W latach 20. narodził się nowy sport – wyścigi lotnicze. Początkowo największe sukcesy osiągali piloci wojskowi, dysponujący zmodyfikowanymi myśliwcami, dysponującymi znacznie lepszymi osiągami od innych maszyn. Aby przełamać ich prymat, w 1929 roku zbudowano wyścigowe samoloty Travel Air Type R „Mystery Ship”.
Prace nad tymi samolotami rozpoczęto w 1928 roku z inicjatywy Herba Rawdona i Waltera Burnhama. Pracowali oni nad swoim samolotem w pełnej tajemnicy przed prasą oraz nawet przed własnym szefem, któremu zaprezentowali gotowy samolot na krótko przed wyścigami lotniczymi w Cleveland w 1929 roku. Ze względu na tajemnicę jaką okryto projekt, prasa ochrzciła te samoloty jako Mystery Ship.
Łącznie zbudowano 4 samoloty wyścigowe różniące się nieznacznie szczegółami konstrukcji oraz przede wszystkim rozpiętością skrzydeł (samoloty opracowano tak, że możliwe było zamontowanie skrzydeł o różnej rozpiętości w zależności od tego czy maszyna miała startować w wyścigu na dużych dystansach czy też krótkich).
Pierwszy z samolotów, oblatany 29 sierpnia 1929 roku miał 6,15 m długości i 8,43 lub 8,89 m rozpiętości skrzydeł, oraz masę 880 kg. Napęd stanowił silnik Wright J-6-9 o mocy 425 KM zapewniający prędkość maksymalną 394,3 km/h. Konstrukcja samolotu była w całości wykonana z drewna i sklejki. Dzięki opływowym osłonom na koła i silnik udało się zmniejszyć opory powietrza. Ze względu na to, że samolot był dolnopłatem (co nie było jeszcze tak popularnym rozwiązaniem pod koniec lat 20.) skrzydła wzmocniono zastrzałami.
Podczas swojej kariery wyścigowej, Travel Air Type R przełamały prymat pilotów wojskowych w wyścigach lotniczych i ustanowiły wiele rekordów prędkości. Ze względu na szybki rozwój lotnictwa ich kariera była jednak krótka. Do naszych czasów przetrwały trzy z 5 zbudowanych samolotów oraz kilka replik.
NR614K – pierwszy z samolotów, został zniszczony w pożarze w 1931 roku, ale odbudowano go. Obecnie znajduje się w Beechcraft Heritage Museum w Tullahoma w stanie Tennessee.
NR613K – drugi egzemplarz, otrzymał nazwę własną Mystery S. Otrzymał on sześciocylindrowy silnik D-6 Chevrolair o mocy 165 KM. Po zakończeniu kariery wyścigowej wykorzystywano go… podczas produkcji filmów. Obecnie znajduje się w Wielkiej Brytanii.
NR482N – pierwszym nabywcą był koncern Shell, a za sterami samolotu zasiedli m.in. Jimmy Hazlip i Jimmy Doolittle. Ostatecznie maszyna została zniszczona podczas jednego z wyścigów.
NR1313 – samolot trafił w ręce Texaco Company i otrzymał nazwę własną Texaco 13, a za jego sterami zasiadł Frank Hawks. Wykorzystywano go zwłaszcza podczas wyścigów na dużych dystansach. Obecnie znajduje się w Museum of Sience and Industry w Chicago.
11717/MM185 – już po wycofaniu pierwszych czterech maszyn z udziały w wyścigach, Włosi zamówili piąty egzemplarz samolotu z myślą o jak się później okazało, przetestowaniu jego osiągów podczas prac nad myśliwcem Breda Ba.27. Włoska maszyna ma wiele wspólnych cech z Travel Air Type R. Maszynę ostatecznie zezłomowano.
