17 maja 1897 roku zwodowano okręt podwodny USS Holland. Był to pierwszy amerykański okręt podwodny, którego konstrukcja była podobna do późniejszych okrętów podwodnych. Jednostka posiadała bowiem silnik spalinowy, używany podczas rejsu na powierzchni, oraz baterie i silnik elektryczny do rejsów pod wodą. Dodatkowo, uzbrojono ją w wyrzutnię torped oraz działko pneumatyczne.
Był to jeden z wielu okrętów podwodnych zaprojektowanych i zbudowanych przez Johna Hollanda, jednego z najważniejszych pionierów budowy okrętów podwodnych. Zbudowany przez niego okręt początkowo nosił nazwę Holland VI. Dopiero po zakupieniu przez Marynarkę Wojenną otrzymał nazwę USS Holland i numer SS-1.
Jego służba rozpoczęła się 12 października 1900. Po udanych testach, admiralicja zamówiła kolejne okręty tego typu. Tym samym powstała seria 7 okrętów klasy Plunger. Ich budowę rozpoczęto w 1901 roku. W kolejnych latach oddawano do użytku kolejne jednostki. Służyły one w US Navy do lat 20-tych. Wyjątkowo długo, zważywszy na rozwój okrętów podwodnych w czasie I Wojny Światowej.
USS Holland wykorzystywany był głównie do testów i eksperymentów. Jednostkę wycofano z eksploatacji 21 listopada 1910 i sprzedany na złom 3 lata później. Sprzedano ją za 100 $, mimo, iż wcześniej Marynarka Wojenna zakupiła okręt za 150 000 $ (sic!). Mimo to okręt przetrwał do lat 30-tych jako eksponat muzealny. Później został jednak zezłomowany.
Załogę stanowiło 6 ludzi. Napęd jednostki pozwalał jej na pływanie z prędkością 8 węzłów na powierzchni i 5 pod wodą, oraz zasięg ponad 1600 km. Ze względu na swoją konstrukcję, albo raczej brak odpowiedniej wiedzy konstrukcyjnej, USS Holland mógł zanurzyć się na głębokość około 22 metrów.
USS Holland uzbrojony był w jedną wyrzutnię torped kalibru 457 mm z zapasem 3 torped oraz jedno działo pneumatyczne kalibru 210 mm zaprojektowane przez Edmunda Zalinskiego.