Zanim powstały pierwsze czołgi, wynalazcy, konstruktorzy i wojskowi z wyobraźnią próbowali swoich sił projektując różne dziwne pojazdy, które w teorii miały ułatwić pokonanie okopów i zrytych pociskami pól walki I wojny światowej. Jedną z takich konstrukcji była Maszyna Boiraulta.
Prace nad pierwszymi czołgami prowadzone były równolegle we Francji i Wielkiej Brytanii praktycznie od pierwszych dni Wielkiej Wojny. Krótko po rozpoczęciu działań wojennych, gdy kolejne pola bitew zaczęły zapełniać się okopami francuski inżynier Louis Boirault stworzył koncepcję pojazdu, który miał służyć do niszczenia drutu kolczastego i torowania drogi przez ziemię niczyją. Jego pomysł zyskał zainteresowanie władz, które 3 stycznia 1915 roku zleciły rozpoczęcie prac nad pojazdem.
Konstruktor nazwał swój pojazd po prostu Maszyną Boiraulta. Zbudowano ją w formie szkieletowej konstrukcji o długości 8 m, szerokości 3 m i wysokości 4 m, wewnątrz której zawieszony był przedział napędowy i kierowania dla dwuosobowej załogi. Napęd stanowił silnik benzynowy o mocy 80 KM, który zapewniał prędkość maksymalną… 1,6 km/h, ponieważ pojazd ważył aż 30 ton.
Szkielet wyposażony był w poprzeczne wzmocnienia, przez co traktuje się go jako gąsienicę. Maszyna Boiraulta mogła poruszać się tylko do przodu, a skręcanie możliwe było po zatrzymaniu się i podniesieniu całej konstrukcji na wspornikach. Można było to zrobić na dwa sposoby – wychodząc z pojazdu i używając głównego wspornika, albo z wnętrza pojazdu przy użyciu mniejszych wsporników.
Już pierwsze testy wykazały, że chociaż Maszyna Boiraulta potrafi rozjechać drut kolczasty, na tym jej zalety się kończą. Zbyt wolna, praktycznie nie mogąca skręcać, zwłaszcza w warunkach bojowych, pozbawiona jakiejkolwiek ochrony załogi konstrukcja była pozbawiona walorów bojowych. Projekt oficjalnie zamknięto 10 czerwca 1915 roku, ale Louis Boirault nalegał, aby dać mu drugą szansę.
4 listopada 1915 roku przeprowadzono kolejną próbę, a 13 listopada jeszcze jedną. Obie zakończyły się w praktyce podobnym rezultatem co pierwsze testy więc i tym razem projekt zamknięto, a pojazd rozebrano. Warto w tym miejscu dodać, że komisja badająca Maszynę Boiraulta nadała jej nieoficjalne przezwisko Diplodocus militaris (od dinozaurów Zauropodów).
Niezrażony fiaskiem projektu konstruktor podjął jeszcze jedną próbę budując opancerzony pojazd, który poddano próbom 17 sierpnia 1916 roku. Osiągnął on zawrotną prędkość… 1 km/h i był… kolejną porażką. Niepraktyczny, powolny i o wiele gorszy od eksperymentalnych czołgów, które w tym czasie wchodziły do służby. Projekty Boiraulta skasowano i skutecznie ukryto w mrokach historii. Pod TYM linkiem znaleźć można film z prób drugiej maszyny, wykorzystanej do zbudowania tymczasowego mostu.
