SmartAge.pl
    Facebook Twitter Instagram LinkedIn
    Trending
    • Blohm & Voss Ha 137 – zapomniany rywal Sztukasa
    • Naczynie Dewara – wszystko, co warto o nim wiedzieć
    • USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei
    • Wszystko, co musisz wiedzieć na temat domów mediowych!
    • Odjechane Jednorożce – recenzja
    • Krótka historia kapsli do zamykania butelek
    • Muzyka pop na winylach. Te albumy musisz mieć!
    • Brytyjski czołg podstawowy FV4201 Chieftain
    Facebook Twitter Instagram LinkedIn RSS
    SmartAge.pl
    • Technika
      1. Militaria
      2. Lotnictwo
      3. Motoryzacja
      4. Kosmos
      5. Statki i okręty
      6. Kolej
      7. Transport
      Featured
      29 stycznia 20230

      Pancerniki typu Iowa

      Recent
      6 lutego 2023

      Blohm & Voss Ha 137 – zapomniany rywal Sztukasa

      4 lutego 2023

      USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei

      31 stycznia 2023

      Brytyjski czołg podstawowy FV4201 Chieftain

    • Historia
      1. Katastrofy
      2. Polityka
      3. Terroryzm
      4. Sylwetki
      Featured
      29 stycznia 20230

      Pancerniki typu Iowa

      Recent
      6 lutego 2023

      Blohm & Voss Ha 137 – zapomniany rywal Sztukasa

      4 lutego 2023

      USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei

      2 lutego 2023

      Krótka historia kapsli do zamykania butelek

    • Technologia
      1. Internet i komputery
      2. Fotografia
      3. Gadgety
      4. Nauka
      5. Drony
      6. Gry komputerowe
      Featured
      1 marca 20222

      Sea Shadow – eksperymentalny okręt w technologii stealth

      Recent
      5 lutego 2023

      Naczynie Dewara – wszystko, co warto o nim wiedzieć

      1 stycznia 2023

      Muzeum Techniki im. Nikola Tesli w Zagrzebiu

      12 grudnia 2022

      Jak zrobić ładną stronę internetową?

    • Lifestyle
      1. Podróże
      2. Miejsca
      3. Sport
      4. Rozrywka
      5. Kultura
      6. Zabawki
      7. Zdrowie
      8. Jedzenie
      Featured
      6 maja 20210

      Ubrania do zadań specjalnych – Helikon-Tex Woodland i Tiger Stripe

      Recent
      2 lutego 2023

      Krótka historia kapsli do zamykania butelek

      1 lutego 2023

      Muzyka pop na winylach. Te albumy musisz mieć!

      14 stycznia 2023

      Piłkarska zapowiedź weekendu – typy na Serie A!

    • Biznes
      1. Historia znanych marek
      2. Media
      3. Przemysł
      4. Reklama
      Featured
      30 grudnia 20190

      Złomowanie statków w XXI wieku

      Recent
      5 lutego 2023

      Naczynie Dewara – wszystko, co warto o nim wiedzieć

      3 lutego 2023

      Wszystko, co musisz wiedzieć na temat domów mediowych!

      29 grudnia 2022

      Osuszacz powietrza – kiedy warto skorzystać z niego na budowie?

    • Recenzje
      1. Gry komputerowe
      2. Filmy
      3. Książki
      4. Sprzęt
      Featured
      9.0
      1 października 20160

      Żywioł. Deepwater Horizon – recenzja

      Recent
      9.3
      3 lutego 2023

      Odjechane Jednorożce – recenzja

      19 października 2022

      Plakat – najlepszy pomysł na aranżację Twojego wnętrza

      21 sierpnia 2022

      Fotoksiążka Saal Professional Line – recenzja

    • Redakcja
      • O nas
      • Reklama
    • Kontakt
    SmartAge.pl
    You are at:Strona główna » Pancerniki typu Littorio – ostatnie i największe włoskie pancerniki
    Pancerniki typu Littorio - ostatnie i największe włoskie pancerniki
    Pancerniki typu Littorio - ostatnie i największe włoskie pancerniki
    Artykuły

    Pancerniki typu Littorio – ostatnie i największe włoskie pancerniki

    Michał BanachBy Michał Banach5 października 2018Updated:2 lipca 2019Brak komentarzy10 Mins Read
    Ze względu na swoje położenie geograficzne, w okresie międzywojennym Włochy rozwijały swoją flotę przede wszystkim z uwzględnieniem działań podejmowanych przez Francję i w mniejszym stopniu Wielką Brytanię. W odpowiedzi na budowę francuskich pancerników typu Dunkerque, we Włoszech rozpoczęto budowę potężnych pancerników typu Littorio, będących ostatecznie ostatnimi włoskimi pancernikami.

    Geneza

    Włochy były jednym z sygnatariuszy traktatu waszyngtońskiego, ograniczającego rozwój flot światowych mocarstw. W ramach zapisów traktatu, zarówno Włochy jak Francja otrzymały jednak zgodę na zbudowanie okrętów liniowych o łącznej wyporności 70 000 ton. Ze względu na sytuację ekonomiczną w latach 20. nie rozpoczęto jednak budowy nowych okrętów, ograniczając się jedynie do prac projektowych i modernizacji istniejących pancerników, które nie zostały zezłomowane na mocy postanowień traktatowych.

    Admiral Graf Spee - jeden z kráowników typu Deutschland
    Admiral Graf Spee – jeden z kráowników typu Deutschland

    Sytuacja zmieniła się jednak wraz z budową w Niemczech krążowników typu Deutschland, które dzięki swojej konstrukcji mogły być sporym zagrożeniem dla starszych francuskich pancerników. W odpowiedzi, we Francji rozpoczęto budowę pancerników typu Dunkerque, co zaniepokoiło Włochów. Dysponując ograniczonym budżetem, Włosi zainicjowali w tym czasie program modernizacji starszych pancerników, równocześnie analizując dotychczasowe, niezrealizowane projekty pancerników, mieszczących się w limicie 70 000 ton wyporności.

    Na początku lat 30. przeanalizowano kilka projektów, decydując się ostatecznie na stworzenie okrętów o stosunkowo dużej wyporności ponad 35 000 ton, dysponujących silnym opancerzeniem i uzbrojeniem w postaci dział kalibru 406 mm, a także wysoką prędkością, kosztem zasięgu. Nowe okręty miały być jednymi z najpotężniejszych pancerników na Morzu Śródziemnym, w związku z czym zasięg nie miał aż takiego znaczenia jak przeżywalność. Włosi zrezygnowali również z dalszego przestrzegania ograniczeń traktatowych.

    Pancernik Littorio podczas prac wykończeniowych
    Pancernik Littorio podczas prac wykończeniowych

    Wybrany projekt dalece przewyższał możliwości włoskich stoczni, zwłaszcza w kwestii dostarczenia 9 dział kalibru 406 mm dla każdego z planowanych pancerników. W związku z tym ostatecznie zdecydowano się na zainstalowanie dział kalibru 381 mm, które miały wcześniej trafić na uzbrojenie pancerników Francesco Caracciolo, których budowy nigdy nie dokończono. Rozwiązawszy problem głównego uzbrojenia, w 1934 roku przystąpiono do prac nad pierwszymi dwoma okrętami nowego typu, oznaczonymi jako typ Littorio.

    Konstrukcja

    Zaplanowano budowę czterech pancerników w dwóch seriach po dwa okręty. Stępkę pod dwa pierwsze pancerniki – Littorio i Vittorio Veneto położono 28 października 1934 roku w stoczniach Ansaldo w Genui i Cantieri Riuniti dell’Adriatico w Treści. Wodowanie pierwszego z okrętów, Littorio, miało miejsce 22 sierpnia 1937 roku, a do służby okręt wszedł 6 maja 1940 roku. Drugi z pancerników zwodowano 25 lipca 1937 roku, a do służby jednostka weszła 15 maja 1940 roku. Warto dodać, że zanim okręty wykończono, przekazano je w ręce floty w celu przeprowadzenia prób maszynowni. Dopiero po ich zakończeniu jednostki wróciły do stoczni na prace wykończeniowe.

    Pancernik Littorio podczas prac wykończeniowych
    Pancernik Littorio podczas prac wykończeniowych

    Budowę kolejnych dwóch pancerników rozpoczęto w 1938 roku. Stępkę pod trzecią jednostkę serii, Impero, położono w stoczni Cantieri Riuniti dell’Adriatico 14 maja 1938 roku, a pod czwarty okręt, Roma, położono 18 września 1938 roku w stoczni Ansaldo. Impero został zwodowany 15 listopada 1939 roku, a Roma 9 czerwca 1940 roku. Ze względu na trwającą wojnę i niedobory surowców, prac nad Impero nie ukończono. Jedynie Roma wszedł do służby, co miało miejsce 14 czerwca 1942 roku.

    Chociaż wszystkie pancerniki powstawały według tych samych planów, w toku budowy w stoczniach wprowadzano drobne modyfikacje, które wpłynęły na długość i wyporność poszczególnych jednostek. Pierwsze dwa pancerniki miały 237,7 m długości, natomiast dwa ostatnie 240,7 m. Wyporność pełna jednostek wynosiła 45 236 ton w przypadku Littorio, 45 029 ton w przypadku Vittorio Veneto, oraz 45 485 ton w przypadku Roma. Wyporność Impero nie jest znana, ponieważ okrętu nigdy nie ukończono.

    Pancerniki Littorio i Vittorio Veneto
    Pancerniki Littorio i Vittorio Veneto

    Wyposażenie i uzbrojenie okrętów było takie samo i składało się z 9 dział Ansaldo 1934 L/50 kalibru 381 mm umieszczonych w trzech wieżach po trzy działa i strzelających pociskami przeciwpancernymi o masie 885 kg na odległość 42 km przy szybkostrzelności wynoszącej jeden strzał na 45 sekund. Wieże dziobowe umieszczono w superpozycji, natomiast pojedynczą wieżę rufową umieszczono na podwyższeniu, tak aby podmuch wystrzału nie uszkodził znajdującej się na rufie katapulty dla samolotów. Uzbrojenie dodatkowe składało się z 12 dział kalibru 152 mm umieszczonych w potrójnych wieżach, natomiast uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z 12 dział kalibru 90 mm, 20 działek kalibru 37 mm i 20 działek kalibru 20 mm. Wyposażenie lotnicze pierwotnie miało składać się z sześciu wiatrakowców, jednak ostatecznie zainstalowano katapultę, a grupa lotnicza składała się z trzech samolotów typu Ro.43 lub Re.2000.

    Opancerzenie okrętów miało ciekawą konstrukcję, zwłaszcza jak na okręt projektowany w latach 30., ponieważ główny pas burtowy chroniony był pancerzem warstwowym, składającym się z kilku warstw płyt pancernych o różnej twardości, a także drewna. Jego grubość wynosiła od 70 do 350 mm i zapewniała ochronę przed pociskami kalibru 381 mm wystrzelonymi z odległości 16 km. Pokład chroniony był płytami o grubości 36 mm oraz 90-150 mm, a wieże artylerii głównej grubości 130-380 mm. Mostek chronił pancerz o grubości do 255 mm. Ciekawie rozwiązano ochronę przeciwtorpedową, składającą się z specjalnego cylindrycznego bąbla, przechodzącego wzdłuż wewnętrznej części kadłuba, wykonanego z lekkich grodzi. W jego wnętrzu znajdowała się ciecz, która miała pochłaniać siłę eksplozji. System zaprojektowany przez generała Pugliese był nietypowy, ale eksploatacja pokazała, że nie spełniał swoich założeń, głównie z powodu mało wytrzymałej konstrukcji łączeń grodzi.

    Pancernik Littorio
    Pancernik Littorio

    Napęd pancerników składał się z czterech turbin parowych o łącznej mocy 128 200 KM, zapewniających prędkość ponad 30 węzłów. Oby ograniczyć wyporność, ograniczono wielkość zbiorników paliwa, przez co zasięg wynosił jedynie 8480 km przy prędkości 16 węzłów. Był on jednak wystarczający do operowania na Morzu Śródziemnym. Załoga okrętów składała się z 80 oficerów i 1750 marynarzy (gdy pancerniki działały jako okręty flagowe, ich załoga zwiększała się o kolejnych 11-31 oficerów).

    Eksploatacja

    Pancerniki typu Littorio nie odegrały znaczącej roli podczas II wojny światowej, głównie z powodu przewagi liczebnej Aliantów, zwłaszcza pod względem lotnictwa, oraz słabego dowodzenia. Littorio i Vittorio Veneto od początku wojny brały udział w licznych operacjach, których celem było przechwytywanie brytyjskich konwojów zmierzających na Maltę. Nie odniosły jednak żadnych sukcesów, a Roma wszedł do służby zbyt późno, aby wziąć udział w działaniach bojowych.

    Littorio

    W pierwszych miesiącach wojny pancernik uczestniczył w atakach na brytyjskie konwoje, jednak nie odniósł żadnych sukcesów. W nocy z 11 na 12 listopada 1940 roku podczas pobytu w Tarencie Littorio stał się celem ataku brytyjskiego lotnictwa i został trafiony trzema torpedami, doznając poważnych uszkodzony. Jego dowódca zdecydował się na dopłynięcie do płytszych wód, gdzie pancernik osiadł na dnie. Wydobyto go 11 grudnia 1940 roku i rozpoczęto remont, trwający do sierpnia 1941 roku.

    Artyleria dziobowa jednego z pancerników typu Littorio
    Artyleria dziobowa jednego z pancerników typu Littorio

    Pod koniec 1941 roku Littorio wziął udział w niewielkim starciu z brytyjskimi krążownikami podczas bitwy w Zatoce Syrta. Przez kolejne miesiące pancernik ponownie brał udział w atakach na brytyjskie konwoje, ale bez rezultatów. 16 czerwca 1942 roku został trafiony torpedą lotniczą i jedną bombą, jednak uszkodzenia nie były bardzo poważne. Po remoncie pancernik wysłano do portu La Spezia, gdzie pozostał aż do kapitulacji Włoch.

    Podczas pobytu w porcie La Spezia pancernik stał się celem alianckich nalotów. Po kapitulacji Włoch zmieniono jego nazwę na Italia, a 9 września 1943 roku pancernik udał się na Maltę, gdzie miał się poddać. Podczas rejsu włoskie okręty zostały zaatakowane przez niemieckie lotnictwo, a Littorio otrzymał jedno trafienie bombą kierowaną Fritz X. Po dotarciu na Maltę wyremontowano go i skierowano do Egiptu, gdzie pozostał do 1947 roku. Wcześniej rozważano jego wysłanie na Pacyfik, aby wesprzeć działania przeciwko Japonii, jednak z powodu małego zasięgu zrezygnowano z tego rozwiązania. Po wojnie pancernik został przekazany Stanom Zjednoczonym, ale nie został wcielony do służby i 1 czerwca 1948 roku skreślono go z listy floty i zezłomowano.

    Pancernik Littorio
    Pancernik Littorio

    Vittorio Veneto

    Podobnie jak Littorio, również Vittorio Veneto brał udział w operacjach przeciwko alianckim konwojom w pierwszych miesiącach II wojny światowej. Podczas nalotu na Tarent pancernik uniknął trafień, dzięki czemu mógł wziąć udział w bitwie koło przylądka Spartivento. W trakcie starcia okręt został jednak trafiony torpedą lotniczą. Po naprawach w Genui, 27 marca 1941 roku pancernik wziął udział w bitwie koło przylądka Matapan.

    Podczas tego starcia Vittorio Veneto ponownie został trafiony torpedą i poważnie uszkodzony. Z trudnościami wrócił do portu. Po remoncie pancernik wrócił do działań przeciwko brytyjskim konwojom, a 14 grudnia 1941 roku podczas powrotu z jednego z wypadów został trafiony torpedą z okrętu podwodnego HMS Urge.

    Pancernik Vittorio Veneto
    Pancernik Vittorio Veneto

    Skierowano go następnie na naprawy do portu La Spezia, gdzie pozostał do kapitulacji Włoch. 9 września 1943 roku wspólnie z innymi włoskimi jednostkami udał się na Maltę, unikając po drodze niemieckich ataków. Skierowano go następnie do Egiptu, gdzie pozostał do 1947 roku. Następnie okręt został przejęty przez Wielką Brytanię, ale nie wszedł do służby i 1 lutego 1948 roku skreślono go z listy floty i zezłomowano.

    Roma

    Pancernik Roma był ostatnią jednostką typu Littorio, która weszła do służby. Ze względu na sytuację na Morzu Śródziemnym, pancernik nie wziął udziału w żadnych działaniach bojowych. Podczas pobytu w porcie La Spezia okręt został uszkodzony przez amerykańskie lotnictwo, a 9 września 1943 roku podczas rejsu na Maltę pancernik został trafiony dwiema niemieckimi bombami kierowanymi Fritz X i zatonął. Zginęło 1326 członków załogi. Uratowano jedynie 622 marynarzy.

    Pancernik Roma
    Pancernik Roma

    Impero

    Prace wykończeniowe na Impero przebiegały z opóźnieniami z powodu braku surowców i wyposażenia. Okręt kilkukrotnie przenoszony był do różnych stoczni, a we wrześniu 1943 roku trafił do Triestu, gdzie został przejęty przez Niemców. Wykorzystywano go następnie jako okręt-cel. W tym czasie niewykończony pancernik został dodatkowo uszkodzony przez amerykańskie lotnictwo. Po wojnie z racji jego kiepskiego stanu, nie podjęto decyzję o dokończeniu budowy, a w 1950 roku podjęto decyzję o jego złomowaniu.

    Podsumowanie

    Pancerniki typu Littorio były największymi i najpotężniejszymi włoskimi pancernikami, oraz ostatnimi jednostkami tego typu, które weszły do uzbrojenia Regia Marina. Pod względem możliwości bojowych były całkiem niezłymi jednostkami, dobrze dopasowanymi do warunków panujących na Morzu Śródziemnym. Nigdy jednak nie mogły wykazać się w boju, ponieważ Włoska Marynarka Wojenna nie była w stanie przeprowadzić żadnych skutecznych działań floty nawodnej podczas trwania wojny.

    Pancernik Littorio
    Pancernik Littorio

    Za największą wadę pancerników uznaje się brak uniwersalnych dział artylerii dodatkowej oraz słabą ochronę przeciwtorpedową. Ponadto ogólna jakość wykonania okrętów pozostawiała wiele do życzenia. Spowodowane było to olbrzymimi kosztami budowy okrętów.

    Warto dodać, że przed wybuchem II wojny światowej Hiszpania rozważała zamówienie pancerników typu Littorio dla własnej floty. Wybuch wojny uniemożliwił zrealizowanie tych planów, ponieważ hiszpańskie stocznie nie były w stanie samodzielnie podjąć się budowy tak dużych okrętów, a Włosi nie byli w stanie rozpocząć budowy kolejnych pancerników we własnych stoczniach. Również Związek Radziecki zapoznał się z planami włoskich pancerników, na podstawie których stworzono projekty okrętów dla ZSRR. Chociaż Rosjanie nigdy nie dokończyli budowy swoich pancerników, jednostki projektu 23 (Sowietskij Sojuz) wyposażono w taki sam system ochrony przeciwtorpedowej jak włoskie pancerniki (prawdopodobnie jego plany zostały jednak wykradzione, a nie przekazane przez Włochów).

    Jako ciekawostkę warto dodać, że okręt ten dostępny jest również w grze World of Warships – możecie skorzystać z tego linku, aby założyć nowe konto lub wrócić do gry i uzyskać dodatkowe bonusy.

    Jeden z pancerników typu Littorio
    Jeden z pancerników typu Littorio
    Pancernik Roma
    Pancernik Roma
    Pancernik Roma
    Pancernik Roma

    Related

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email
    Previous ArticleRowery elektryczne – przyszłość na dwóch kołach
    Next Article Most Vasco da Gamy w Lizbonie
    blank
    Michał Banach
    • Website
    • Facebook
    • Instagram
    • LinkedIn

    Gdybym miał spisać wszystkie swoje zainteresowania to nie starczyłoby mi życia. Głównie interesuję się historią, militariami i techniką a także fotografią, ale lista ta mogłaby być znacznie dłuższa. Skończyłem studia na kierunkach stosunki międzynarodowe oraz dziennikarstwo i komunikacja społeczna na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM.

    Related Posts

    Pancerniki typu Iowa

    29 stycznia 202323 Mins Read

    Pancernik Mikasa – ostatni zachowany predreadnought

    24 stycznia 20235 Mins Read

    Czołg ciężki KW-1 – zapomniana legenda frontu wschodniego

    22 stycznia 20239 Mins Read
    Najpopularniejsze
    Artykuły
    31 stycznia 20230

    Brytyjski czołg podstawowy FV4201 Chieftain

    Czołgi FV4201 Chieftain w momencie wejścia do służby uznawane były za najpotężniejsze czołgi podstawowe na…

    Artykuły
    18 stycznia 20230

    Wojenna prowizorka – „niszczyciel czołgów” RSO/PaK 40

    Podczas każdego konfliktu zbrojnego, nawet najlepsze armie często sięgają po prowizoryczne rozwiązania, które w krótkim…

    Artykuły
    30 stycznia 20230

    Kuna – najstarszy pływający lodołamacz rzeczny na świecie

    Zbudowany w 1884 roku lodołamacz rzeczny Kuna jest najstarszą wciąż pływającą jednostką tego typu na…

    Reklama
    Najnowsze Artykuły
    6 lutego 2023

    Blohm & Voss Ha 137 – zapomniany rywal Sztukasa

    5 lutego 2023

    Naczynie Dewara – wszystko, co warto o nim wiedzieć

    4 lutego 2023

    USS Katahdin – XIX-wieczny relikt antycznej idei

    3 lutego 2023

    Wszystko, co musisz wiedzieć na temat domów mediowych!

    9.3
    3 lutego 2023

    Odjechane Jednorożce – recenzja

    Reklama




    Losowe
    Artykuły
    28 września 20150

    5 najlepszych czołgów II wojny światowej

    Podczas II wojny światowej czołgi przeszły olbrzymią transformację. W trakcie tego najkrwawszego konfliktu w historii…

    Artykuły
    7 września 20150

    Twórca jako podmiot praw autorskich

    Nasz umysł pozwala tworzyć coraz to nowe rzeczy, które niekiedy są rewolucyjne i na zawsze…

    Artykuły
    8 lipca 20190

    HMS Victoria (1859) – pierwszy i ostatni

    Zbudowany w 1859 roku okręt liniowy HMS Victoria to wyjątkowa jednostka. Chociaż nie zasłynęła w…

    Artykuły
    26 grudnia 20160

    Okręty obrony wybrzeża typu Siegfried i Odyn

    W latach 1888-1896 w Niemczech powstały dwa typy pancerników obrony wybrzeża typu Siegfried (6 okrętów)…

    Artykuły
    21 czerwca 20170

    1948 Tarf Gilera – zapomniany projekt Piero Taruffi

    Włoski kierowca wyścigowy Piero Taruffi zasłynął ustanowieniem w 1937 roku rekordu prędkości dla motocykli, wynoszącego…

    Dołącz do nas na Facebooku
    SmartAge.pl
    O nas
    O nas

    SmartAge.pl - Portal ludzi ciekawych świata powstał w 2014 roku. Na stronie znajdziecie liczne artykuły, ciekawostki, recenzje, wywiady, oraz wiele więcej. Piszemy o rzeczach znanych i nieznanych, o tym co było pierwsze, największe, najlepsze, albo też ostatnie, najmniejsze i najgorsze. Wszystko to podane w ciekawej i zwięzłej formie. SmartAge.pl jest zarejestrowany w międzynarodowym systemie informacji o wydawnictwach ciągłych i oznaczony symbolem ISSN 2391-7342

    Facebook Twitter Instagram LinkedIn RSS
    • Strona główna
    • Kontakt
    • Reklama
    • O nas
    • Regulamin
    • Polityka Prywatności
    • RODO
    © Copyright by SmartAge Media Sp. z o.o. 2023. Wszelkie prawa zastrzeżone. SmartAge.pl ISSN 2391-7342

    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.