Zaprojektowany w 1948 roku McDonnell XF-85 Goblin był przykładem tzw. parasite fighter, czyli myśliwca przenoszonego na pokładzie innego samolotu, np. bombowca. Podczas II wojny światowej eksperymentowano z tego typu rozwiązaniami w ZSRR i USA. Amerykański Goblin po udanych testach został jednak skasowany.
Podczas II wojny światowej amerykańskie bombowce strategiczne dysponowały zdecydowanie większym zasięgiem niż większość myśliwców, wykorzystywanych do ich eskortowania. Mimo powstawania coraz nowocześniejszych myśliwców, dalej nie dysponowały one odpowiednim zasięgiem aby towarzyszyć bombowcom w najdłuższych misjach. W związku z tym w grudniu 1942 roku dowództwo USAAF wystosowało zapytanie ofertowe na nowy myśliwiec eskortowy, przystosowany do transportu drogą powietrzną na pokładzie bombowca.
Według założeń maszyna miała być transportowana na pokładzie przyszłego bombowca XB-36. Początkowo samolot miał również dysponować napędem w postaci silnika tłokowego. W styczniu 1944 roku specyfikację zmieniono, zastępując silnik tłokowy odrzutowym. Chociaż zapytanie wysłano do wielu firm, tylko McDonnell rozpoczął prace nad właściwym samolotem.
19 marca 1945 roku zaprezentowano dokumentację odpowiedniego myśliwca oznaczonego jako Model 27D. Za jej stworzenie odpowiadał zespół projektowy pod kierownictwem Hermana D. Barkeya. Według założeń samolot miał się zmieścić w luku bombowym bombowca B-36 (zakładano, że jeden bombowiec przenosiłby 4-5 myśliwców i kilak takich bombowców wspierałoby pozostałe bombowce), zaczepiony na specjalnym trapezowym ramieniu. Gdy myśliwiec miał być wypuszczony, ramię miało być obniżane, a po zakończeniu misji, samolot miał ponownie zaczepić się o hak.
9 października 1945 roku USAAF złożyło zamówienie na 2 prototypy myśliwca Model 27D. Ze względu na zakończenie wojny, prace szły powoli i dopiero w 1947 roku zakończono badanie makiet myśliwca. Budowa prototypów ruszyła pod koniec 1947 roku. W tym czasie zmieniono nazwę myśliwca na XP-85, a później na McDonnell XF-85 Goblin. Według założeń miało być dostarczonych 30 maszyn, ale USAAF uznało, że dopiero po testach podejmie decyzję o zamówieniu na ewentualnie 100 maszyn.
Podczas prób w tunelu aerodynamicznym jeden z prototypów został uszkodzony i drugi musiał być wykorzystany do prób tunelowych. W trakcie prób nie było jeszcze gotowych bombowców B-36, w związku z czym testy prowadzono na zmodyfikowanym bombowcu B-29, w którym powiększono luk bombowy.
Oblot prototypu miał miejsce 23 sierpnia 1948 roku. Za sterami zasiadł Edwin Foresman Schoch, a sam lot trwał 10 minut. Dalsze loty testowe wykazały, że Goblin zachowuje się w powietrzu prawidłowo, ale proces zaczepiania na haku był bardzo trudny. Po raz pierwszy pełne odczepienie i ponowne zaczepienie wykonano 14 października 1948 roku. Mimo to kolejne loty i próby zaczepiania się o hak były cały czas problematyczne.
Mimo trwających prób, projekt Goblina został skasowany 24 października 1949 roku. Lista powodów była całkiem długa. Po pierwsze samolot miał słabe osiągi na tle nowych myśliwców o napędzie odrzutowym, po drugie był trudny w eksploatacji zwłaszcza przy procesie dokowania. Kolejnym powodem było opracowanie skutecznych metod tankowania w powietrzu, co oznaczało, że każdy myśliwiec z systemem tankowania mógł towarzyszyć bombowcom. Istotne było również to, że bombowiec nosiciel był praktycznie nieprzydatny podczas lotu po utracie swojego myśliwca, lub gdy ten nie był potrzebny.
Ostatecznie oba prototypy wykonały 7 lotów trwających łącznie 2 godziny i 19 minut. Tylko 3 z nich zakończyły się prawidłowym podczepieniem pod bombowiec. Wszystkie loty wykonał Edwin F. Schoch. Oba prototypu trafiły do muzeów – jeden do National Museum of the United States Air Force w Wright-Patterson Air Force Base w Dayton, Ohio, a drugi do Strategic Air and Space Museum w Ashland, Nebraska. Chociaż projekt skasowano, podejmowano jeszcze próby z innymi samolotami, ale ostatecznie żaden nie wyszedł poza fazę prototypów lub niewielką serię testową.
McDonnell XF-85 Goblin był niewielkim, beczkowatym samolotem z krótkimi skrzydłami i ogonem połączonym z kadłubem. Samolot miał 4,5 m długości i 6,4 m rozpiętości skrzydeł. Maksymalna masa startowa wynosiła 2540 kg. Napęd stanowił silnik turboodrzutowy Westinghouse XJ34-WE-22, zapewniający prędkość maksymalną 1050 km/h, a czas lotu wynosił 1 godzinę 20 minut. Uzbrojenie składało się z 4 karabinów maszynowych kalibru 12,7 mm. Aby obniżyć masę, Goblin nie posiadał podwozia. Mimo to pilot dysponował fotelem katapultowanym.
Idea tzw. parasite-fighter powstała już podczas I wojny światowej i pojawiała się w różnych mniej lub bardziej udanych projektach aż do zimnej wojny. Chociaż powstało wiele prototypów takich maszyn, albo i nawet niewielkie serie produkcyjne, żaden z projektów nie trafił do eksploatacji na większą skalę.
