Port lotniczy Heathrow Airport to największe lotnisko w Europie pod względem ilości obsługiwanych rocznie pasażerów – w 2019 roku było to aż 80,4 mln pasażerów. Jest to również siódme co do wielkości lotnisko pasażerskie świata, a pod względem obsługi ładunków, 18 na świecie (w 2019 roku 1,67 mln ton ładunków) i 15 pod względem ilości operacji (w 2019 roku 475 861 operacje lotnicze).
Początki
Pierwsze operacje lotnicze w miejscu dzisiejszego lotniska Heathrow przeprowadzono w 1915 roku. Ich inicjatorem była firma Fairey Aviations, która testowała tam swoje samoloty. Dopiero w 1929 roku lotnisko zaczęto wykorzystywać jako normalny port lotniczy. Początkowo nie nazwany obiekt otrzymał w 1930 roku nazwę Harmondsworth Aerodrome.
W latach 30. lotnisko wykorzystywano jedynie do lotów krajowych, jednakże ich ilość była stosunkowo niewielka. W 1940 roku cały obiekt przejął RAF. Aż do końca wojny była to baza brytyjskiego lotnictwa wojskowego. W kwietniu 1944 roku podjęto decyzję o przekształceniu po wojnie lotniska w obiekt cywilny. Nowe plany zakładały wyburzenie kilku mniejszych miejscowości okalających port lotniczy, w celu jego rozbudowania.
Proces burzenia rozpoczął się w maju 1944 roku. Dokładnie rok później ukończono dodatkowe pasy startowe, dzięki którym lotnisko otrzymało kształt trójkąta.
London Airport
1 stycznia 1946 roku Ministerstwo Lotnictwa przekazało kontrolę nad obiektem swojemu cywilnemu odpowiednikowi. Chociaż lotnisko niczym nie przypominało obiektu cywilnego (wszędzie stały stare wojskowe baraki i hangary) rozpoczęto dosyć ograniczone operacje lotnicze. Podjęto wówczas również decyzję o zmianie nazwy na London Airport. Oficjalne otwarcie nowego portu lotniczego miało miejsce 25 marca 1946 roku. Pierwszym samolotem, jaki skorzystał z lotniska był należący do linii BSAA Avro Lancastrian, samolot pasażerski i transportowy zbudowany na bazie bombowca Avro Lancaster.
31 maja 1946 roku w pełni otwarto lotnisko dla ruchu cywilnego. W kolejnych latach prowadzono dalsze prace nad rozbudową obiektu – dodawano kolejne pasy startowe, terminale i budynki pomocnicze. Wiązało się to z wyburzaniem okolicznych osiedli i wiosek. Na początku lat 50. układ pasów startowych zyskał kształt heksagramu.
W grudniu 1953 roku London Airport obsłużył po raz pierwszy milion pasażerów w ciągu roku i 62 000 lotów. W 1955 roku otworzono pierwszy z nowych, dużych terminali (wcześniej wykorzystywano „tymczasowe terminale”). Rok później otwarto drugi terminal. W 1961 roku przeprowadzono kolejną przebudowę lotniska, wydłużając część pasów startowych i oddając do użytku trzeci terminal. Wszystkie terminale znajdowały się w centralnej części lotniska, pomiędzy pasami startowymi. Aby do nich dojechać, należało skorzystać z tunelu.
Heathrow
W 1966 roku zmieniono nazwę lotniska z London Airport na Heathrow. W kolejnych latach wraz z wzrastającym ruchem na lotnisku, które było już pełnoprawnym międzynarodowym i międzykontynentalnym portem lotniczym, rozpoczęto budowę nowych terminali, które miały zastąpić dotychczasowe obiekty.
Rozwój transportu lotniczego w latach 70. i 80. przyczynił się do olbrzymiego wzrostu ilości operacji lotniczych, przeprowadzanych na Heathrow. Na początku lat 80. rocznie lotnisko obsługiwało aż 30 mln pasażerów!
Od lat 90. na Heathrow prowadzone są bez przerwy prace rozwojowe. Rok 2020 przyniósł jednak spore zmiany w planach rozwoju lotniska. Według planów, w 2021 roku zamknięty zostanie Terminal 4, a data otwarcia remontowanego Terminalu 3 nie jest znana. Cały czas działa Terminal 2 i 5. Cały czas nie istnieje już Terminal 1.
Największe lotnisko Europy
Pod względem ilości pasażerów port lotniczy London – Heathrow jest największym lotniskiem w Europie i siódmym co do wielkości lotniskiem pasażerskim na świecie, a pod względem obsługi ładunków, 18 na świecie (w 2019 roku 1,67 mln ton ładunków). Jest to też 15 lotnisko na świecie pod względem ilości operacji (w 2019 roku 475 861 operacje lotnicze).
Obecnie w skład lotniska zajmującego powierzchnię 12,14 km² wchodzą 4 terminale (otwarte odpowiednio T1 – 1968 (zamknięty w 2015 roku), T2 – 2014, T3 1961, T4 – 1986 i T5 – 2008) i dwa pasy startowe (tym samym lotnisko nawet nie jest podobne do obiektów działających w tym miejscu wcześniej). Północny pas startowy ma 3902 metry długości, a południowy 3660 metrów. Warto dodać, że na lotnisku funkcjonuje również Terminal 6. Jest on znacznie mniejszy i zarezerwowany tylko i wyłącznie dla rodziny królewskiej lub na specjalne okazje. W związku z tym nie wspomina się zbyt często o jego istnieniu.
Pomijając rok 2020, który przyniósł olbrzymi spadek w ruchu lotniczym, dziennie na lotnisku w 2019 roku obsługiwano około 1300 samolotów. Na lotnisku znajdują się 133 stanowiska dla samolotów, 64 stanowiska postojowe i 15 towarowych. Heathrow obsługuje 203 połączenia do 84 krajów, prowadzone przez około 84 linii lotniczych. Lotnisko nie pracuje 24h na dobę. Przerwa w lotach ma miejsce zwykle między 23:30 a 4:30 rano.
Dziennie na lotnisku w szczytowym okresie obsługiwanych mogło być około 201 000 pasażerów. Najbardziej ruchliwym dniem w historii portu lotniczego był 30 czerwca 2017 roku – tego dnia obsłużono 259 917 pasażerów. Ponad 90% z pasażerów przewijających się przez Heathrow pochodzi z lotów międzynarodowych. Jedynie kilka procent stanowią loty krajowe.
Na lotnisku pracuje 76 000 osób. Porządku pilnuje armia kamer monitoringu – ponad 6500.
