O ile wprowadzony do uzbrojenia w 1949 roku M46 Patton był przejściową modernizacją starszych czołgów, Wyprodukowany w 1951 roku M47 Patton był składakiem łączącym stary kadłub, ale poddany modyfikacji z nową wieżą. Czołgi te chociaż trafiły do bardzo wielu odbiorców, miały krótką karierę w amerykańskiej armii.
Wybuch wojny w Korei sprawił, że amerykańska armia musiała zaangażować duże siły w walkach z wspieranymi przez Rosję i Chiny wojskami Korei Północnej. Pierwszymi czołgami, które trafiły na front koreański były pamiętające II wojnę światową Shermany i Pershingi, z czasem zastąpione czołgami M46 Patton.
Równocześnie Amerykanie zainicjowali program budowy nowych czołgów lekkich, średnich i ciężkich. Pierwszy z programów doprowadził do powstania czołgu M41 Walker Bulldog, drugi doprowadził do powstania prototypowego czołgu T42, a trzeci doprowadził do powstania czołgu M103. Prace nad czołgiem średnim T42 szły jednak na tyle powoli, że dowództwo amerykańskiej armii uznało, że nie będzie możliwe wysłanie tych czołgów do Korei, aby zwiększyć możliwości bojowe własnych wojsk pancernych.
W tej sytuacji podjęto decyzję o zbudowaniu tymczasowego czołgu, który łączyłby w sobie sprawdzone podwozie czołgu M46 Patton z nową, lepszą wieżą czołgu T42. Tak rozpoczęły się prace nad czołgiem M47 Patton. Instalacja nowej wieży doprowadziła do przebudowy kadłuba M46 poprzez zastosowanie nowego pierścienia wieży i zmienienie całej przedniej części kadłuba. Tak zmodyfikowany pojazd otrzymał oznaczenie M46E1.
W grudniu 1950 roku podpisano kontrakt na budowę pierwszych czołgów nowego typu, oznaczonych jako M47 Patton. Produkcję prowadzono równolegle w Detroit Arsenal Tank Plant i American Locomotive Company. Niestety szybkość z jaką opracowano czołg sprawiła, że od początku był on problematyczny. Tempo produkcji było duże, ale wyprodukowane czołgi po dostarczeniu wracały na naprawy. W związku z tym podjęto decyzję o niewysyłaniu ich do Korei.
W latach 1951-1954 wyprodukowano 8576 czołgów M47 Patton w wersji podstawowej, poprawionej i w kilku wersjach specjalistycznych. Czołgi te miały 8,5 m długości i masę 44,1 tony. Napęd stanowił dwunastocylindrowy silnik Continental AV-1790-5B o mocy 810 KM, zapewniający prędkość maksymalną 48 km/h i zasięg 160 km. Uzbrojenie składało się z armaty M36 kalibru 90 mm z zapasem 71 pocisków, jednego karabinu maszynowego M2 kalibru 12,7 mm na wieży oraz dwóch karabinów maszynowych M1919A4 kalibru 7,62 mm w wieży i kadłubie. Warto dodać, że M47 był ostatnim amerykańskim czołgiem, który posiadał karabin maszynowy w kadłubie. Załoga czołgu liczyła 5 żołnierzy.
Bardzo szybko dowództwo amerykańskiej armii uznało, że M47 Patton jest czołgiem nieperspektywicznym. W 1952 roku pierwsze czołgi trafiły do jednostek, oraz na eksport – pierwszym zagranicznym odbiorcą była Portugalia. Do końca roku M47 wraz z brytyjskim A41 Centurion został wybrany podstawowym czołgiem wojsk NATO. Mimo to Amerykanie zdecydowali się wówczas na ograniczenie produkcji czołgów M47 i zastąpienie ich czołgami M48 Patton, które mimo pokrewieństwa nazwy, były całkowicie nowymi czołgami, rozwijanymi równolegle.
Do końca lat 50. wszystkie M47 zostały wycofane z jednostek liniowych US Army i USMC i trafiły na eksport lub na poligony, gdzie wykorzystywano je jako cele. Nawet jednostki rezerwowe wykorzystywały M47 tylko przez krótki czas, ponieważ szybko ich miejsce zajęły czołgi M48 pierwszych serii produkcyjnych.
Mimo to M47 zyskał popularność w armiach europejskich i azjatyckich. Wśród użytkowników tych czołgów znalazły się takie kraje jak: Austria, która wykorzystywała 153 czołgi tego typu w latach 1957-1982, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Cypr (jeden zdobyty, turecki M47), Etiopia, Francja (czołgi wykorzystywano do wprowadzenia do uzbrojenia czołgów AMX-30), Grecja, Irak (zdobyczne czołgi irańskie), Włochy (ponad 2000 egzemplarzy), Jordania, Holandia, Norwegia (2 czołgi wykorzystane do testów), Pakistan, Portugalia, Arabia Saudyjska, Somalia, Korea Południowa, RFN (1102 egzemplarze), Turcja (1347 egzemplarzy, obecnie wszystkie zostały zezłomowane i przetopione, zachowano tylko jeden egzemplarz), Jugosławia (319 czołgów dostarczonych w latach 50.), Iran (400 egzemplarzy dostarczonych w latach 60. duża liczba czołgów została zniszczona lub przejęta podczas wojny iracko-irańskiej, pozostałe zmodernizowano i pozostają w eksploatacji) oraz Hiszpania (obecnie użytkowane są tylko w wersji pojazdów inżynieryjnych).
Amerykańskie M47 Patton nigdy nie wzięły udziału w walkach. Inaczej wyglądała sytuacja w przypadku pozostałych użytkowników, których M47 często wykorzystywano intensywnie w licznych konfliktach zbrojnych. Niestety czołgi te ustępowały radzieckim T-55 i nowszym konstrukcjom.
M47 był typowym czołgiem przejściowym. Paradoksalnie był to czołg, który nie miał powstać, ponieważ Amerykanie zakładali, że to T42 wejdzie do służby, ale również i ten pojazd został skreślony na rzecz rozwoju czołgów M48 Patton.
