Twierdza Srebrnogórska (lub Twierdza Srebrna Góra) jest jednym z ciekawszych kompleksów fortecznych w Polsce, oraz jedyną twierdzą górską na terenie Polski. Zbudowano ją w drugiej połowie XVIII wieku z inicjatywy Fryderyka II Wielkiego. Od wielu lat wykorzystywana jest jako atrakcja turystyczna.
Historia twierdzy sięga 1765 roku. Po zdobyciu Śląska przez wojska pruskie, Fryderyk II Wielki podjął decyzję o zbudowaniu w tym rejonie nowej twierdzy, która miała zabezpieczyć zdobyte tereny. Aby maksymalnie wykorzystać możliwości górzystego terenu, jako miejsce budowy kompleksu umocnień wybrano wzniesienia górujące nad Przełęczą Srebrną – Forteczną Górę i Ostróg.
Budowa twierdzy zaprojektowanej przez Ludwika Wilhelma Reglera trwała od 1765 roku do 1777 i brało w niej udział od 4 do 4,5 tys. robotników. Koszt prac wyniósł 1 668 000 talarów, a część środków pozyskano z nałożonych na mieszkańców podatków. Twierdza Srebrnogórska składała się z sześciu fortów, liczących 151 kazamat na trzech kondygnacjach, otoczona jest wieńcem bastionów i kleszczy, a na środku znajduje się donżon składający się z 4 wież o średnicy 60 m, których ściany mają 12 m grubości.
Garnizon twierdzy liczył od 2,5 do 3,5 tys. żołnierzy, dysponujących 264 działami i moździerzami. Wewnątrz umocnień znalazły się olbrzymie magazyny, 9 studni, zbrojownie, kaplica, więzienie, szpital, piekarnia, browar, warsztaty rzemieślnicze i prochownia, dzięki którym kompleks miał wytrzymać trwające 3-5 miesięcy oblężenie.
Twierdza Srebrna Góra tylko raz została wykorzystana w działaniach wojennych. 28 czerwca 1807 roku Bawarczycy i Wirtemberczycy próbowali zając obiekt szturmem z marszu, ale bez powodzenia. Przez kilka dni garnizon odpowiadał ogniem, ale 9 lipca walki dobiegły końca. Przez kolejnych kilkanaście lat twierdza wykorzystywana była do różnych celów, ale 1 stycznia 1860 roku podjęto decyzję o likwidacji kompleksu.
Rozwój artylerii i zmiana sposobu prowadzenia walk w tym okresie sprawiły, że kompleks stał się przestarzały. Przez kilka kolejnych lat twierdzę wykorzystywano jako poligon artyleryjski, ale lokalne władze szybko zauważyły w nim potencjał jako atrakcji turystycznej. Po I wojnie światowej obiekt wyremontowano, jednak podczas kolejnej wojny twierdza została przekształcona w obóz jeniecki. Zdewastowany przez działania wojenne kompleks po wojnie popadał w ruinę i dopiero w 1965 roku podjęto decyzję o jego wyremontowaniu i przywróceniu mu roli obiektu turystycznego, którą pełni po dzień dzisiejszy.
