USS Long Beach
Pierwsze nawodne okręty wojenne o napędzie nuklearnym powstały w USA. Amerykanie podeszli do pomysłu kompleksowo. Okrętem, który miał zapoczątkować powstanie floty atomowych okrętów wojennych miał być lotniskowiec USS Enterprise. Lotniskowiec ten ze względu na wyposażenie w reaktor nuklearny miał być znacznie szybszy od innych okrętów swojej klasy i jednostek, które wchodziły w skład jego potencjalnego zespołu.
W związku z tym postanowiono zaprojektować odpowiedni krążownik, który miał być częścią zespołu lotniskowca. Prace nad nim rozpoczęto w połowie lat 50.. Budowę okrętu, który otrzymał nazwę USS Long Beach rozpoczęto położeniem stępki 2 grudnia 1957 roku. Wodowanie nastąpiło 14 lipca 1959 roku.
Do służby USS Long Beach wszedł 9 września 1961 roku. Początkowo jednostka powstawała jako niszczyciel, później fregata, by na końcu zostać krążownikiem rakietowym. Już na etapie budowy wielokrotnie zmieniano jego wyposażenie, a nawet konstrukcję, powiększając kadłub. Równolegle rozpoczęto budowę kolejnej jednostki o napędzie nuklearnym – USS Bainbridge. Początkowo również był to niszczyciel, który ostatecznie został krążownikiem. Wszystkie te jednostki były okrętami eksperymentalnymi, które miały wejść w skład grupy lotniskowca USS Enterprise. W związku z tym każda z okrętów miał inne wyposażenie i konstrukcję.
USS Long Beach miał 220 metrów długości i wyporność 15 540 ton. Napędzały go dwa reaktory nuklearne o mocy 80 000 KM. Napęd przenoszony był na dwie śruby, które rozpędzały jednostkę do prędkości 30 węzłów.
Załoga liczyła 1107 marynarzy. Uzbrojenie jednostki wielokrotnie się zmieniało, wraz z licznymi modernizacjami. Początkowo okręt nie posiadał uzbrojenia artyleryjskiego, jednak krótko po wprowadzeniu do eksploatacji zdecydowano się na wyposażenie go w dwie armaty kalibru 127 mm. Krążownik uzbrojony był ponadto w systemy przeciwlotnicze Talos i Terrier oraz wyrzutnie torpedowe.
W późniejszych latach przezbrojono go, wyposażając jednostkę w system przeciwlotniczy Standard, wyrzutnie pocisków Tomahawk oraz Harpoon, a także system CIWS do zwalczania rakiet i nisko lecących samolotów.
Pierwsze lata służby USS Long Beach spędził na Atlantyku. W 1964 roku okręt wziął udział w rejsie dookoła świata, w ramach operacji Sea Orbit. W 1966 roku przeniesiono go na Pacyfik, gdzie spędził długie lata biorąc udział w wojnie w Wietnamie, podczas której udało mu się zestrzelić kilka samolotów. Po Wietnamie, okręt przeszedł kilka modernizacji, które zaowocowały zmianą uzbrojenia i licznych systemów elektronicznych jednostki.
W 1991 roku krążownik trafił do Zatoki Perskiej, gdzie brał udział w misjach eskortowych. Ze względu na wysoki koszt eksploatacji, oraz zbliżający się moment uzupełnienia paliwa nuklearnego, zdecydowano się na wycofanie jednostki z eksploatacji. Jednym z istotnych czynników było również to, że był to jedyny przedstawiciel swojego typu, w związku z czym jego eksploatacja była trudniejsza. Dodatkowo nowsze jednostki o tradycyjnym napędzie już znacznie przewyższały technologicznie zbudowany na przełomie lat 50. i 60. okręt.
Oficjalnie USS Long Beach został wycofany z eksploatacji 2 lipca 1994 roku. W 1995 roku pozbawiony uzbrojenia, wyposażenia i reaktorów kadłub przeznaczono na złom. Rozbiórka jednostki nastąpiła dopiero w 2012 roku.
Tym co wyróżniało okręt, była jego wysoka nadbudówka. Jej nietypowy kształt podyktowany był znajdującymi się w niej systemami radarowymi.
Subskrybuj nasz newsletter!
Co tydzień, w naszym newsletterze, czeka na Ciebie podsumowanie najciekawszych artykułów, które opublikowaliśmy na SmartAge.pl. Czasem dorzucimy też coś ekstra, ale spokojnie, nie będziemy zasypywać Twojej skrzynki zbyt wieloma wiadomościami.
