Samoloty pasażerskie Dewoitine D.332, D.333 i D.338

Budowane w latach 30. samoloty pasażerskie Dewoitine D.332, D.333 i D.338 nie odegrały znaczącej roli w rozwoju lotnictwa. Były to typowe samoloty zaprojektowane do obsługi trasy między Paryżem a Sajgonem.

Na początku lat 30. linie lotnicze Air France złożyły w zakładach Dewoitine zamówienie na samolot pasażerski do obsługi trasy między Paryżem a francuskimi Indochinami, głównie Sajgonem. 11 lipca 1933 roku oblatano pierwszy prototyp samolotu oznaczonego jako Dewoitine D.332. Maszyna otrzymała nazwę Émeraude. Po serii prób, 21 grudnia 1933 roku D.332 udał się w podróż do Sajgonu, gdzie dotarł 28 grudnia.

Podczas lotu powrotnego, w odległości zaledwie 400 km od Paryża samolot wpadł w silną burzę śnieżną i rozbił się niedaleko Corbigny. Mimo katastrofy Air France złożyło zamówienie na 3 kolejne samoloty ale w nieco powiększonej wersji D.333. Maszyny te wykorzystywano na trasie z Tuluzy do Dakaru, będącej częścią trasy do Ameryki Południowej. Samoloty przetrwały II wojnę światową, a 2 z nich zostały przekazane Argentynie, która używała ich do końca lat 40.

Na podstawie doświadczeń z eksploatacji Dewoitine D.333 linie Air France zamówiły kolejną wersję maszyny, ale z chowanym podwoziem. Samolot został oblatany w 1936 roku i otrzymał nazwę Dewoitine D.338. Zbudowano 30 egzemplarzy, które wykorzystywano do obsługi pierwotnej trasy do Sajgonu, a później do Hong Kongu.

Część maszyn, która znajdowała się poza Francją gdy wybuchła II wojna światowa, pozostała w eksploatacji. 7 maszyn znajdujących się we Francji zostało przejętych przez Lufthansę. Ostatecznie 9 samolot przetrwało wojnę i przez kilka miesięcy wykorzystywano do obsługi trasy między Paryżem a Niceą. Dwa samoloty trafiły natomiast do Argentyny, gdzie używano ich do końca lat 40.

Oprócz seryjnych maszyn zbudowano dwa prototypy. Pierwszy z nich to D.342 o ulepszonej aerodynamice i większą kabiną pasażerską na 24 miejsc. Samoloty otrzymał mocniejsze silniki Gnome-Rhône 14N o mocy 915 KM. Co istotne, samolot ukończono już podczas wojny w 1942 roku. Druga maszyna to D.620 z turbodoładowanymi silnikami Gnome-Rhône 14Krsd o mocy 880 KM i kabiną pasażerską dla 30 pasażerów. Samolot nie wszedł do służby.