Polska przeżyła sporo zmian politycznych i wiele ustrojów. Zmieniały one prawo i zwykle całkowicie wymazywały starsze przepisy. Zwykle. 24 marca 1920 roku podpisano prawdopodobnie najstarszą, obowiązującą do dnia dzisiejszego ustawę w Polsce – Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Ustawa ta przeszła kilka zmian od dnia wejścia w życie – 4 akty przed II Wojną Światową, 1 w okresie PRL i 16 po jego upadku. Ostatnie zmiany dotyczyły głównie wprowadzania przepisów prawa unijnego. Przez lata ustawa również trochę urosła pod względem ilości artykułów i stron, ale w gruncie rzeczy, jest to ten sam dokument. Ustawa weszła w życie 20 kwietnia 1920 roku.
Ustawa określa stan prawny cudzoziemców, którzy chcieliby nabywać nieruchomości na terytorium Polski. Określa wymogi jakie muszą spełnić, procedurę działań jakie muszą podjąć, oraz stan prawny. W ustawie określone jest również jakie nieruchomości i w jakich sytuacjach mogą nabywać obcokrajowcy. Ustawa dotyczy zarówno osób zainteresowanych nabyciem nieruchomości indywidualnie jak i ze względu na prowadzoną działalność gospodarczą.
Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców w wersji oryginalnej:
Najnowszy tekst ustawy znajdziecie w Internetowym Systemie Aktów Prawnych: Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców
