Sześć strategii uczenia się języków obcych. Rebecca Oxford i Language learning strategies

Rebecca Oxford jest uznawana za jedną z czołowych badaczek w dziedzinie strategii uczenia się języków obcych. Jej prace znacznie przyczyniły się do naszego rozumienia, w jaki sposób osoby uczące się mogą w sposób skuteczny przyswajać nowe języki. Jej książka „Language Learning Strategies: What Every Teacher Should Know” oferuje kompleksowy przewodnik po strategiach, które mogą pomóc uczniom w opanowywaniu nowego języka. Oxford przedstawia sześć głównych strategii, które obejmują techniki używane przez efektywnych uczniów języków obcych. Przyjrzyjmy się bliżej tym strategiom.

Pierwszą strategią są „strategie pamięciowe”, które pomagają uczniom w przechowywaniu i odzyskiwaniu nowych informacji. Przykładem może być używanie mnemotechnik, rymowanek czy wizualizacji, aby ułatwić zapamiętywanie słownictwa i gramatyki. Badania wykazały, że takie techniki mogą znacznie zwiększyć zdolność ucznia do zapamiętywania nowych słów i struktur zdaniowych. Na przykład, tworzenie skojarzeń między obrazami a słowami w języku obcym może ułatwić utrwalanie słownictwa. Strategie te są szczególnie użyteczne dla uczniów, którzy preferują wizualny styl uczenia się.

Drugą kategorią są „strategie poznawcze”, które związane są z przetwarzaniem języka w bardziej świadomy sposób. Do tych strategii należy analizowanie struktury języka, tłumaczenie zdań, czy tworzenie notatek z lekcji. Studenci mogą na przykład ćwiczyć rozkładanie zdań na części, aby lepiej zrozumieć ich budowę. Te strategie często wymagają większego zaangażowania intelektualnego i są istotne dla rozwoju umiejętności analitycznych w nauce języka.

Trzeci typ strategii to „strategie kompensacyjne”. Są one pomocne w sytuacjach, gdy uczniowie napotykają na trudności związane z brakami w znajomości języka, co zdarza się często na wczesnych etapach nauki. Strategie kompensacyjne mogą obejmować zgadywanie znaczenia nieznanych słów z kontekstu, używanie gestów do komunikacji lub parafrazy. Umiejętność radzenia sobie z lukami w znajomości języka pozwala uczniom na prowadzenie rozmów nawet bez pełnej biegłości językowej, co zwiększa ich pewność siebie i motywację do nauki.

Kolejna kategoria to „strategie metapoznawcze”, które pomagają uczniom w organizacji i planowaniu procesu nauki. Przykładowo, uczniowie mogą ustalać cele nauki, monitorować własny postęp oraz ocenę efektywności stosowanych metod. Strategie metapoznawcze są kluczowe dla samodzielnego kontrolowania i regulacji procesu uczenia się, a ich stosowanie może prowadzić do większej świadomości własnych potrzeb i stylu uczenia się.

Piąty rodzaj strategii to „strategie afektywne”, które odnoszą się do zarządzania emocjami, motywacją i postawą ucznia. Uczenie się języka obcego może być emocjonalnie wymagające, dlatego ważne jest, aby uczniowie umieli zarządzać stresem i utrzymywać motywację na wysokim poziomie. Techniki, takie jak relaksacja, pozytywne afirmacje oraz świadomość emocji, mogą wspierać uczniów w radzeniu sobie z trudnościami związanymi z nauką języka.

Ostatnią kategorią są „strategie społeczne”, które polegają na interakcji z innymi ludźmi w celu poprawy umiejętności językowych. W kontekście strategii społecznych uczniowie mogą uczestniczyć w grupowych projektach językowych, prowadzić rozmowy z native speakerami czy brać udział w tandemach językowych. Tego typu interakcje pozwalają na praktyczne zastosowanie języka i zrozumienie jego rzeczywistego użycia w komunikacji.

Rebecca Oxford uważa, że świadomość istnienia różnych strategii oraz umiejętność dostosowywania ich do własnych potrzeb są kluczowe dla skutecznego uczenia się języków obcych. Ważnym aspektem jej podejścia jest także możliwość łączenia różnych strategii w celu maksymalizacji efektu nauki. Uczniowie, którzy aktywnie i świadomie stosują te strategie, mają większe szanse na osiągnięcie płynności językowej, ponieważ podejmują działania celowe i zorganizowane, które zwiększają ich zaangażowanie i efektywność uczenia się.