Brytyjski wynalazca Henry Bessemer miał olbrzymi wpływ na rozwój przemysłu w XIX wieku. Stworzony przez niego Proces Bessemera pozwalał na masową produkcję stali. Aby promować swój produkt, konstruktor musiał jednak często pływać statkami, cierpiąc przy okazji na chorobę morską. W 1868 roku wpadł na pomysł jak temu zaradzić. Tak powstał bocznokołowy parowiec SS Bessemer.
Choroba morska była sporym problemem dla Bessemera (i wielu innych podróżujących statkami w XIX wieku). W 1868 roku konstruktor wpadł na pomysł zbudowania statku wyposażonego w samopoziomującą się kabinę pasażerską, która utrzymywałaby się w w miarę stabilnej pozycji, niezależnie od stanu morza.
Konstruktor zbudował model takiego statku i rozpoczął jego próby, które przebiegły całkiem nieźle. W grudniu 1869 roku Bessemer otrzymał patent na swój wynalazek i rozpoczął poszukiwania inwestorów, którzy pomogliby w zbudowaniu pełnowymiarowego statku. Udało mu się zdobyć około 250 000 funtów, dzięki czemu rozpoczął budowę bocznokołowego parowca SS Bessemer.
Jednostkę zwodowano 24 września 1874 roku, a prace wykończeniowe trwały do kwietnia 1875 roku. Statek miał 106 m długości i tonaż wynoszący 1974 BRT. Nie są znane dokładne informacje na temat silników jednostki, po za tym, że napęd przenoszony był na aż cztery koła łopatkowe, po dwa na każdej burcie.
Największą innowacją była jednak specjalna kabina pasażerska o długości 21 m, szerokości 9,1 m i wysokości 6,1 m umieszczona w centralnej części jednostki. Zawieszona na specjalnych siłownikach miała utrzymywać się w odpowiednim poziomie, tak, aby pasażerowie nie odczuwali kołysania.
Niestety w trakcie pierwszych prób przeprowadzonych w kwietniu doszło do uszkodzenia statku w trakcie cumowania w porcie Calais we Francji. Powodem była utrudniająca sterowanie kabina, która cały czas się ruszała, zmieniając środek ciężkości parowca. Po przeprowadzeniu prowizorycznych napraw, 8 maja 1875 roku przeprowadzono kolejną próbę, ale tym razem nie zdecydowano się na uruchomienie systemu stabilizującego.
W trakcie wchodzenia do portu w Calais ponownie wystąpiły problemy z stabilnością statku, które doprowadziły do uderzenia o nabrzeże. Uszkodzenia były tak duże, że inwestorzy całkowicie stracili zainteresowanie pomysłem, a Bessemer został zmuszony do porzucenia ambitnego pomysłu. W 1876 roku założona przez niego firma Saloon Ship Company zbankrutowała.
Parowiec umieszczono w doku, w którym przebywał do 1879 roku, kiedy to zdecydowano się na jego złomowanie. Przetrwała tylko kabina pasażerską, która trafiła w ręce Edwarda Jamesa Reeda, konstruktora parowca. Umieszczono ją w jego domu w Haxtable House w Swanley, gdzie przetrwałą do II wojny światowej, kiedy to zniszczono ją w trakcie bombardowania.
Pomysł Bessemera był bardzo nowatorski, ale technologia dostępna w XIX wieku nie pozwalała na wcielenie go w życie. Skomplikowany system poziomujący był tak duży i ciężki, że SS Bessemer miał problemy z sterownością, przez co operowanie nim było praktycznie niemożliwe.
