Pod koniec I wojny światowej US Navy złożyło w zakładach Curtissa zamówienie na nowy myśliwiec eskortowy dla bombowców. Aby sprostać wymaganiom, maszyna otrzymała układ trójpłatowy. Ostatecznie Curtiss 18 nie wszedł do seryjnej eksploatacji.
W 1918 roku w trakcie walk we Francji coraz częściej wykorzystywano ciężkie bombowce. Maszyny te mimo uzbrojenia obronnego były łatwym celem dla ówczesnych myśliwców. W tej sytuacji pojawiło się zapotrzebowanie na myśliwce eskortowe. US Navy, które było w tym czasie głównym użytkownikiem tego typu bombowców w amerykańskich siłach zbrojnych również zauważyło potrzebę posiadania takiej maszyny.
W tej sytuacji zaczęto poszukiwania stosownej maszyny, ale krajowej produkcji. Zamówienie na prototyp myśliwca trafiło do zakładów Curtissa, a pracami nad maszyną kierował Charles B. Kirkham. Zaprojektował on dwuosobowy trójpłatowiec o bardzo aerodynamicznej (jak na tamte lata) konstrukcji.
Curtiss 18, jak nazwano początkowo maszynę, został oblatany 7 maja 1918 roku. Samolot miał 7,11 m długości i 9,75 m rozpiętości skrzydeł, a maksymalna masa startowa wynosiła 1383 kg. Napęd stanowił dwunastocylindrowy silnik Curtiss K-12 o mocy 400 KM, zapewniający prędkość maksymalną 262 km/h. Maksymalna długotrwałość lotu wynosiła 5 godzin, 54 minuty. Uzbrojenie składało się z 2 karabinów maszynowych kalibru 7,62 mm strzelających przez śmigło, 2 karabiny maszynowe Lewis na obrotowym stanowisku z tyłu oraz dodatkowo jeden karabin maszynowy Lewis mogący strzelać w dół przez kadłub.
Pierwsze próby maszyny wykazały, że jest ona bardzo szybka (już w sierpniu Curtiss 18 ustanowił rekord prędkości w powietrzu, przenosząc równocześnie pełne wyposażenie wojskowe), ale również ma dobrą prędkość wznoszenia. Aby jeszcze bardziej polepszyć osiągi, prototyp zmodyfikowano nadając mu oznaczenie 18T-2 (pierwsza wersja została wówczas oznaczona jako 18T-1).
Samolot w nowej konfiguracji miał mocniejszy silnik, mógł otrzymać pływaki i był nieco dłuższy. Na podstawie tej wersji opracowano następnie model 18B, mający układ dwupłatowca. Niestety w trakcie prób tej wersji doszło do katastrofy i zniszczenia prototypu.
Wraz z końcem wojny zapotrzebowanie na tego typu myśliwiec zniknęło, więc prace przerwano. Prototyp 18T-2 wykorzystywano w wyścigach lotniczych, a w 1922 roku był on o włos od zwycięstwa w Curtiss Marine Trophy Race, jednak w trakcie lotu pilotowi skończyło się paliwo.
W swoim czasie Curtiss 18 był bardzo nowoczesną i perspektywiczną konstrukcją zwłaszcza pod względem aerodynamicznej konstrukcji kadłuba. Maszyna powstała jednak zbyt późno aby wprowadzić ją do służby i wykorzystać bojowo.