Wiceadmirał Popow
Krótko po rozpoczęciu prac nad Nowogrodem, planowano rozpoczęcie budowy drugiej jednostki typu – Kijów. Niestety małe moce przerobowe stoczni w Petersburgu sprawiły, że wszystkie środki przeniesiono do budowy pierwszego okrętu.
W czasie prac nad Nowogrodem, admirał Popow przeprojektował plany drugiego okrętu, powiększając go i nieco zmieniając kształt jego kadłuba. Projekt mimo zwiększenia kosztów budowy został przyjęty przez cara. Zmianie uległa również nazwa jednostki – Kijów zamieniono na Wiceadmirał Popow.
Stępkę pod okręt położono 8 września 1874 roku w Nikołajewie, gdzie ukończono już infrastrukturę do budowy okrętów pancernych od podstaw (swój udział w tym miały prace montażowe nad Nowogrodem). Wodowanie miało miejsce 7 października 1875 roku. Do służby jednostka weszła rok później.
W przeciwieństwie do pierwszego okrętu, Wiceadmirał Popow miał 38,7 m długości i 35,9 m szerokości. Wyporność wzrosła do 3600 ton. Napęd stanowiło 12 silników parowych o mocy łącznej 4480 KM, napędzających 6 śrub (po dwa silniki na śrubę). Pozwalało to na osiągnięcie prędkości 8,5 węzła.
Większe rozmiary okrętu pozwoliły na zastosowanie silniejszego uzbrojenia – 2 armat kalibru 305 mm w barbecie na środku i 4 armat kalibru 86 mm. Pancerz miał 406 mm grubości na burtach i barbecie oraz 70 mm na pokładzie. Koszt budowy wyniósł około 4 mln rubli.
Jednostka wzięła udział w walkach tylko raz w 1877 roku. W kolejnym roku przebudowano ją, usuwając dwie zewnętrzne śruby i 4 maszyny parowe. Tym samym prędkość spadła do około 7 węzłów. W kolejnych latach Wiceadmirał Popow służył jako jednostka pomocnicza i pływająca bateria.
13 lutego 1892 roku przeklasyfikowano go na pancernik obrony wybrzeża. Ze względu na wiek okrętu i zły stan techniczny, 3 lipca 1903 roku wycofano go z eksploatacji, a w grudniu 1911 roku zezłomowano.
Zwariowany pomysł
Pomysł budowy okrągłych okrętów wojennych już w samym swoim zamyśle był szalony. Nietypowy kształt kadłuba miał pozwolić na stworzenie wyjątkowo stabilnych okrętów obrony wybrzeża z małym zanurzeniem. Niestety konstruktorzy nie mając odpowiedniej wiedzy technicznej nie zauważyli, że okrągłe okręty mają fatalną manewrowość.
Po zbudowaniu zaledwie 2 z 6 monitorów (tak określano popowki ze względu na centralne umieszczenie uzbrojenia) zrezygnowano z rozwijania projektu. Zbudowane w Rosji jednostki pozostały jedynymi w swoim rodzaju. Zbudowano jeszcze jeden okrągły okręt dla samego cara, ale jednostka nigdy nie dotarła do Rosji.