Most Bodie Creek – opuszczony most wiszący na Falklandach

Zbudowany w 1925 roku na Falklandach most Bodie Creek (znany również jako Bodie Creek Suspension Bridge), uznawany jest za najbardziej wysunięty na południe most wiszący na świecie. Zbudowano go bez użycia ciężkiego sprzętu z elementów wyprodukowanych w Wielkiej Brytanii. Obecnie z powodu kiepskiego stanu technicznego jest zamknięty dla ruchu i opuszczony.

Chociaż Falklandy nie należą do zbyt gęsto zaludnionych miejsc na Ziemi, na wyspach rozsiane są liczne małe miasteczka, a przez wyspy przechodzi wiele rzek. W latach 20. mieszkańcy północnej części Falklandu Wschodniego aby dostać się na południową część wyspy musieli korzystać z długich objazdów, aby przeciąć przechodzącą przez środek wyspy rzekę, będącą odnogą cieśniny Choiseul. Znacząco utrudniało to komunikację, w związku z czym lokalne władze podjęły decyzję o zbudowaniu mostu, który skróciłby trasę.

Jako miejsce budowy przeprawy wybrano rejon na południe od miejscowości Goose Green. Ze względu na odległość między brzegami, najlepszym rozwiązaniem było zbudowanie mostu wiszącego. Pomysł wydawał się prosty do zrealizowania, ale na Falklandach nie było żadnych zakładów, które byłyby w stanie wykonać żelazne elementy takiego mostu o długości około 150 m.

W związku z tym elementy konstrukcji mostu zamówiono w znajdującej się w Londynie firmie David Rowell & Co. Następnie przetransportowano je na Falklandy na pokładzie statku SS Ballena. Koszt samych materiałów wyniósł około 2281 funtów (współcześnie około 127 800 funtów).

W 1924 roku rozpoczęto montaż mostu. Co istotne, robotnicy mieli do dyspozycji jedynie proste narzędzia, a najbardziej wyrafinowanym sprzętem budowlanym jaki mieli, była… betoniarka. Mimo to w 1925 roku zakończono prace i most został oddany do użytku. Początkowo wykorzystywały go wozy konne oraz pasterze z swoimi stadami owiec, ale z czasem wraz z pojawieniem się większej liczby samochodów na wyspie, Bodie Creek Suspension Bridge stał się mostem drogowym – którego przekroczenie wcale proste nie było, z racji małej szerokości.

Podczas wojny o Falklandy w 1982 roku okolice mostu zostały zaminowane, ale sama przeprawa nie uległa uszkodzeniu. W latach 90. stan mającego już swoje lata mostu zaczął się szybko pogarszać. W 1997 roku władze podjęły decyzję o jego zamknięciu dla ruchu. Od tego czasu stoi on opuszczony i powoli rozpada się. Prowadzące do niego drogi zarosły trawą, a na okolicznych polach można znaleźć znaki ostrzegawcze informujące o… polach minowych.