Lodołamacze typu Tajmyr
Lodołamacze typu Arktika przeznaczone są do pływania po otwartym morzu i stosunkowo głębokich akwenach. W związku z tym nie nadają się do operowania na wodach przybrzeżnych lub rzekach, nad którymi położonych jest wiele portów w rejonie koła podbiegunowego. W związku z trym w latach 80. podjęto decyzję o budowie dwóch atomowych lodołamaczy przybrzeżnych, przeznaczonych również do działania na rzekach. Zbudowano je w Helsińskiej stoczni, a prace wykończeniowe przeprowadzono w Stoczni Bałtyckiej.
Jednostki te oznaczono jako typ Tajmyr. Mimo mniejszego zanurzenia, lodołamacze są dłuższe od typu Arktika. Ich kadłuby mają 151,8 m długości, zanurzenie wynosi 7,5-9 m, a wyporność wynosi około 21 000 ton. Napęd stanowi jeden reaktor atomowy KLT-40M o mocy 171 MW, zasilający turbiny parowe o mocy 25 000 KM, zapewniające prędkość 18,5 węzła. Autonomiczność jednostek jest taka sama jak w przypadku typu Arktika. Lodołamacze typu Tajmyr różnią się wyglądem nadbudówki, ale również posiadają lądowisko i hangar dla helikoptera, dostosowane do obsługi maszyn typu Ka-32. Załoga liczy 100 osób. Maksymalna grubość lodu, jaki mogą kruszyć lodołamacze typu Tajmyr to 2 metry.
Ze względu na swoje przeznaczenie, lodołamacze tego typu mają raczej monotonną służbę. Ze względu na swój wiek, zostaną prawdopodobnie wycofane po wprowadzeniu do służby następców, co nastąpi zapewne po 2020 roku.
| Nazwa | Położenie stępki | Wodowanie | Wejście do służby | Los |
| Tajmyr | Styczeń 1985 | 10 kwietnia 1987 roku | 30 czerwca 1989 roku | W służbie |
| Wajgach | – | 26 lutego 1988 roku | 1 sierpnia 1990 roku | W służbie |
Lodołamacze typu LK-60Ja
W 2000 roku Rosjanie podjęli decyzję o rozpoczęciu prac nad kolejnymi lodołamaczami o napędzie atomowym. Jednostki mają mieć mniejsze zanurzenie niż tym Arktika, dzięki czemu będą mogły zastąpić zarówno lodołamacze typu Arktika, jak i Tajmyr. Zamówiono 5 jednostek – Arktika, Syberia, Ural, Jakucja i Czukotka.
Nowo lodołamacze oznaczone jako typ LK-60Ja mają 173,3 m długości i zanurzenie 8,5-10,5 m. Napęd stanowią dwa reaktory typu RITM 200. Prędkość maksymalna wynosi 22 węzły, a autonomia 6 miesięcy. Załoga mimo większych rozmiarów jednostek, liczy 75 osób. Według założeń, nowe lodołamacze mogą pokonać lód grubości do 3 m. Przewidywany koszt budowy lodołamaczy typu LK-60JA to 1,9 mld dolarów.
Pierwszą z jednostek, która weszła do służby był lodołamacz Arktika. Miało to miejsce 21 października 2020 roku. Kolejne dwie jednostki wchodziły do służby rok po roku, a dwa ostatnie lodołamacze mają wejść do służby w 2026 roku.
| Nazwa | Położenie stępki | Wodowanie | Wejście do służby | Los |
| Arktika | 11 maja 2013 roku | 16 czerwca 2016 roku | 21 października 2020 roku | |
| Sybiera | 13 maja 2015 roku | 22 września 2017 roku | 25 grudnia 2021 roku | |
| Ural | 25 lipca 2016 roku | 25 maja 2019 roku | 22 listopada 2022 roku | |
| Jakucja | 26 maja 2020 roku | 22 listopada 2022 roku | Grudzień 2024 roku | |
| Czukotka | 16 grudnia 2020 roku | – | Grudzień 2026 roku |
Lodołamacze typu Lider
Nowe lodołamacze typu LK-60Ja będą plasowały się pomiędzy jednostkami typu Arktik i Tajmyr. W związku z tym Atomflot będzie potrzebowała potężniejszych jednostek, przeznaczonych do działania w trudniejszych warunkach. Prace projektowe nad kolejnymi nowymi lodołamaczami jeszcze trwają. Według planów, do końca 2017 roku mają być ukończone plany, a pierwsza jednostka zostanie zbudowana w 2023 roku i wprowadzona do służby w 2027 roku.
Lodołamacze typu Lider będą znacznie większe od swoich poprzedników i będą miały 209 m długości i zanurzenie 11-13 m. Napęd będą stanowiły dwa reaktory atomowe RITM-400 o mocy 315 MW każdy, które powinny zapewnić prędkość 24 węzłów. Załoga jednostek tego typu będzie liczyć około 127 osób.
Kontrakt na pierwszą jednostkę podpisano 23 kwietnia 2020 roku, a budowę rozpoczęto 5 lipca 2021 roku. Kolejne jednostki jeszcze nie powstają, ale mają wejść do służby odpowiednio w 2030 i 2032 roku.
