GAZ M20 Pobieda-Sport

Krótko po zakończeniu II wojny światowej rozpoczęto w ZSRR budowę samochodów GAZ M20 Pobieda. Samochody te były jednym z pierwszych nowoczesnych samochodów jakie trafiły na tamtejszy rynek. Pod względem technicznym, mimo, iż lepsze od poprzedników, opierały się na technologiach z lat 30. W 1950 roku samochód ten trafił również do Polski gdzie produkowano go pod nazwą M20 Warszawa.

W tym samym czasie w zniszczonym wojną ZSRR odradzał się sport motorowy. Początkowo ścigano się na czym się dało. Różne samochody, z różnych państw i w różnych konfiguracjach były często w złym stanie, a co za tym idzie dochodziło do wielu wypadków. Korzystając z okazji władze ZSRR zabroniły wykorzystywania samochodów „nie-sowieckich” w wyścigach pod pretekstem ochrony kierowców i widzów przed niebezpiecznymi samochodami zachodnimi. Zmuszono więc wszystkich do przesiadki na pojazdy radzieckie. Problem w tym, że nie było na rynku samochodów nadających się do wyścigów.

Na przełomie 1949 i 1950 roku w zakładach GAZ postanowiono odpowiedzieć na zapotrzebowanie zespołów i zbudowano kilka specjalnych wersji samochodu M20 Pobieda, przystosowanych do udziału w wyścigach. Nowy pojazd otrzymał roboczą nazwę GAZ M20 Pobieda-Sport. W zależności od modelu, wprowadzono różne poprawki.

Przede wszystkim obniżono dach, usuwając przy okazji tylne drzwi i okna. Jeden z stworzonych wówczas wariantów otrzymał również specjalną opływową karoserię. Poprawiono silnik, zwiększając jego moc do około 75 KM (o około 25 KM więcej niż w samochodach seryjnych), dzięki czemu Pobieda-Sport z opływową karoserią mogła osiągać prędkość około 175 km/h. Dzięki przeróbkom odchodzono samochody o około 200 kg!

Samochody wzięły udział w kilku rajdach w latach 50. a w trzech z nich zwyciężyły w 1950, 1955 i 1956 roku. W późniejszym czasie zastąpiono je lepszymi samochodami. Co się stało z nietypową Pobiedą-Sport ciężko powiedzieć. Do dnia dzisiejszego nie przetrwał żaden egzemplarz. Kilka dostępnych w sieci zdjęć to wszystko co można dzisiaj znaleźć.

Szkoda, że w Polsce nie zbudowano tego typu samochodów z tak opływową karoserią – ograniczając się jedynie do standardowych przeróbek aut seryjnych pod wyścigi.