Krążowniki rakietowe typu Albany

Krążowniki rakietowe typu Albany powstały na przełomie lat 50. i 60. w wyniku przebudowy pamiętających II wojnę światową krążowników typu Baltimore i Oregon City. Okręty te wyróżniały się, podobnie jak USS Long Beach, bardzo wysokimi nadbudówkami, mieszczącymi radary i systemy elektroniczne.

Geneza

Podczas II wojny światowej amerykańska flota wprowadziła do eksploatacji dziesiątki różnych krążowników, należących do kilku typów. Jednymi z nich były budowane od 1943 roku krążowniki typu Baltimore, oraz będące ich następcą (albo udoskonaloną wersją) okręty typu Oregon City. Ze względu na nadmiar okrętów, po wojnie większość z nich wycofano do rezerwy.

USS Albany przed przebudową

Wraz z rozwojem uzbrojenia rakietowego, okręty te stały się jednak mało przydatne, ale z drugiej strony były w bardzo dobrym stanie. W związku z tym podjęto decyzję o przebudowaniu 5 z nich na krążowniki rakietowe, określane jako typ Albany.

W ramach przebudowy okręty miały otrzymać całkowicie nowe nadbudówki i uzbrojenie. Zachowany miał być tylko oryginalny kadłub. Jako bazę zamierzano wykorzystać jednostki dwóch różnych typów, które po przebudowie miały dysponować takimi samymi możliwościami bojowymi.

USS Chicago przed przebudową

Krążowniki typu Albany

Pierwszym okrętem poddanym przebudowie był USS Albany (CA-123), będący drugim zbudowanym krążownikiem typu Oregon City. Prace rozpoczęto w styczniu 1959 roku w stoczni Boston Naval Shipyard. Przywrócono go do służby 3 listopada 1962 roku, nadając mu nowe oznaczenie CG-10.

Drugim okrętem był USS Chicago (CA-136), czyli jeden z zbudowanych w 1945 roku krążowników typu Baltimore. Prace rozpoczęto w lipcu 1959 roku w stoczni San Francisco Naval Shipyard, a zakończono 2 maja 1964 roku. Okręt otrzymał oznaczenie CG-12. Trzecim i jak się później okazało ostatnim przebudowanym okrętem został USS Columbus (CA-74) typu Baltimore. Pierwotnie zamierzano przebudować USS Fall River (CA-131), ale uznano, że Columbus jest w lepszym stanie. Prace rozpoczęto we wrześniu 1959 roku w stoczni Puget Sound Naval Shipyard, a do służby okręt powrócił 1 grudnia 1962 roku jako CG-12.

USS Chicago podczas przebudowy

Planowano przebudowanie jeszcze dwóch okrętów, ale z prac zrezygnowano z powodu rosnących kosztów, nieproporcjonalnych w stosunku do budowy nowych okrętów, oraz z powodu rosnących możliwości nowych typów okrętów, wprowadzanych do uzbrojenia.

Krążowniki typu Albany miały 205 m długości i wyporność całkowitą 17 500 ton. Napęd stanowiły 4 turbiny parowe o mocy 120 000 KM, zapewniające prędkość maksymalną 32 węzłów. Załoga liczyła 1222 oficerów i marynarzy. Cechą charakterystyczną krążowników była bardzo wysoka nadbudówka, zwłaszcza mostek, wykonana z aluminium. Głównym powodem takiego układu nadbudówek była potrzeba rozmieszczenia systemów elektronicznych.

USS Chicago podczas przebudowy

Okręty wyposażono w radary AN/SPS-48, AN/SPS-43, AN/SPS-30, AN/SPS-10, AN/SPG-49, AN/SPG-51 i AN/SQS-23. Uzbrojenie składało się z dwóch wyrzutni Mk 12 RIM-8 Talos SAM z zapasem 104 rakiet, dwóch wyrzutni Mk 11 RIM-24 Tartar SAM z zapasem 84 rakiet, jednej ośmioprowadnicowej wyrzutni Mk 112 ASROC, dwóch armat kalibru 127 mm (zainstalowane w toku eksploatacji) oraz dwóch potrójnych wyrzutni torped. Na rufie znajdowało się również lądowisko dla helikopterów.

Wszystkie trzy okręty bardzo intensywnie wykorzystywano do szkolenia i zadań patrolowych. Już po kilku latach USS Albany i USS Chicago poddano modyfikacji systemu Talos. USS Columbus nie otrzymał takiej modernizacji, ale w latach 70. podjęto decyzję o kolejnej modernizacji okrętów. Mimo przeznaczenia środków finansowych na prace, 31 stycznia 1975 roku USS Colubus został przeniesiony do rezerwy, a 11 stycznia 1977 roku sprzedano go na złom.

USS Columbus podczas przebudowy

Pozostałe dwa krążowniki wykorzystywano jeszcze przez 5 lat, ale 1 marca i 29 sierpnia 1980 roku USS Chicago i USS Albany zostały również przeniesione do rezerwy. Przez kolejne lata okręty poddawano jedynie drobnym naprawom, utrzymując je w w miarę dobrym stanie technicznym. Ostatecznie w 1990 roku podjęto decyzję o zezłomowaniu USS Albany, a rok później taki sam los spotkał USS Chicago. Tak zakończyła się historia jednych z bardziej oryginalnych, amerykańskich krążowników rakietowych.