Zaprojektowany pod koniec II wojny światowej samobieżny moździerz Type 4 Ha-To powstał jako odpowiedź na zapotrzebowanie japońskiej armii na ciężką broń oblężniczą. Mimo udanych testów, pojazd nie wszedł do służby operacyjnej, ale pozostał jednym z największych (pod względem kalibru i masy pocisku) samobieżnym moździerzem w historii.
W początkowym okresie II wojny światowej japońska armia nie dysponowała odpowiednio silną artylerią oblężniczą. Niedostatki te wyszły szczególnie na jaw podczas walk w Chinach i oblężenia Hong Kongu, oraz w trakcie walk o Corregidor na Filipinach. Z drugiej strony sukcesy pierwszy lat wojny sprawiły, że nie przykładano dużej wagi do tego problemu.
Dopiero pod koniec 1942 roku podjęto decyzję o opracowaniu moździerza oblężniczego kalibru 300 mm, dysponującego zasięgiem 2 km. Ukończono go w połowie 1943 roku, nadano mu nazwę Ciężki moździerz kalibru 300 mm Type 3 i poddano testom, w trakcie których osiągnięto zasięg aż 3145 m. Sam moździerz był bardzo udany, ale problemem była jego olbrzymia masa wynosząca aż 1,5 tony, która znacząco utrudniała jego przemieszczanie.
Po serii analiz dowództwo uznało, że najlepszym wyjściem będzie opracowanie specjalnego podwozia, na którym moździerz zostanie zainstalowany. Prace nad pojazdem nazwanym Type 4 Ha-To przebiegały powoli i zostały ukończone dopiero pod koniec 1944 roku, kiedy sytuacja na froncie była zdecydowanie niekorzystna dla Japonii. Mimo to pojazd poddano testom, które zakończyły się pozytywnie na początku 1945 roku.
Mimo dobrych rezultatów Type 4 Ha-To nie wszedł do produkcji seryjnej. Zbudowano jeszcze prawdopodobnie 3 dodatkowe egzemplarze, ale nie użyto ich w walkach. Dokładne dane techniczne tych pojazdów są jednak dosyć chaotyczne. Wiadomo, że Type 4 Ha-To ważył 14,3 tony, miał 6,8 m długości, 2,4 m szerokości i 2,75 m wysokości. Kabina załogi była opancerzona płytami pancernymi o grubości 12-25 mm.
Napęd stanowił sześciocylindrowy silnik Mitsubishi o mocy 115 KM, zapewniający prędkość maksymalną 40 km/h. Sam moździerz mógł być ustawiany maksymalnie pod kątem 50 stopni, ponieważ przy jego masie zbyt mocno zmieniał się środek ciężkości pojazdu. Pociski, którymi strzelał ważyły 170 kg. Załoga liczyła 7 żołnierzy.
Nie do końca wiadomo skąd pochodziło podwozie pojazdu. Niektóre źródła sugerują, że było to podwozie czołgu Type 4 Chi-To, albo Type 4 Chi-So, a inne że podwozie pochodziło z jakiegoś transportera lub ciągnika artyleryjskiego.
Los pojazdów nie jest do końca znany. Zachowane zdjęcia sugerują, że po wojnie pojazdy zostały przejęte – przynajmniej jeden, ale dalszy jego los nie jest znany. Warto w tym miejscu dodać, że Type 4 Ha-To to największy pod względem kalibru oraz masy pocisku konwencjonalny samobieżny moździerz jaki zaprojektowano. Większym kalibrem dysponował jedynie 2B1 – Obiekt 273 Oka, ale zaprojektowano go do strzelania pociskami z głowicami nuklearnymi.
