W północnej części Francji, w Normandii, na kanale La Manche znajduje się jedna z najbardziej niesamowitych wysp w Europie – Mont Saint-Michel. Wznosi się na niej opactwo Św. Michała Archanioła oraz niewielkie miasteczko, które tworzą razem niesamowity widok.
Historia Mont Saint-Michel
Wyspa Mont Saint-Michel uważana jest za drugie obok Paryża najbardziej popularne miejsce turystyczne we Francji. Co roku miliony turystów przybywają zarówno do samego opactwa i miasta jak i w jego okolice, aby nie tylko zwiedzić ciasne uliczki i zakamarki wyspy, ale również uwiecznić spektakularny widok rozciągający się z wybrzeża.
Sama wyspa powstała całkiem niedawno, ponieważ jeszcze w czasach celtyckich okoliczne tereny pokryte były lasem Scissy, a samo wybrzeże sięgało wyspy Chausey, oddalonej o aż 48 km. Ze względu na ukształtowanie terenu, podnoszenie się poziomu morza oraz typowe dla tego rejonu pływy morskie, już w XV wieku las został praktycznie całkowicie zniszczony i zalany wodą. Dzisiaj nie ma po nim śladu.
Historia najpierw wzgórza, a później wyspy Mont Saint-Michel i znajdującego się na niej opactwa sięgają roku 709, kiedy to według legendy, biskupowi Avranches, św. Aubertowi objawił się Michał Archanioł, proszący go o zbudowanie kościoła na Mont Tombe, jak wówczas nazywano wzgórze. Biskup zignorował prośby, aż wreszcie został zmuszony przez Michała Archanioła do rozpoczęcia prac po tym jak ten wypalił mu dziurę w głowie, ale pozostawił przy życiu.
Niezależnie od tego ile jest prawdy w tej legendzie, w kolejnych latach rozpoczęto prace budowlane na wzgórzu. Zmieniono również jego nazwę na Mont Saint-Michel (jest to nazwa przyjęta, ponieważ faktyczna oryginalna nazwa po łacinie brzmiała Mons Sancti Michaeli in periculo mari, a po francusku Mont Saint-Michel-au-péril-de-la-mer).
Podczas prac miały dziać się liczne cuda, które tylko potwierdzały potrzebę zbudowania świątyni. Początkowo był to mały kościół z kilkoma budynkami pomocniczymi, ale wraz z rosnącą popularnością opactwa, rozbudowywano zabudowania tworząc z czasem kompleks miejski i świątynny. Stare budynki przykrywane były nowymi, lub stawały się częścią większych budowli. Ze względu na znaczenie strategiczne wyspy (podnoszący się poziom wody ostatecznie odciął górę od brzegu) rozbudowano na niej fortyfikacje. Przez większość czasu w opactwie mieszkali benedyktyni.
Wraz z rewolucją francuską status wyspy uległ znaczącej zmianie. Nowe, świeckie władze rozpoczęły walkę z księżmi, zwłaszcza tymi, którzy nie chcieli podporządkować się nowym zasadom panującym w kraju. W związku z tym mieszkających na wyspie mnichów zmuszono do jej opuszczenia. Nazwę wyspy zmieniono najpierw na Mont-Michel, a później na Mont-Libre, a opactwo przekształcono w więzienie dla duchownych.
Nowa rola oznaczała znaczącą przebudowę zabudowań na wyspie, czego skutkiem stały się liczne wypadki i katastrofy budowlane, ponieważ budowniczy nie wiedzieli o skomplikowanej strukturze zabudowań i fundamentów istniejących budynków, które powstawały przez kilkaset lat. W 1863 roku francuskie władze podjęły decyzję o likwidacji więzienia i przywróceniu wyspie znaczenia religijnego.
Decyzja ta pociągnęła za sobą również rozpoczęcie prac konserwacyjnych i archeologicznych, w wyniku których wzmocniono konstrukcje istniejących zabudowań oraz odkryto ślady po najstarszych obiektach na wyspie. Mont Saint-Michel znalazło się również w rejestrze zabytków i miejsc historycznych. Warto jednak dodać, że regularne uroczystości religijne przywrócono jednak dopiero w 1922 roku.
W 1879 roku po regulacji rzeki Couesnon zatoka, w której znajduje się wyspa została mocno zamulona, a przez to wyspa stała się cyplem, połączonym z lądem groblą. Kolejne lata były spokojne dla wyspy, a wojenne zawieruchy ominęły opactwo. W 1966 roku na wyspę wróciła mała grupa mnichów benedyktyńskich, ale ostatecznie nie zdecydowali się na odbudowę swojego opactwa. W 2001 roku przekazano je więc Monastycznym Wspólnotom Jerozolimskim, które obecnie cały czas korzystają z opactwa.
Mont Saint-Michel współcześnie
16 czerwca 2006 roku rozpoczęto natomiast projekt mający na celu przywrócenie wyspie jej oryginalnego statusu pełnoprawnej wyspy. Na rzece Couesnon zbudowano zaporę, wody zatoki oczyszczono z mułu i tym samym zwiększono ich głębokość. Koszt prac wyniósł 164 mln euro, a zakończono je w 2012 roku. Ostatnim etapem prac było zbudowanie mostu łączącego wyspę z lądem. Zaprojektował go Dietmar Feichtinger, a oficjalne otwarcie przeprawy miało miejsce 22 lipca 2014 roku.
Obecnie wyspa cały czas jest atrakcją turystyczną przyciągająca miliony turystów. Również opactwo cały czas funkcjonuje. Na wyspie według najnowszych danych żyje około 50 stałych mieszkańców. Są to głównie duchowni zajmujący się opactwem jak i pracownicy znajdujących się na wyspie sklepów, restauracji i hoteli.
Sama wyspa ma powierzchnię 3,97 km², a jej najwyższym punktem jest zbudowana w 1896 roku iglica o wysokości 170 m.