W 1943 roku brytyjska armia analizując doświadczenia z walk w Afryce uznała, że podstawowy brytyjski czołg piechoty – A22 Churchill jest zbyt powolny i zawodny. W związku z tym rozpoczęto prace nad nowym czołgiem piechoty, który miał wykorzystywać podwozie czołgu szybkiego A27 Cromwell. Zbudowano dwa prototypy, ale program zamknięto.

W 1942 roku Brytyjczycy wprowadzili do uzbrojenia na większą skalę pierwsze czołgi piechoty A22 Churchill. Wozy te miały potężny pancerz, ale projektowano je według całkowicie przestarzałej w realiach II wojny światowej idei. Zbyt powolne i ociężałe, a ponadto trapione problemami technicznymi czołgi prezentowały się gorzej od wprowadzanych do uzbrojenia amerykańskich czołgów średnich M4 Sherman.

Czołg szybki A27 Cromwell
Czołg szybki A27 Cromwell

W związku z tym dowództwo brytyjskiej armii uznało, że należy opracować nowy czołg piechoty, ale według zupełnie innych założeń. Pojazd miał wykorzystywać podzespoły czołgu szybkiego A27 Cromwell, który w 1943 roku miał wejść do produkcji seryjnej. Do prac przystąpiły zakłady Rolls-Royce i English Electric.

Pierwsze zaprojektowały dwa pojazdy – A31, będący po prostu Cromwellem z dodatkowym opancerzeniem, oraz A32 będący przerobionym Cromwellem z mocniejszym podwoziem i pancerzem o podobnej grubości jak w Churchillu. Oba pojazdy nie zyskały jednak aprobaty brytyjskiej armii. Dopiero zaprojektowany przez English Electric A33 Excelsior zyskał przychylne opinie.

Churchill Crocodile
Churchill Crocodile

Pojazd powstał w dwóch egzemplarzach różniących się nieznacznie konstrukcją. Pierwszy wykorzystywał gąsienice elementy podwozia z amerykańskiego prototypowego czołgu ciężkiego M6, natomiast drugi wykorzystywał standardowe podwozie Cromwella, ale z szerszymi gąsienicami. Oba pojazdy otrzymały znacznie grubszy pancerz i miały być uzbrojone w nowe armaty kalibru 75 mm (początkowo wyposażono je jednak w działa kalibru 57 mm).

Przeprowadzone próby dały pozytywne rezultaty, ponieważ nowe czołgi mimo wzrostu masy zachowały dobre osiągi, jak na czołgi piechoty. A33 ważył 40 ton, miał 6,9 m długości, 3,4 m szerokości i 2,4 m wysokości. Napęd stanowił standardowy dwunastocylindrowy silnik Rolls-Royce Meteor o mocy 620 KM, zapewniający prędkość maksymalną 39 km/h na drodze i około 19 km/h w terenie przy zasięgu 160 km. Uzbrojenie składało się z armaty OOF kalibru 75 mm i dwóch karabinów maszynowych Besa kalibru 7,92 mm. Pancerz miał grubość od 20 do 114 mm.

A33 Excelsior (fot. XRobb/Wikimedia Commons)
A33 Excelsior (fot. XRobb/Wikimedia Commons)

Próby pojazdu kontynuowano do końca 1943 roku, ale w maju 1944 roku definitywnie projekt zamknięto. Głównym powodem przerwania prac nad A33 było dopracowanie konstrukcji A22 i wyeliminowanie wszystkich trapiących Churchilla wad, w tym kwestii słabego uzbrojenia – początkowo czołgi te uzbrojono w armaty kalibru 57 mm, które w późniejszych wersjach zamieniono na działa kalibru 75 mm. Istotny wpływ na projekt A33 miała również zamiana strategii użycia czołgów przez brytyjską armię. W trakcie walk we Włoszech bardziej przydatne okazały się lżejsze i szybsze czołgi.

Pierwszy prototyp A33 został zezłomowany, natomiast drugi trafił ostatecznie do Tank Museum w Bovington, gdzie jest prezentowany po dziś dzień.


Discover more from SmartAge.pl

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Wspieraj SmartAge.pl na Patronite
Udostępnij.
SmartAge.pl
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.