W 1925 roku w Wielkiej Brytanii rozpoczęto prace nad eksperymentalnymi, uniwersalnymi, całkowicie metalowymi samolotami myśliwskimi, które miały operować zarówno z lądu jak i z pokładu lotniskowców, katapult oraz jako wodnosamoloty. W ramach tego programu powstał m.in. Vickers Vireo.
Specyfikacja 17/25 zakładała zaprojektowanie jednomiejscowego, całkowicie metalowego samolotu myśliwskiego z podwoziem kołowym, które miało być przystosowane do zamienienia na podwozie pływakowe. Do prac nad maszynami przystąpiły zakłady Avro i Vickers. Pierwsze z nich opracowały myśliwiec w konfiguracji dwupłatowca – Avro Avocet, a zakłady Vickersa rozpoczęły prace nad samolotem Vickers Vireo.
Ze względu na konstrukcję samolotu i pokrycie kadłuba oraz skrzydeł metalową blachą, zanim maszyn wzbiła się w powietrze, została gruntownie sprawdzona i przetestowana na ziemi zarówno przez inżynierów Vickersa jak i przedstawicieli RAFu. Technologię wykorzystaną do przygotowania poszycia samolotu przygotował Wibault Scout, który udzielił zakładom Vickers licencji na jej wykorzystanie.
Vickers Vireo został oblatany dopiero w marcu 1928 roku. Maszyna miała 8,4 m długości i 10,67 m rozpiętości skrzydeł. Maksymalna masa startowa wynosiła 1157 kg. Napęd stanowił siedmiocylindrowy silnik Armstrong Siddeley Lynx IV o mocy 235 KM, zapewniający prędkość maksymalną 190 km/h. Uzbrojenie składało się z dwóch karabinów maszynowych umieszczonych w skrzydłach, ale na tyle daleko od śmigła, że nie były z nim zsynchronizowane. Myśliwiec miał metalową, prostą konstrukcję i pokryty był cienką blachą, otwarty, dosyć wysoko umieszczony kokpit oraz stałe podwozie.
Podczas w locie okazało się, że Vireo ma tendencję do wpadania w przeciągnięcie podczas lądowania, ale mimo to kontynuowano na nim prace, uznając, że wystarczy wymienić silnik. Już w lipcu zaokrętowano go na pokład lotniskowca HMS Furious, gdzie wykorzystywano go do prób lądowania na lotniskowcu. Ostatecznie nigdy nie rozpoczęto prób wersji pływakowej.
Dalsze losy jedynego zbudowanego prototypu Vickersa Vireo nie są do końca znane. Maszyna albo uległa wypadkowi, albo została po prostu rozebrana. Mimo wszystko, doświadczenie z jej budowy i testów wykorzystano przy pracach nad myśliwcami Vickers Jockey i Vickers Venom.