Budowa prototypu ruszyła w styczniu 1966 roku, w maju 1967 roku zaprezentowano jeszcze nieukończony samolot na Paris Air Show. Pierwsze próby naziemne nowego samolotu, który otrzymał nazwę Dassault Mirage G rozpoczęto 18 października 1967 roku. Pierwszy lot miał miejsce dokładnie miesiąc później, 18 listopada. Za sterami zasiadł Jean Coureau.
Próby początkowo przebiegały całkiem sprawnie a samolot osiągnął prędkość 2,1 macha, ale w 1968 roku program myśliwca zamknięto. Prototyp wykorzystywano jeszcze przez kilka lat, ale 13 stycznia 1971 roku uległ on wypadkowi. Prawdopodobnie najważniejszą przyczyną przerwania prac nad maszyną był jej napęd – Francuzi nie chcieli korzystać z zagranicznych silników, a Mirage G projektowany był całkowicie wokół konkretnej jednostki napędowej.
Nie oznaczało to jednak końca projektu. Już 15 września 0967 roku powołano kolejny zespół, którym kierował Jean-Cloude Brabant, którego zadaniem było opracowanie bombowca zdolnego do przenoszenia broni nuklearnej. Jako bazę wykorzystano projekt Mirage G, ale zmieniono napęd na dwa silniki SNECMA M53 oraz wymieniono elektronikę, dostosowując maszynę do operowania na niższych wysokościach.
Zanim jednak ukończono dwa zamówione prototypy, w maju 1968 roku projekt został wstrzymany i ostatecznie zamknięty z powodu problemów finansowych i ewentualnych kosztów produkcji nowego samolotu. Aby nie zmarnować prawie ukończonych prototypów, podjęto decyzję o wykorzystaniu ich do zbudowania dwusilnikowego, jednoosobowego myśliwca oznaczonego jako Mirage G8.
Prototyp dwumiejscowego G4 01 przebudowano na dwumiejscowy myśliwiec G8 01, który wzbił się w powietrze 8 maja 1971 roku, pilotowany przez Jean-Marie Sageta, a prototyp G4 02 przebudowano na jednomiejscowy myśliwiec G8 02. Oblatano go 13 lipca 1972 roku, a za sterami zasiadł również Jean-Marie Saget.
W toku prób oba prototypy ustanowiły kilka rekordów prędkości dla europejskich samolotów, ale projekt ponownie skasowano, uznając, że samoloty będą zbyt drogie w eksploatacji. Tym samym zakończyła się historia Mirage G. Oba prototypy trafiły do muzeów w Paryżu i Montélimar, gdzie można je cały czas oglądać.
Mirage G8 miał 18,8 m długości i 8,7-18.8 m rozpiętości skrzydeł, oraz masę 14 740 kg. Napęd stanowiły dwa silniki SNECMA atar 9K50, zapewniające prędkość maksymalną 2,2 Macha i zasięg 3850 km. Samolotów nigdy nie uzbrojono, w związku z czym nie są znane szczegóły na temat możliwości bojowych.
