Daddy Long Legs – niecodzienny tramwaj wodny z Wielkiej Brytanii

W latach 1896-1901 między miejscowościami Brighton i Rottingdean w Wielkiej Brytanii kursował nietypowy tramwaj. Chociaż oficjalnie nosił nazwę Pioneer, znany był głównie jako Daddy Long Legs. Tramwaj kursował między przystaniami i poruszał się po torach ułożonych na płyciźnie, kilkanaście metrów od plaży.

Twórcą tego niecodziennego pojazdu był Magnus Volk, który w 1883 roku uruchomił Volk’s Electric Railway, mającą 1,64 km długości linię tramwajową w miejscowości Brighton. W 1892 roku przedsiębiorca zainteresował się zbudowaniem kolejnej linii tramwajowej, tym razem prowadzącej do miasteczka Rottingdean. Niestety niewystarczające fundusze oraz problemy z wytyczeniem trasy sprawiły, że pomysł musiał poczekać.

W 1894 roku Volk wpadł jednak na zupełnie inny pomysł – zamiast budować tory na lądzie, postanowił zbudować je na płyciźnie, zaledwie kilkanaście metrów od plaży. Płaskie dno ciągnące się od przystani w Brighton do Rottingdean nadawała się do tego idealnie.

Prace ruszyły w czerwcu 1894 roku i trwały aż do listopada 1896 roku. Tory składały się z dwóch podwójnych szyn o rozstawie 825 mm, ustawionych w odległości 5,5 m od siebie (odległość między zewnętrznymi szynami) umieszczono na betonowych wspornikach. Na obu przystaniach zbudowano specjalne kładki, do których miał przybijać specjalny wagon tramwajowy o nazwie Pioneer, ważący 45 ton i umieszczony na czterech 7-metrowych nogach przymocowanych do wózka, poruszającego się po torach.

Wagon wyglądał tak mały budynek o wymiarach 13,7 m na 6,7 m, a ze względu na przepisy, klasyfikowany był jako… jednostka pływająca. W związku z tym na pokładzie cały czas musiał znajdować się wykwalifikowany kapitan, a sam pojazd wyposażono w łodzie ratunkowe.

Pozwolenie na uruchomienie tramwaju wydano 27 listopada 1896 roku, a oficjalne uruchomienie trasy miało miejsce dzień później, 28 listopada. Od samego początku trasa cieszyła się sporym zainteresowaniem i dużą popularnością, ale niestety w nocy z 4 na 5 grudnia wybrzeże nawiedził potężny sztorm, który zniszczył pojazd i uszkodził tory.

Szczątki Pioneera wydobyto z wody i odbudowano. Trasę ponownie uruchomiono 20 lipca 1897 roku. Niestety koszt odbudowy wagonika oraz naprawy torów były tak duże, że Volk stracił wszystkie dostępne fundusze. Dłuższa eksploatacja tramwaju wykazała ponadto, że w czasie przypływu, niewielki silnik elektryczny napędzający wagonik jest za słaby do zapewnienia odpowiedniej prędkości.

W kolejnych latach wielokrotnie przerywano eksploatację tramwaju z powodu problemów technicznych. Ostatecznie pogarszająca się sytuacja finansowa sprawiły, że 23 czerwca 1902 roku oficjalnie zlikwidowano trasę, a tramwaj na stałe zacumowano przy przystani w Rottingdean, gdzie pozostał do 1910 roku.

Zdewastowany wagonik został w 1910 roku sprzedany na złom i wysłany do Niemiec wraz z fragmentami torów. Na dnie pozostawiono jedynie część betonowych bloków, na których ustawiono tory. W czasie odpływu są cały czas widoczne.