SmartAge.pl
    Facebook Twitter Instagram LinkedIn
    Trending
    • Tajniacy – recenzja
    • Katastrofa przy Przylądku Honda – pogrom niszczycieli (1923)
    • Blohm & Voss Ha 137 – zapomniany rywal Sztukasa
    • Naczynie Dewara – wszystko, co warto o nim wiedzieć
    • USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei
    • Wszystko, co musisz wiedzieć na temat domów mediowych!
    • Odjechane Jednorożce – recenzja
    • Krótka historia kapsli do zamykania butelek
    Facebook Twitter Instagram LinkedIn RSS
    SmartAge.pl
    • Technika
      1. Militaria
      2. Lotnictwo
      3. Motoryzacja
      4. Kosmos
      5. Statki i okręty
      6. Kolej
      7. Transport
      Featured
      29 stycznia 20230

      Pancerniki typu Iowa

      Recent
      7 lutego 2023

      Katastrofa przy Przylądku Honda – pogrom niszczycieli (1923)

      6 lutego 2023

      Blohm & Voss Ha 137 – zapomniany rywal Sztukasa

      4 lutego 2023

      USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei

    • Historia
      1. Katastrofy
      2. Polityka
      3. Terroryzm
      4. Sylwetki
      Featured
      29 stycznia 20230

      Pancerniki typu Iowa

      Recent
      7 lutego 2023

      Katastrofa przy Przylądku Honda – pogrom niszczycieli (1923)

      6 lutego 2023

      Blohm & Voss Ha 137 – zapomniany rywal Sztukasa

      4 lutego 2023

      USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei

    • Technologia
      1. Internet i komputery
      2. Fotografia
      3. Gadgety
      4. Nauka
      5. Drony
      6. Gry komputerowe
      Featured
      1 marca 20222

      Sea Shadow – eksperymentalny okręt w technologii stealth

      Recent
      5 lutego 2023

      Naczynie Dewara – wszystko, co warto o nim wiedzieć

      1 stycznia 2023

      Muzeum Techniki im. Nikola Tesli w Zagrzebiu

      12 grudnia 2022

      Jak zrobić ładną stronę internetową?

    • Lifestyle
      1. Podróże
      2. Miejsca
      3. Sport
      4. Rozrywka
      5. Kultura
      6. Zabawki
      7. Zdrowie
      8. Jedzenie
      Featured
      6 maja 20210

      Ubrania do zadań specjalnych – Helikon-Tex Woodland i Tiger Stripe

      Recent
      2 lutego 2023

      Krótka historia kapsli do zamykania butelek

      1 lutego 2023

      Muzyka pop na winylach. Te albumy musisz mieć!

      14 stycznia 2023

      Piłkarska zapowiedź weekendu – typy na Serie A!

    • Biznes
      1. Historia znanych marek
      2. Media
      3. Przemysł
      4. Reklama
      Featured
      30 grudnia 20190

      Złomowanie statków w XXI wieku

      Recent
      5 lutego 2023

      Naczynie Dewara – wszystko, co warto o nim wiedzieć

      3 lutego 2023

      Wszystko, co musisz wiedzieć na temat domów mediowych!

      29 grudnia 2022

      Osuszacz powietrza – kiedy warto skorzystać z niego na budowie?

    • Recenzje
      1. Gry komputerowe
      2. Filmy
      3. Książki
      4. Sprzęt
      Featured
      9.0
      1 października 20160

      Żywioł. Deepwater Horizon – recenzja

      Recent
      6.3
      8 lutego 2023

      Tajniacy – recenzja

      9.3
      3 lutego 2023

      Odjechane Jednorożce – recenzja

      19 października 2022

      Plakat – najlepszy pomysł na aranżację Twojego wnętrza

    • Redakcja
      • O nas
      • Reklama
    • Kontakt
    SmartAge.pl
    You are at:Strona główna » Rosyjska stacja orbitalna Mir
    Rosyjska stacja orbitalna Mir
    Rosyjska stacja orbitalna Mir
    Artykuły

    Rosyjska stacja orbitalna Mir

    Michał BanachBy Michał Banach8 lutego 2019Brak komentarzy5 Mins Read
    W podboju kosmosu największy wkład miały Stany Zjednoczone i Związek Radziecki. To właśnie Rosjanie jako pierwsi wystrzelili w kosmos satelitę, żywą istotę oraz człowieka. Rosjanie zbudowali również pierwszą dużą stację orbitalną – Mir, która działała od 1986 roku do 2001 roku.

    Geneza

    W ramach programu Salut Rosjanie wystrzelili w latach 70. i 80. 7 stacji orbitalnych, jednak wszystkie z nich były stosunkowo małe i składały się z jednego modułu. Ograniczało to możliwości prowadzenia badań oraz liczbę astronautów na pokładzie. W związku z tym podjęto decyzję o rozpoczęciu prac nad nową stacją kosmiczną, która dzięki swojej konstrukcji miała być rozbudowywana o kolejne moduły.

    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)
    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)

    Na bazie doświadczeń z misji Salut 6 i 7 opracowano moduł DOS-7, który miał stać się bazą do budowy nowej stacji orbitalnej umieszczonej na niskiej orbicie okołoziemskiej. DOS-7 miał 13,3 m długości i 4,2 m średnicy, co dawało pojemność hermetyzowaną 90 m³. Masa modułu wynosiła 20 ton. Moduł zaprojektowano tak, aby zawierał wszystkie niezbędne elementy potrzebne do funkcjonowania stacji – urządzenia sanitarne, systemy sterujące i komunikacyjne, pomieszczenia dla załogi oraz podstawowe laboratoria. Aby umożliwić rozbudowę stacji, DOS-7 otrzymał 5 węzłów pozwalających na doczepianie kolejnych modułów oraz jeden moduł do dokowania pojazdów kosmicznych oraz wykonywania spacerów.

    Stacja orbitalna Mir

    Chociaż moduł DOS-7 wystrzelono z kosmodromu Bajkonur 19 lutego 1986 roku, pierwsza załoga została wysłana dopiero 13 marca 1986 roku, po tym, jak sprawdzono, czy moduł działa poprawnie. Po dwudniowym locie, załoga dotarła do modułu i rozpoczęła proces jego aktywacji, tym samym rozpoczynając działalności stacji orbitalnej Mir.

    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)
    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)

    Co istotne, astronauci Leonid Kizim i Władimir Sołwjow podczas swojej misji weszli na pokład stacji Salut 7 w celu zabrania części wyposażenia. Była to pierwsza i póki co ostatnia misja kosmiczna, w trakcie której astronauci odwiedzili dwie stacje orbitalne. Po zakończeniu operacji uruchamiania modułu DOS-7, 16 lipca 1986 roku obaj astronauci powrócili na ziemie, a przez kolejne pół roku stacja pozostawała niezamieszkana.

    Kolejna załoga w składzie Jiurij Romanienko i Aleksander Ławiejkin dotarła do Mira 5 lutego 1987 roku. Od tego dnia, aż do kwietnia 1989 roku na stacji cały czas przebywali astronauci. Dodatkowo 31 marca 1987 roku wystrzelono drugi moduł stacji, który zadokowano 9 kwietnia. Kwant-1, bo taką nazwę otrzymał moduł, przeznaczony był do prac naukowych i miał 5,3 m długości, oraz masę 11 ton.

    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)
    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)

    26 listopada 1989 roku wystrzelono trzeci moduł stacji – Kwant-2 o długości 12,2 m i masie 19,6 ton, który wykorzystywano do obserwacji Ziemi i badań biotechnologicznych. 31 maja 1990 roku wystrzelono moduł Kristałł (Kwant-3), mający takie same wymiary jak Kwant-2. Oprócz zadań naukowych i badawczych, moduł ten miał służyć w przyszłości do cumowania promów Buran.

    Do ciekawego wydarzenia doszło w okresie 2.10.1991-25.03.1992. W ramach misji Sojuz TM-13 na stację Mir dotarli astronauci Aleksandr Wołkow i Toktar Aubakirow. Rozpoczynając misję byli obywatelami ZSRR, a w momencie powrotu na Ziemię byli już obywatelami Rosji. Mimo zawirowań politycznych, stacja cały czas była aktywna, a jednym z skutków zmiany sytuacji politycznej było otworzenie stacji Mir na astronautów spoza Rosji i dawnych państw bloku wschodniego. Dodatkowo do stacji zaczęły cumować amerykańskie wahadłowce.

    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)
    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)

    20 maja 1995 roku wystrzelono moduł Spiektr, który miał służyć do badań ziemskiej atmosfery, procesów geofizyczny i promieniowania kosmicznego. Co istotne, mający 14 m długości i masę 20 ton moduł wyposażono częściowo w aparaturę NASA. Niestety 25 czerwca 1997 roku moduł ten został uszkodzony, przez co odcięto go od stacji  i wykorzystywano jedynie do zasilania.

    Ważnym momentem w historii stacji była misja promu Atlantis, który 27 czerwca 1995 roku wykonał pierwszą misję na stację Mir, a 13 listopada 1995 roku wyniósł na orbitę Shuttle Docking Module, który po dołączeniu do stacji Mir umożliwił swobodne cumowanie amerykańskich wahadłowców. Wykorzystano go 8 razy, chociaż na stację Mir wysłano 11 misji wahadłowców – pierwsza dokowała przy module Kristałł, a dwie nie dokowały. 23 kwietnia 1996 roku wystrzelono ostatni moduł stacji Mir – ważący 19 ton i mający 12 m długości moduł Priroda, wykorzystywany do badań nad mikrograwitacją. Dzięki rozbudowie, stacja orbitalna Mir miała 31 m szerokości i 33 m długości, a jej masa wynosiła ponad 135 ton.

    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)
    Stacja orbitalna Mir (fot. NASA)

    Koniec stacji Mir

    Wraz z wyniesieniem na orbitę moduły Zaria, będącego pierwszym elementem Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS, los stacji Mir stanął pod znakiem zapytania. Mająca swoje lata konstrukcja (według projektów, jej żywotność miała wynieść 7 lat) sprawiała coraz więcej problemów, a jej koszty utrzymania były zbyt duże, aby Rosja inwestowała w nią równolegle z pracami nad ISS.

    W związku z tym 1999 roku utworzono prywatną firmę MirCorp, która miała skomercjalizować stację, wykorzystując ją do m.in. przyjmowania kosmicznych turystów. Projekt ten nie powiódł się i jego jedynym rezultatem była wysłana 4 kwietnia 2000 roku na stację Mir ostatnia załogowa misja. Chociaż zakładano, że przeprowadzone zostaną jeszcze dodatkowe loty, tak się nie stało. 23 października 2000 roku rosyjska agencja kosmiczna podjęła decyzję o deorbitacji wysłużonej stacji. Proces ten rozpoczęto 24 stycznia 2001 roku i zakończono 23 marca 2001 roku. Stacja Mir spłonęła w górnych warstwach atmosfery, a jej nieliczne szczątki spadły do Pacyfiku w rejonie wysp Fidżi.

    Wahadłowiec Atlantis cumujący do stacji Mir (fot. NASA)
    Wahadłowiec Atlantis cumujący do stacji Mir (fot. NASA)

    W trakcie swojej długiej misji, trwającej łącznie 5511 dni, stacja Mir pozostawała zamieszkana przez 4594 dni, wykonała 86 330 okrążeń Ziemi i pokonała odległość 3 638 740 307 km. Łącznie odwiedziło ją 109 astronautów (53 z nich dotarło na Mir na pokładach wahadłowców – 44 Amerykanów, 6 Rosjan, 2 Francuzów i 1 Kanadyjczyk) w ramach 39 załogowych misji oraz kilkanaście misji bezzałogowych. Koszt opracowania, budowy i eksploatacji stacji Mir szacuje się na 4,2 mld dolarów w 2001 roku(uwzględniając inflację, około 5,8 mld dolarów w 2018 roku). Doświadczenie zdobyte podczas obsługi stacji, zwłaszcza w ostatnich latach jej funkcjonowania gdy sprawiała najwięcej problemów, pozwoliły na lepsze przygotowanie do działania stacji ISS.

    Rosyjski astronauta pracujący przy stacji Mir (fot. NASA)
    Rosyjski astronauta pracujący przy stacji Mir (fot. NASA)
    Astronauta Shannon W. Lucid na pokładzie stacji Mir (fot. NASA)
    Astronauta Shannon W. Lucid na pokładzie stacji Mir (fot. NASA)

    Related

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email
    Previous ArticleNajpopularniejsze trendy 2019 roku
    Next Article Krążowniki projektu 58 – pierwsze radzieckie krążowniki rakietowe
    blank
    Michał Banach
    • Website
    • Facebook
    • Instagram
    • LinkedIn

    Gdybym miał spisać wszystkie swoje zainteresowania to nie starczyłoby mi życia. Głównie interesuję się historią, militariami i techniką a także fotografią, ale lista ta mogłaby być znacznie dłuższa. Skończyłem studia na kierunkach stosunki międzynarodowe oraz dziennikarstwo i komunikacja społeczna na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM.

    Related Posts

    Katastrofa przy Przylądku Honda – pogrom niszczycieli (1923)

    7 lutego 20235 Mins Read

    USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei

    4 lutego 20236 Mins Read

    Pancerniki typu Iowa

    29 stycznia 202323 Mins Read
    Najpopularniejsze
    Artykuły
    31 stycznia 20230

    Brytyjski czołg podstawowy FV4201 Chieftain

    Czołgi FV4201 Chieftain w momencie wejścia do służby uznawane były za najpotężniejsze czołgi podstawowe na…

    Artykuły
    18 stycznia 20230

    Wojenna prowizorka – „niszczyciel czołgów” RSO/PaK 40

    Podczas każdego konfliktu zbrojnego, nawet najlepsze armie często sięgają po prowizoryczne rozwiązania, które w krótkim…

    Artykuły
    30 stycznia 20230

    Kuna – najstarszy pływający lodołamacz rzeczny na świecie

    Zbudowany w 1884 roku lodołamacz rzeczny Kuna jest najstarszą wciąż pływającą jednostką tego typu na…

    Reklama
    Najnowsze Artykuły
    6.3
    8 lutego 2023

    Tajniacy – recenzja

    7 lutego 2023

    Katastrofa przy Przylądku Honda – pogrom niszczycieli (1923)

    6 lutego 2023

    Blohm & Voss Ha 137 – zapomniany rywal Sztukasa

    5 lutego 2023

    Naczynie Dewara – wszystko, co warto o nim wiedzieć

    4 lutego 2023

    USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei

    Reklama




    Losowe
    Artykuły
    25 maja 20190

    „Zatopiona dzwonnica” w Kalazinie

    Obok miasta Kalazin, w obwodzie twerskim w Rosji znajduje się utworzone w 1939 roku jezioro…

    Biznes
    10 czerwca 20210

    Jak inwestować w Bitcoin w 2021 roku?

    Specjaliści twierdzą, że Bitcoin wciąż ma przed sobą obiecujące perspektywy. Nie ma jednak jednoznacznej odpowiedzi,…

    Militaria
    12 września 20140

    Wojsko Polskie – zdjęcia cz.1

    W ostatnim czasie wiele się mówi o Wojsku Polskim i jego możliwościach w kontekście wydarzeń…

    Artykuły
    9 kwietnia 20221

    Obiekt 279 – UFO-tank

    Radziecki czołg ciężki Obiekt 279 jest jednym z najbardziej niecodziennych pojazdów pancernych jakie kiedykolwiek zbudowano.…

    Fotografia
    10 listopada 20165

    Leica Rifle Camera na sprzedaż

    Na aukcji sprzętu fotograficznego 30th WestLicht, która odbędzie się 19 listopada wystawione zostaną dwa bardzo…

    Dołącz do nas na Facebooku
    SmartAge.pl
    O nas
    O nas

    SmartAge.pl - Portal ludzi ciekawych świata powstał w 2014 roku. Na stronie znajdziecie liczne artykuły, ciekawostki, recenzje, wywiady, oraz wiele więcej. Piszemy o rzeczach znanych i nieznanych, o tym co było pierwsze, największe, najlepsze, albo też ostatnie, najmniejsze i najgorsze. Wszystko to podane w ciekawej i zwięzłej formie. SmartAge.pl jest zarejestrowany w międzynarodowym systemie informacji o wydawnictwach ciągłych i oznaczony symbolem ISSN 2391-7342

    Facebook Twitter Instagram LinkedIn RSS
    • Strona główna
    • Kontakt
    • Reklama
    • O nas
    • Regulamin
    • Polityka Prywatności
    • RODO
    © Copyright by SmartAge Media Sp. z o.o. 2023. Wszelkie prawa zastrzeżone. SmartAge.pl ISSN 2391-7342

    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.