Zaprojektowany w 1940 roku Morris Light Reconnaissance Car był małym i lekkim pojazdem rozpoznawczym zaprojektowanym dla brytyjskiej armii. Mimo swojej wyjątkowo prostej konstrukcji okazał się jednak bardzo udanym pojazdem, który pozostał w służbie do końca II wojny światowej.
Zakłady Morris Motors Limited otrzymały w 1940 roku zamówienie na projekt lekkiego samochodu opancerzonego przeznaczonego do zadań rozpoznawczych. Zakładano, że pojazd będzie miał prostą konstrukcję i bardzo małe wymiary. Prace zaowocowały powstaniem pojazdu nazwanego Morris Mk I Light Reconnaissance Car. Miał on 4 m długości, 2, m szerokości i 1,8 m wysokości, a masa wynosiła 3,7 tony. Napęd stanowił czterocylindrowy silnik Morrisa o mocy 72 KM, zapewniający prędkość maksymalną 80 km/h i zasięg 385 km. Napęd przenoszony był na tylną oś.
Oryginalnie rozwiązano układ wnętrza pojazdu. Kierowca siedział w środku, a po jego prawej znajdował się strzelec obsługujący karabin maszynowy Bren w wieżyczce, natomiast po lewej siedział strzelec karabinu przeciwpancernego Boys kalibru 14 mm. Pancerz miał grubość 8-14 mm.
W pierwszej serii produkcyjnej zbudowano około 1000 egzemplarzy Morrisów Mk I. Dostarczono je głównie do jednostek operujących w Afryce Północnej, gdzie spisywały się bardzo dobrze. W 1942 roku powstała kolejna wersja, oznaczona jako Morris Mk II. Różniła się ona od pierwszej zastosowaniem napędu na wszystkie koła, oraz szczegółami konstrukcji. Powstało około 1200 pojazdów tego typu.
Po zakończeniu walk w Afryce, Morrisy wraz z brytyjskimi żołnierzami trafiły do Europy – Włoch i później do Francji. Pewna liczba pojazdów tego typu znalazł się na wyposażeniu Polskich Sił Zbrojnych. Dostępność nowocześniejszych i lepiej uzbrojonych oraz opancerzonych samochodów pancernych sprawiła jednak, że w 1943 roku Morrisy zaczęto przenosić do drugorzędnych jednostek. Część z nich trafiła do RAFu, który wykorzystywał je do ochrony lotnisk.
Oprócz wersji rozpoznawczej powstały (najczęściej poprzez przebudowę) pojazdy obserwacyjne dla artylerii. Pojazdy w tej wersji wykorzystywano do końca wojny w jednostkach frontowych. Z czasem usuwano również karabin przeciwpancerny Boys, który zamieniano na drugi karabin maszynowy Bren. Rosnąca grubość pancerza czołgów sprawiła, że zastosowanie karabinu przeciwpancernego straciło sens.
Morris Light Reconnaissance Carmimo swojej bardzo prostej konstrukcji uważany był za wyjątkowo udany pojazd. Nawet początkowo stosowany napęd na jedną oś nie był znaczącym problemem. Być może właśnie dzięki tej prostocie i niewielkim wymiarom mogły one pozostać w służbie do końca wojny.