Zaraz po zakończeniu II wojny światowej w będącej pod okupacją Japonii przemysł motoryzacyjny był w bardzo złej sytuacji. Nie zezwalano na większą produkcję nowych samochodów, a same fabryki musiały zostać odbudowane. Mimo to Toyota rozpoczęła ograniczoną produkcję swojego pierwszego, zaprojektowanego całkowicie po wojnie samochodu – Toyota SA, nazywana początkowo jako Toyopet SA.
Już przed wybuchem II wojny światowej inżynierowie Toyoty mieli okazję zapoznać się z zaprojektowanym w Niemczech Volkswagenem Beetle. Wybuch wojny uniemożliwił wprowadzenie jego japońskiej wersji do produkcji, ale gdy konflikt dobiegł końca, a Japonia zaczęła się odbudowywać, pomysł produkcji prostego samochodu rodzinnego powrócił.
Kiichiro Toyoda wspólnie z dr Kazuo Kumabe rozpoczęli już w 1945 roku prace nad odpowiednim samochodem. Prototyp zaprezentowano w styczniu 1947 roku, a następnie uzyskano pozwolenie od władz okupacyjnych na rozpoczęcie ograniczonej produkcji od października tego samego roku. Samochód otrzymał oznaczenie Toyopet SA i był niewielkim, zaledwie 3,8-metrowym samochodem rodzinnym o masie 1170 kg. Napęd stanowił czterocylindrowy silnik, a skrzynia biegów miała 3 przełożenia. Nadwozie pod wieloma względami przypominało niemieckiego garbusa, ale zastosowane rozwiązania techniczne był inne. Silnik umieszczono z przodu, a drzwi otwierane były pod wiatr.
Do 1952 roku wyprodukowano zaledwie 215 egzemplarzy, ponieważ dopiero w 1949 roku zezwolono japońskim firmom na produkcję seryjną samochodów. Model Toyopet SA był pierwszym zaprojektowanym po wojnie i produkowanym przez Toyotę samochodem osobowym. Na jego bazie zbudowano jednak kilka wersji specjalistycznych oraz seryjne wersje pasażerskie.
Kolejnym modelem był Toyopet SB, czyli lekka ciężarówka o długości 3,95 m i masie 1050 kg, napędzana czterocylindrowym silnikiem o pojemności 1 litra. Produkowano ją od 1947 roku do 1952 roku. Część podwozi zaadaptowano na samochody specjalistyczne, w tym samochody policyjne, ale zyskały one popularności.
W odpowiedzi na zapotrzebowanie rynku, w oparciu o model SB stworzono małego vana o nazwie SC, jednak po zbudowaniu 3 prototypów, produkcji seryjnej nie rozpoczęto. W listopadzie 1949 roku wprowadzono jednak do produkcji 5-osobowy samochód na podwoziu modelu SB, który otrzymał nazwę Toyopet SD.Jego wersją rozwojową, produkowaną od 1951 roku do 1953 roku był model SF – powstał w liczbie 3653 egzemplarzy. Samochód ten miał 4,28 m długości i masę 1250 kg oraz nowy silnik. Od 1952 roku do 1954 roku produkowano również ciężarówkę oznaczoną jako Toyopet SG, która była rozwinięciem podwozia z modelu SF.
Rewolucję przyniósł dopiero wprowadzony do produkcji we wrześniu 1953 roku model Toyopet RH. Samochód miał nowe nadwozie z dodatkową parą drzwi dla pasażerów z tyłu, co znacząco ułatwiło eksploatację, zastosowano nowy czterocylindrowy silnik, a z czasem wprowadzono wersję z silnikiem o pojemności 1,5 litra oraz sześciocylindrowy silnik o pojemności 3,4 litra. W tej wersji samochody trafiły między innymi do japońskiej policji. Ogółem do 1955 roku zbudowano 5845 egzemplarzy oraz 230 w wersji SH, czyli z mocniejszym silnikiem na specjalne zamówienie.
Na bazie modelu RH powstały dwie lekkie ciężarówki – FHJ i FHJ FH24. Obie były większe od dotychczasowych wariantów, miały zmienione nadwozie, dostosowane m.in. do przebudowany na wozy strażackie.
Toyota SA i jej wersje rozwojowe były pierwszymi zaprojektowanymi przez Toyotę po II wojnie światowej samochodami. Nie były pierwszymi produkowanymi po wojnie, bo kontynuowano jeszcze produkcję starszych modeli, ale żaden nie został zaprojektowany od podstaw po wojnie.
