RMS Baltic – pechowy ratownik z The Big Four

Na przełomie XIX i XX wieku White Star Line zamówiło łącznie 4 transatlantyki, które miały tworzyć tzw. „The Big Four”. Cztery statki, które miały być większe i bardziej luksusowe od swoich rywali, ale kosztem mniejszej prędkości. Trzecim z zamówionych statków był RMS Baltic. Jego kariera pełna była incydentów i wypadków, w których występował jako uczestnik, albo jako jednostka ratująca pasażerów z innych statków.

Thomas Henry Ismay będący właścicielem White Star Line uznał w latach 90. XIX wieku, że przyszłość jego firmy nie będzie zależała od najszybszych statków, które pokonają Atlantyk w rekordowym czasie, tylko od dużych, luksusowych liniowców, które przyćmią swoich rywali wygodą, a nie szybkością. W związku z tym na krótko przed swoją śmiercią Ismay zamówił w stoczni Harland and Wolff w Belfaście liniowiec RMS Celtic. Już po jego śmierci, linie zamówiły w tej stoczni kolejny liniowiec – RMS Cedric.

Nie był to koniec zamówień. Wkrótce zamówiono trzeci liniowiec RMS Baltic. Pierwotnie miał on wykorzystywać projekt poprzednich jednostek, ale już w trakcie budowy, gdy kadłub był ukończony, podjęto decyzję o jego wydłużeniu o 6 m. Wymagało to rozcięcia kadłuba i dobudowania sekcji, która zwiększyła tonaż jednostki aż o 3000 ton.

Liniowiec zwodowano 21 listopada 1903 roku, a prace wykończeniowe ukończono 23 czerwca 1904 roku. Baltic miał 222 m długości i tonaż 23 876 BRT. Napęd stanowiły dwa silniki parowe o mocy 14 000-16 000 KM, zapewniające prędkość maksymalną 18 węzłów. Pierwotnie statek miał być szybszy, ale podczas przedłużania kadłuba nie zmieniono napędu, przez co silniki nie były w stanie skompensować wzrostu masy. Liniowiec mógł zabrać na pokład 2875 pasażerów – 425 pierwszej klasy, 450 drugiej i 2000 trzeciej klasy.

W swój pierwszy rejs RMS Baltic wyruszył 29 czerwca 1904 roku, a jego kapitanem był Edward Smith (później dowodził Titaniciem w jego tragicznym rejsie). Na pokładzie znajdowało się 906 pasażerów, a rejs do Nowego Jorku trwał 7 dni, 13 godzin i 37 minut. W kolejnych latach statek operował na tej samej trasie obsługując regularne połączenie między Wielką Brytanią a USA.

Początek kariery liniowca obfitował w liczne incydenty i wypadki. W maju 1905 roku doszło do awarii silników, a 3 listopada 1906 roku miał miejsce pożar w ładowni. 13 kwietnia 1907 roku liniowiec zderzył się z barką węglową, która zatonęła. Kolejny pożar w ładowni wybuchł w sierpniu 1908 roku, a 30 czerwca 1910 roku transatlantyk zderzył się z tankowcem Standard. Wcześniej, 23 stycznia 1909 roku RMS Baltic wziął udział w akcji ratunkowej po zderzeniu liniowca RMS Republic z statkiem SS Florida, w wyniku którego pierwszy zatonął. Liniowiec wziął na pokład wszystkich pasażerów. W operacji tej bardzo istotne było wykorzystanie bezprzewodowego telegrafu, dzięki któremu tonący RMS Republic mógł wezwać pomoc.

14 kwietnia 1912 roku z pokładu RMS Baltic przesłano wiadomość z greckiego parowca Athenia, który zauważył pole lodowe na Atlantyku, na trasie, którą poruszał się RMS Titanic. Mimo przesłania ostrzeżenia, doszło do tragedii. Baltic odebrał wezwanie o pomoc z Titanica, ale był za daleko aby pomóc. Po tych wydarzeniach zwiększono liczbę łodzi ratunkowych na pokładzie liniowca.

Wraz z wybuchem I wojny światowej RMS Baltic kontynuował jako jeden z nielicznych liniowców obsługę trasy między Wielką Brytanią a USA. Dopiero w 1915 roku został przejęty przez Admiralicję i przekształcony w transportowiec wojska. W tej roli wykorzystywano go do końca wojny, z jednym tylko incydentem, gdy 26 kwietnia 1917 roku liniowiec został zaatakowany nieskutecznie przez niemieckiego u-boota SM U-66. Baltic był też pierwszym statkiem, który przywiózł do Europy amerykańskich żołnierzy, po włączeniu się USA do wojny. Wśród jego pasażerów był m.in. generał John J. Pershing.

Po zakończeniu walk w 1921 roku, RMS Baltic został wyremontowany i wrócił do obsługi trasy Wielka Brytania-USA. W tym czasie zmieniono jego konfigurację, zmniejszając liczbę pasażerów trzeciej klasy. W 1927 roku ponownie zmieniono konfigurację jego wnętrza. Przełom lat 20. i 30. przyniósł spore zmiany w transporcie morskim, spowodowane wybuchem Wielkiego kryzysu. Wysłużone liniowce zaczęły tracić na znaczeniu, a dodatkowo linie wprowadzały do eksploatacji zamówione wcześniej nowe statki. W przypadku Baltica, jego los przypieczętowało wejście do służby MV Georgic. 17 września 1932 roku RMS Baltic wykonał swój ostatni rejs pasażerski. Następnie został sprzedany stoczni złomowej w Japonii, gdzie rozebrano go w 1933 roku. Podobny los spotkał pozostałe liniowce The Big Four.

RMS Baltic miał stosunkowo długą karierę. Liczne wypadki i incydenty nie wpłynęły jednak na jego popularność. Statek ten zapisał się jednak w historii przede wszystkim swoim udziałem w akcji ratunkowej pasażerów z RMS Republic, a także tym, że przez krótki czas – od 1904 do 1906 roku był największym statkiem na świecie.