Zapomniane samoloty Bisnowat SK-1 i SK-2

Zaprojektowane w latach 1938-1940 samoloty Bisnowat SK-1 i SK-2 były eksperymentalnymi maszynami przystosowanymi do osiągania bardzo wysokich prędkości. Miały one posłużyć do zbadania możliwości opracowania nowoczesnych, bardzo szybkich myśliwców dla radzieckich sił powietrznych.

Historia obu samolotów związana jest z konstruktorem Matusem Bisnowatem. Urodziny 23 października 1905 roku konstruktor po zakończeniu edukacji rozpoczął pracę w biurach konstrukcyjnych specjalizujących się w projektowaniu samolotów. W latach 1935-1938 był zastępcą głównego konstruktora Specjalnego Biura Konstruktorskiego (OKB) Tairowa w Moskwie. Za swoje zasługi został awansowany na głównego konstruktora, dzięki czemu mógł zacząć prace nad własnymi projektami.

Bisnowat SK-1

Bisnowat otrzymał zadanie zaprojektowania samolotu przystosowanego do osiągania bardzo wysokich prędkości, oraz jego wersji myśliwskiej. Prace nad pierwszą maszyną ruszyły pod koniec 1938 roku i w styczniu 1939 roku samolot został oblatany. Maszyna otrzymała nazwę Bisnowat SK-1 i wyróżniała się bardzo nietypowym okładem konstrukcji.

Aby maksymalnie zmniejszyć opory powietrza, kokpit wtopiono w kadłub, ograniczając pilotowi widoczność, oraz maksymalnie zmniejszono rozmiar skrzydeł i kadłuba, tak aby z jednej strony mieścił dwunastocylindrowy silnik rzędowy, oraz dysponował podwoziem pozwalającym na operowanie z trawiastych lotnisk, ale z drugiej, aby generował jak najmniejsze opory powietrza.

Bisnowat SK-1

SK-1 miał 8 m długości i 7,2 m rozpiętości skrzydeł, a maksymalna masa startowa wynosiła 2100 kg. Napęd stanowił dwunastocylindrowy, rzędowy silnik Klimow M-105 o mocy 1050 KM, zapewniający prędkość maksymalną 710 km/h i zasięg około 1000 km. Po udanych testach Bisnowat rozpoczął prace nad myśliwską wersją maszyny, która otrzymała oznaczenie SK-2.

Miała ona 8,2 m długości i 7,3 m rozpiętości skrzydeł, a maksymalna masa startowa wynosiła 2300 kg. Napęd stanowił ten sam silnik co w SK-1, ale ze względu na zmianę kształtu kadłuba i dodanie normalnej owiewki, a także uzbrojenia w postaci dwóch karabinów maszynowych kalibru 12,7 mm, prędkość maksymalna spadła do 660 km/h.

Bisnowat SK-1

Maszyn wzbiła się w powietrze 10 listopada 1940 roku, a za sterami zasiadł G. M. Szijanow. Mimo dobrych osiągów, produkcji nie rozpoczęto. Powodem były dobre wyniki prób i rozpoczęcie produkcji myśliwców MiG-1 mających podobną konstrukcję i osiągi.

Matus Bisnowat został następnie skierowany do Leningradu, gdzie pracował nad produkcją myśliwców ŁaGG-3, a później po przeniesieniu do Nowosybirska również nad Jakiem-7 i 9. Od 1944 roku zajmował się projektami związanymi z napędem rakietowym, zarówno w samolotach jak i później rakietach. Zmarł 6 listopada 1977 roku w Moskwie.