Pierwsze samochody zaczęły pojawiać się w 1885 roku. Jak przystało na nowy wynalazek, nie istniały żadne normy i regulacje dotyczące tego typu pojazdów. Władze wielu krajów szybko zdały sobie jednak sprawę z jego potencjału i jeszcze zanim samochody zyskały popularność, wprowadzono tablice rejestracyjne. Dokładnie 14 sierpnia 1893 roku.
Pierwsze tablice rejestracyjne na świecie
Pierwsze tablice rejestracyjne pojawiły się we Francji, na mocy rozporządzenia Paryskiej Policji z 14 sierpnia 1893 roku. Przepisy wymagały posiadania metalowych tablic z numerem na wszystkich pojazdach, które mogły poruszać się z prędkością większą, niż 30 km/h.
Rolls-Royce z 1904 roku
Otrzymując tablicę, właściciel pojazdu dostawał dokument zawierający jego imię i nazwisko oraz numer samochodu. Tym samym był to również pierwszy dowód rejestracyjny. Krótko po francuzach podobne tablice i system zaczęto wprowadzać również w Niemczech. W kolejnych latach również inne państwa Europejskie zaczęły wzorować się na francuzach.
Pierwsze tablice rejestracyjne w Polsce
W Polsce pierwsze oficjalne tablice rejestracyjne wprowadzono 6 lipca 1922 roku na mocy “Rozporządzenia Ministra Robót Publicznych i Ministra Spraw Wewnętrznych o ruchu samochodów i innych pojazdów mechanicznych na drogach publicznych”.
Dokument ten w bardzo szczegółowy sposób opisywał wymogi jakie muszą spełnić pojazdy mechaniczne, aby uzyskać odpowiedni numer rejestracyjny. Jeśli pojazd je spełniał, właściciel otrzymywał tablicę rejestracyjną, na której widniały dwie litery oznaczające województwo oraz cyfry oznaczające numer samochodu.
Fiat w 1935 roku
Każdy samochód otrzymywał dwie tablice do zamontowania z przodu i z tyłu. Litery miały kolor czerwony, a cyfry czarny, a same tablice miały kolor biały. To nie wszystko. Każdy pojazd otrzymywał również dowód rejestracyjny, zawierający dane pojazdu oraz coś w rodzaju tabliczek homologacyjnych. Dokumenty te były odnawiane co roku w marcu.
Dodatkowo kierowcy musieli otrzymać dokument zezwalający na prowadzenie pojazdu mechanicznego – prawo jazdy. Aby otrzymać taki dokument musieli spełnić następujące warunki (pisownia oryginalna):
- mieć skończone 18 lat życia,
- umieć biegle czytać i pisać po polsku,
- nie podlegać nałogom, obniżającym ich wartość fizyczną i moralną,
- nie posiadać wad organicznych lub chorób, utrudniających prowadzenie pojazdu i
- odbyć przynajmniej sześciomiesięczną praktykę w warsztatach pojazdów mechanicznych jako wyzwolony czeladnik oraz, oraz uczyć się prowadzenia pojazdu w ciągu trzech miesięcy, albo ukończyć specjalną szkołę szoferską z programem zatwierdzonym przez Ministerstwo Robót Publicznych, lub jakąkolwiek szkołę średnią techniczną albo mechaniczną, lub też szkołę inżynierską.
Ogólnie liczący 47 paragrafów dokument bardzo dokładnie i co ciekawe nowocześnie opisywał kwestie związane z prowadzeniem pojazdu.
Samochód firmy Herbewo w latach 30.
Całe rozporządzenie można znaleźć na stronie ISAP – Dz.U. 1922 nr 65 poz. 587
Aż do wybuchu wojny kilkukrotnie modyfikowano system tablic rejestracyjnych. Pierwsze teoretycznie powojenne tablice rejestracyjne zaczęto wprowadzać na mocy rozporządzenia z 11 września 1944 roku. Zasady były podobne do stosowanych przed wojną. Obecny system tablic rejestracyjnych w Polsce obowiązuje od 2006 roku.