Opuszczony Wiadukt Paulinskill

W New Jersey nieco na uboczu, wśród drzew skrywa się opuszczony od lat wiadukt kolejowy Paulinskill, przechodzący nad strumieniem Paulins Kill. Zbudowany w 1911 roku był największą konstrukcją z zbrojonego betonu. Po latach eksploatacji, w 1984 roku usunięto jednak z niego tory i pozostawiono własnemu losowi. Obecnie istnieją plany wyremontowania wiaduktu i przywrócenia go do użycia.

Na początku XX wieku Delaware, Lackawanna and Western Railroad (DL&W) wykorzystywała skomplikowaną i krętą trasę w północno-zachodniej części New Jersey, będącą częścią trasy Hoboken-Buffalo. Ze względu na jej skomplikowanie, pociągi musiały jeździć wolniej, przez co nie można było wykorzystać pełnego potencjału połączenia. W związku z tym opracowano projekt nowej, znacznie prostszej trasy nazwanej Lackawanna Cut-Off o długości 45,8 m. Wyzwaniem przy jej budowie była potrzeba zaprojektowania kilku potężnych wiaduktów, które przechodziłyby nad dolinami i strumieniami. Jednym z nich był Wiadukt Paulinskill.

Projekt przeprawy przygotował dział techniczny DL&W pod kierownictwem Lincolna Busha a budową zajęła się firma Reiter, Curtis & Hill. Prace ruszyły w 1908 roku, a zakończyły się oficjalnie 24 grudnia 1911 roku. Wiadukt Paulinskill (ze względu na to, że przechodzi nad strumieniem jest to bardziej most, jednak w terminologii amerykańskiej to wiadukt) ma 340 m długości i wykonany jest z zbrojonego betonu. W swoim czasie był największą tego typu konstrukcją na świecie. Wyróżniała go bardzo ciekawa aranżacja kolumn podpierających całą konstrukcję, ponieważ w każdym z filarów umieszczono przejścia pozwalające na inspekcję konstrukcji.

Trasę, której częścią był Wiadukt Paulinskill linie DL&W wykorzystywały do 1960 roku, po czym kontrolę nad nią przejęła Erie Railroad, która utworzyła Erie Lackawanna Railroad. Nowy właściciel wykorzystywał trasę do 1976 roku, po czym ponownie zmienił się właściciel trasy, tym razem na Conrail. W tym czasie ruch pociągów w tym rejonie systematycznie spadał, w związku z czym w listopadzie 1978 roku przerwano ruch pociągów na Lackawanna Cut-Off, a w listopadzie 1981 roku trasę opuszczono. Już w 1984 roku usunięto z niej tory i całkowicie opuszczono.

Pozostawiony własnemu losowi wiadukt dzięki swojej solidnej konstrukcji zachował się w dobrym stanie, a dzięki przejściom technicznym, dostęp do niego jest ułatwiony. W związku z tym cały czas przyciąga on głównie urbexowców oraz grafficiarzy, którzy zamalowali znaczną część wewnętrznej strony przęseł. Obecnie NJ Transit Rail Operations stara się przywrócić ruch na części trasy Lackawanna Cut-Off między Lake Hopatcong a Andover. Amtrak zaproponował natomiast przywrócenie ruchu na dalszej części trasy aż do Andover, w tym właśnie Wiadukt Paulinskill. Plany zakładają przywrócenie ruchu do 2027 roku.