Doktryna wojenna ZSRR zakładała przeprowadzenie licznych operacji desantowych głównie w basenie Morza Bałtyckiego. Potrzebne do tego były wyspecjalizowane jednostki desantowe. Dodatkowym wsparciem dla nich miały być poduszkowce, przystosowane do szybkiego przerzutu grup uderzeniowych. Największymi tego typu jednostkami opracowanymi w ZSRR były poduszkowce projektu 12322 Żubr.
Przeglądasz: poduszkowiec
Rozwój poduszkowców w latach 70. oraz uruchomienie regularnego połączenia między Wielką Brytanią a Francją obsługiwanego przez potężne brytyjskie poduszkowce SR.N4 typu Mountbatten we Francji również zrodził się pomysł budowy tego typu pojazdów. W rezultacie powstały dwa olbrzymie poduszkowce SEDAM N.500 Naviplane, których kariera od początku…
Pod koniec lat 50. wraz z rozwojem techniki, konstruktorzy samochodów zaczęli interesować się nowatorskimi rozwiązaniami, które miały usprawnić motoryzację. Jednym z takich rozwiązań były… poduszkowce. W 1960 roku Curtiss-Wright zaprojektował samochód Aircar 2500, będący poduszkowcem wyglądającym z zewnątrz jak samochód.
Zaprojektowane pod koniec lat 60. brytyjskie poduszkowce SR.N4 typu Mountbatten przez wiele lat były jednymi z największych poduszkowców na świecie, aż do pojawienia się radzieckich jednostek typu Żubr. Do naszych czasów przetrwał jeden z pięciu zbudowanych pojazdów tego typu.
Poduszkowce najczęściej wykorzystywane są do akcji ratunkowych oraz transportu pasażerów i większych ładunków. Wojskowe poduszkowce służą natomiast do zadań desantowych. W Polsce, w latach 60. rozpoczęto jednak prace nad oryginalnym, poduszkowcem rolniczym – Ursynów M-6.
Pionierami w dziedzinie budowy pasażerskich poduszkowców byli Brytyjczycy, ale również w ZSRR podjęto próby zbudowania takich pojazdów. Na przełomie lat 60. i 70. Rosjanie zbudowali eksperymentalny poduszkowiec pasażerski Sormowicz. Jego kariera była jednak bardzo krótka.
W latach 60. w ZSRR przeprowadzono próby bardzo oryginalnego lekkiego czołgu rozpoznawczego Obiekt 760. Pojazd ten wyróżniał się unikalnym układem podwozia składającym się z gąsienic i umieszczonej między nimi poduszki powietrznej, typowej dla poduszkowców.
W połowie lat 60. we Francji rozpoczęto prace nad nowym rodzajem pociągów, które miały poruszać się z dużymi prędkościami po specjalnych torach dzięki efektowi poduszki powietrznej, tak jak poduszkowce. Powstało kilka prototypów Aérotrain, ale ostatecznie projekt przegrał z TGV i został skasowany.
Poduszkowce nie są najpopularniejszym środkiem lokomocji, ale z powodzeniem służą do zadań ratowniczych i transportu ciężkiego sprzętu podczas operacji desantowych. Ich historia zaczęła się w latach 50. od eksperymentalnego SR-N1 zaprojektowanego przez Christophera Cockerella i firmę Saunders-Roe.