Wielki pożar Chicago (1871)

Wielki pożar Chicago, który wybuchł 8 października 1871 roku uznawany jest za jedną z największych katastrof jakie dotknęły amerykańskie miasta. Mimo olbrzymich zniszczeń, dzięki mobilizacji mieszkańców miasto zostało szybko odbudowane i przekształcone w jedno z najważniejszych gospodarczo miast Stanów Zjednoczonych.

Pożar, który zniszczył miasto

Pożar wybuchł w niedzielę 8 października 1871 roku około godziny 21:00. Ze względu na zniszczenia oraz nieprawdziwe informacje, które pojawiały się w mediach nie jest znane dokładne miejsce wybuchu pożaru. Początkowo do wybuchu pożaru miało dojść na tyłach domu przy 137 DeKoven Street, kiedy krowa kopnęła lampę naftową. W 1893 roku okazało się, że wersja ta jest całkowicie wymyślona przez dziennikarza, Michaela Aherna, pracującego w Chicago Republican.

Prowadzone w późniejszych latach dochodzenia i badania nie dały jasnych wskazówek co do miejsca wybuchu pożaru. Rozważane są dwie wersje, według pierwszej z nich ogień miał być podłożony przez Daniela Sullivan (który jako pierwszy miał zgłosić pożar) podczas próby kradzieży mleka z obory, albo przez Louisa M. Cohna, który podłożył ogień po przegranej grze w karty. Druga wersja sugeruje, że pożar został wywołany przez deszcz meteorytów, które spadły na tę część Stanów Zjednoczonych 8 października 1871 roku. Potwierdzeniem tej wersji mają być informacje o innych pożarach, które wybuchły tej nocy w okolicach jeziora Michigan. Warto w tym miejscu dodać, że wspomniane pożary doprowadziły do mniejszych strat materialnych, ale spowodowały śmierć kilku tysięcy osób. Z drugiej strony naukowcy odrzucają tę wersję. Prawdopodobnie przyczyną pożaru był nieszczęśliwy zbieg okoliczności, ponieważ w rejonie Chicago w październiku 1871 roku panowała susza, przez co pożary były codziennością.

Informacja o pożarze dotarła do straży pożarnej o 21:40, jednak strażacy wyjechali z znacznym opóźnieniem i do tego w złym kierunku. W tym czasie w mieście znajdowało się 185 strażaków dysponujących zaledwie siedemnastoma konnymi wozami strażackimi. Mimo prób opanowania ognia, strażaków było za mało, a pomoc z okolicznych miast była niewystarczająca wobec szybko rozprzestrzeniającego się ognia.

Ogień pochłaniał kolejne kwartały centrum miasta głównie dzięki drewnianym chodnikom oraz silnemu wiatrowi, który przenosił iskry między drewnianymi budynkami. Część mieszkańców wpadła w panikę, próbując wydostać się z centrum miasta. Szybko rozprzestrzeniający się ogień zniszczył również stację pomp, co praktycznie uniemożliwiło strażakom walkę z ogniem. Dopiero wieczorem 9 października pożar zaczął maleć, powoli wypalać się samoistnie. W ugaszeniu pomógł niewielki deszcz, który spadł w nocy. Ostatecznie dogaszanie zgliszczy przeprowadzono 10 października.

Skutki

Ogień strawił około 34 kwartałów, zajmujących obszar o długości 6 km i szerokości około 1 km wzdłuż brzegu Jeziora Michigan – obszar około 8 km². Zniszczeniu uległo 117 km dróg, 190 km chodników, 2000 lamp, 17 500 budynków, a wartość strat oszacowano na 222 mln dolarów (współcześnie około 4 mld dolarów). Podobno 60 towarzystw ubezpieczeniowych zbankrutowało po wypłaceniu odszkodowań. Około 100 000 mieszkańców straciło dach nad głową (około 1/3 wszystkich ówczesnych mieszkańców miasta). Chociaż odnaleziono 120 ciał, liczbę zabitych szacuje się na około 300.

Gdy informacja o pożarze dotarła do prasy, praktycznie z całych Stanów Zjednoczonych zaczęła płynąć pomoc materialna i finansowa dla miasta. Władze Chicago szybko zaczęły przywracać porządek w mieście i przystąpiły wspólnie z mieszkańcami, zwłaszcza właścicielami różnych przedsiębiorstw do odbudowy zniszczonego centrum.

Aby zapobiec podobnym pożarom w przyszłości, w Chicago całkowicie zmieniono system ochrony przeciwpożarowej, zwiększając liczbę jednostek straży pożarnej, oraz wprowadzając surowe standardy bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Utworzony system stał się wzorcem dla innych miast.

W wyniku odbudowy miasta, Chicago stało się szybko jeszcze prężniej rozwijającym się ośrodkiem miejskim w całych Stanach Zjednoczonych (już przed pożarem miasto przeżywało boom, ale dopiero po odbudowie osiągnął on szczyt).

Na stronie chicagocollections.org znaleźć można liczne zdjęcia 1871 roku przedstawiające miasto po pożarze.